KARDELEN VE MERMİ

20:OYUN

Kini duy,kini yaşa ama asla düşmana belli etme.

(2 Ay 15 Gün Sonra)

Cebimdeki sigara paketinde kalan son altı sigaraya baktım.Bu da bitecekti.Kenarda duran masanın üzerine fırlattım.Diğerlerinin yanına.Çalan kapıyı açmak için bile kıpırdamadım.Kim geliyordu ki zaten buraya?İki ay on beş gün...Kim geldi buraya?

Askerliği bıraktığımdan beri bu küçük dairede,griye boyanmış duvarlarla beraber tek tük eşyanın olduğu odada kalıyordum.

Arayan yoktu,soran yoktu.Tim ne haldeydi bilmiyorum,ya da şu bıraktığım görev...Herneyse işte.Elimdeki sigarayı yakmak için uzandığım çakmak yere düşünce içimden bir küfür yuvarladım.

O gün bugündür konuşmadım,kimseye birşey söylemedim,tek kelime etmedim.Sessizdim.Susmuştum.Masal bitmişti,uyuyan güzel uyanmıştı.Sondu.Başı yoktu.Bu kadardı...Gökçe Ayça Demir yoktu.Yerine bambaşka biri gelmişti.

Kimlik odalardan birinde öylece duruyordu,adıma bile bakma gereği duymayıp,zarfla birlikte fırlatmıştım işte.

Kapı bir kere daha çalınca mecbur kalktım yerden.Etraf çekili perdelerden dolayı saat bilmem kaçta bile karanlıktı.

Kapı deliğinden karşımdaki manzaraya baktım.Sorgulamadım,neden demedim,sadece kapıyı açtım.

Bir an donakaldı gibi oldu,muhtemelen bu manzarayı beklemiyordu.

Saçları yamuk ve küt kesilmiş,gözleri kıpkırmızı,renkli kıyafetler yerine simsiyah bir sweatshirtle karşısında beklemediği aşikardı.

"Saçların...kestin mi?"

Bomboş baktığımda,bir süre öylece baktık birbirimize.Gitmeyeceğini anlayınca kenara çekildim geçmesi için.Önce bir şüphe etsede içeriye girdi.

Bende peşinden girmeden hem önce kapıyı kapattım.Etrafa dikkatlice bakıyordu,sanki birşey arıyormuş gibi.Bakındı...Sadece bakındı.Birşeyler aradı...Eski benden bir parça aradı...Ama biliyordu,yoktu.

"Kimsin sen?"

Dedi arkasını dönmeden hemen önce.Buraya bağırmaya geldiyse oturur sadece izlerdim,yine tepki vermezdim.Gıkım çıkmazdı.Öldürseniz bile artık çığlık atacak gücüm yoktu.

Hayır,hayır,hayır...Ne haltlar karıştırdığını ben biliyorum...Onları yıkmak için neler planladığını,hala nasıl intikamı arzuladığını...

Canavarlar yıpranmaz Gökçe...Ama canavar olmak yıpratır.

"Gerçekten kimsin sen?"

Ufak adımlarla karşıdaki koltuğa yürüdüğümde,masaya çarptım ve neyin şişesi olduğunu bile bilmediğim bir şişeye çarptım.Şişe yere düşüp,kırıldı.Parçalandı.Ben yinede koltuğa oturdum,parçalara dokunmadım.

"Sen sigara mı içtin?"

Şaşkın bakışları,koltuğun yanında yerde öylece duran paketlere baktı.Daha yarısı bile değildi.