KARDELEN VE MERMİ

21:İSTENMEYEN ÇOCUK

Baba...Evet haklıydın...Özür dilerim.Ama bende haklıydım baba,sadece sana sesim çıkmamıştı.

"Neden?"

Dedim tek kelimeyle,sesim kısıktı.Susmak istiyordum,kabuğa çekilmek istiyordum,onu karşımda kelepçeyle görmek istemiyordum.Küçük bir çocuk gibi babamı istiyordum.Sikerler.O hiç babam olmadı ki,bende onu hiç istemedim.

"Herşeyi biliyorsun,neden sorguluyorsun ki?"

Benden bu kadar nefret etmene sebep olacak ne yaptım Orhan Demir?Neden?

"Neden?"

Dedim bu sefer tekdüze,duygudan olabildiğince uzak.

"Feri Tanya için..."

Dedi kesik bir nefesle.Ve anne...Herşeye bedel ya da herşeyin bedeli...

"Haindi,onu o cehennemden kurtardım bir hayat sundum.Bu hayatı sunduğum kadın,yedi aylık hamileyken kaçırıldı.Stres yüzünden erken doğum yapmak zorunda kaldı.Bebeğe birşey olmamış ama Fe-"

Sustu.Konuşmak istemiyor gibiydi,tekleyen kalbini ben bile duyarken kaşlarım çatıldı.Ama ne?

"Feri öldü,Günseli Demir doğumda vefat etti,yerine ikizi geçmiş ve ben bunca yıllık karımla ikizini ayırt edemedim.Yerine geçen Crai Tanya."

Günseli Demir öldü,Crai Tanya yerine geçti...

Şaşkınlığım umurunda değildi,sadece içindekileri döküp gitmek istiyor gibi bir hali vardı,bana bakmıyordu bile.

"Karımı elinden almak istedim,bana anlaşma sundu.Kendi kızı ve benim kızımı sebebini bilmediğim bir şekilde değiştirmek istediğini söyledi.Kendi kızımı eline verdim,Lilith Tanya'yı...Onun kızı Gök-"

Durdu, adımı söylemedi...Nefret ediyordu.

"Her neyse.Onun kızıyla beraber,tekrar eve döndük.Anlaşma kızlar 16 yaşına geldiğinde bitecekti,bu yüzden Tengri'nin,zaten kurulmak üzere olan bir timin başına Gökçe Ayça Demir geçti.Tek amacım onu korumaktı."

Böyle mi korudun?Kendinden nefret ederek mi?Her fırsatında döverek mi?Her seferinde nefretini yüzüne kusarak mı?Bir avuç sevgiye muhtaç bırakırken mi?

"Tengri'nin başına geçti, anlaşma bozulduğundan dolayı belirli aralıklarla notlar veya mektuplar almaya başladım.Kızını geri istiyordu ama bende vermek istemiyordum.Bu yüzden geri dönüş sağlamadım."

"Devletten neden yardım istemedin?"

Ben askerdim,o ise hain...Sadece bu.

"İsteyemezdim,karım o zaman ölürdü."

Elimi masaya sertçe çarpıp ayağa kalktığımda arkamdaki sandalye büyük bir gürültüyle devrildi.

"O senin karındı,peki verdiğin kızın canının bir parçası değil miydi?Bunun hainlik olduğunu,ihanet olduğunu bile bile yaptın...Bıraksaydında ölseydim."

Albay mikrofana dokunduğunda,elimi camın ardından beni görebileceği şekilde kaldırdım.Söylemek istediğim bir kaç şey vardı.Onunla ölmeden son bir kez hesaplaşmam gerekiyordu.En azından bu kadarını hak ediyordum değil mi?

"Ne istedin benden?Niye vermedin beni onun eline?"

Rahatını hiç bozmadı.

"Çünkü kızım olarak seni istedim.Kendi öz babanın kafasına bilmedende olsa daha sekiz yaşında sıktın...Hangi çocuk o yaşında silahı kaldırabilir Gökçe?Sen kaldır-"