KARDELEN VE MERMİ

11:VATAN DAVASI

Çanakkalede,kurtuluş savaşında,15 temmuzda verilen mücadele hep bir karış toprak için değildi,vatan içindi...Vatanda bazen bir karış topraktı.

Gözlerim revirin kapısından bir saniye bile ayrılmazken,bizimkilerin çıktığını gördüm.Hızlı adımlarla bize geldiler ve yanımızda pusuda beklediler.

"Ne kadar teçhizat bulursanız alın ve vereceğimiz haberle beraber bölgeye gelin."

Dedi Özgür,benim gibi kapıya kilitlenmişken.

"Emredersiniz komutanım."

Kapı girişinden çıkan iki adamı gözlerimle taradım.Plan şimdiye kadar iyi ilerliyordu,bölgedeki tüm delikler çoktan kapatılmıştı.Başarmak üzereydik.

"Toplanın gidiyoruz."

Diğerlerinden ayrıldıktan sonra üzerinde asker kıyafeti olup rahat rahat çıkan ikiliyi takibe aldık.Nöbetçilerin haberi olduğundan şuan ortalarda yoklardı,olsalar denesinler bakayım ellerini kollarını sallayarak çıkabiliyorlar mı?

"Türk kuvvetlerini fazla abartıyorlar,resmen elimizi kolumuzu sallayarak çıktık."

Seni yakaladığım an Allah'ına kavuşturacak,sonra diriltip aynısı tekrar yapacaktım.Götüne sokacaktım ettiğin tüm lafları.Keleş beyinli piç kurusu.

Yürüdüler bir kaç sokak bizde gölge gibi peşlerinden ilerledik.8.sokağın sonunda taksiye bindiler.Zaten kenarda bıraktığımız arabaya atladığımız gibi peşlerinden ilerledik.Özgür sürücü koltuğunda,ben yanında,Tuncay ve Atilla arkadaydı.

"Takır takır işliyor herşey."

Dedi Atilla,hepimizin suskunluğundan sıkılmış gibi.Tuncay'da onayladığında derin bir nefes aldım.

"Gökçe komutanım?"

Efendim demek yerine kafamı arkaya çevirdim.Tuncay'a baktığımda kendi kendimize ürettiğimiz işaret diliyle iyi olup olmadığımı sordu.Gergindim ve fark etmişti.Aynı şekilde iyi olduğumu belirttim ve önüme döndüm.Bir aksilik çıkmazsa daha iyi olacaktım çünkü bu görevin sorumluluğu çok ağırdı.

"Çok yolumuz var mı?"

Dedim ağzımın içinden.Burası hakkında gram bir fikrim yoktu.Birçok şehirde görev almıştık,asker olmadan önce gezdiğim yerler vardı ama Bingöl hakkında hiçbirşey bilmiyordum.

"Yok.Gitmeden hatırlat bir ara çıkarayım seni askeriyeden."

Belki kafamı dağıtmaya çalışıyordu ya da gerçekten istekliydi ama şuan emin değilim.

"O biraz zor."

"Nedenmiş?"

"Ayda bir kere çıkma hakkımız var ve ben bu ay olanı kullandım."

"Ne demek bir kere?"

Dedi Atilla bir anda.Benim dudağım sağa kıvrılırken Tuncay cevapladı.

"Kimliksiz insanların sokakta dolaşması ne kadar güvenli?"

Özgür şaşkınca bana döndü.

"Sakın bana kimliğinin olmadığını söyleme."

"Tamam söylemem."

"Şaka yapıyorsunuz değil mi?"