KARDELEN VE MERMİ

2:KT.

Bazen boş vermek gerekirmiş, öyle derler.Peki ya boş verdiklerimizin hepsinin bize bir pişmanlık olarak geldiklerini neden bilmezler?

Sabahın ilk ışıklarıyla beraber kendimi bu bankta bulmuştum, boş gözlerle etrafa bakıyor,zihnimi boşaltıyordum.Uyuyamamış,kendimi sürekli tehlikede hissetmiştim.Bedenim fazlasıyla yorgundu,duşumu alarak biraz rahatlatmış olsam bile.Sabah kahvemide içememiştim zaten.Sigarada içmiyor öylece boş boş bakıyordum.Azda olsa kar yağmıştı Bingöl'e güzel manzaram vardı yani.Operasyon durum raporunu teslim etmiştim,bugünde babam ve amcam yani Tevfik albay buraya geleceklerdi şu saat 14:30'daki toplantıya.Ne konuşabilirlerdi ki?Burada kalın deseler,kalamazdım.Hiç bilmediğim bir yerde hiç bilmediğim insanlara güvenmem beklenemezdi ama emir verilirsede başım gözüm üstüneydi.Yani herşey gelecek olan emre bağlıydı.

Adım sesleri duymamla oraya kulak kesildim.Arkamı dönüp kimin geldiğine baktığımda şu dün ki adı her neyse olan.Soyadı neydi?

Kaya.

Klasik.Ülkenin çoğunda bu soyisim var zaten.Gerçi benim ki de öyle ama benim adım gayet yaratıcı.Gökçe Ayça...Babam 'ç' harfini bol bulmuş herhalde.Neyse.Geri önüme döndüm,gelip yanıma oturması umurumda bile değildi.Günümü mahvetmesin yeterdi.

"Günaydın"

Dediğinde cevap vermeyecektim ama kelime benden bağımsız firar etti.

"Günaydın"

Dedim belli belirsiz.Evet günaydın,şimdi siktir git.Bari toplantıya kadar izin yapayım.

"Uyumadın mı?"

"Sana ne?"

Mükemmel cevap Gökçe,gerçekten aferin kızım sana.Bir daha düşün olur mu?Gereksiz konuşuyorsun.Kafasını aşağı yukarı salladığını hissetsemde dönüp bakma gereği duymadım.Açıkcası ilgimi çekmemişti.

Eli cebine uzandı,cebinden paket çıkarıp dudağına götürdü sigarasını.Askerlerin çoğu içerdi zaten,ben kendimi istisna sayıyorum.

"İçmeseniz ölürsünüz zaten"

Kendi kendime duyacağını bile bile söylendim.Duman beni hep rahatsız ederdi.Hele de içilen sigara ağırsa ve bu adı her neyse olan adamın ki kesinlikle ağırdı.Kafamı geriye atıp gözlerimi kapattım.Buraya oksijen almaya gelmiştim ve o tüm havanın alacağım tüm nefesin içine etmişti.

Sigarasını ne yaptı bilmiyorum ama yanımda bir hareketlenme oldu.Duyduğum kafamı çevirip bakma ihtiyacıyla beraber gittiğini gördüm.O da haklıydı kimse bana 10 dakikadan fazla katlanamazdı.Buna mecbur olanlar hariç.

Bende kendime katlanamadığımdan susarım zaten, konuşmam.Çünkü konuşursam annesinin eve aldığı adamlar gelir ve o küçük kızı saklandığı dolap köşesinden bulurdu.

Tek bir amacım vardı,o da kendimi korumaktı.

Kalktım oturduğum yerden,huzurum kaçmıştı.Ne diye düşünüyorsam saçma sapan.Derin bir nefesle susturmaya çalıştım zihnimi ama olmadı, adımlarım hızlandı koşmaya döndü.Koştum,nefes almazsam düşüneceğim tek şey almak istediğim nefes olurdu.Düşecek miydim?Düşerdim bir daha koşardım.Öğrenmek zorunda kaldığım en büyük dersti bu.Acıyı göstermek en büyük bıçaktı ve sen bunu düşmanının eline verirdin, bıçak sırtına öyle bir saplanırdı ki ne kımıldayabilirdin,ne de ölebilirdin...

Gösterme derdi babam hep, gösterirsen belkide bir daha hiç kalkamazsın.

Risk almaya gerek yoktu,gerekirse dağılan küllerimi tek tek toparlar bir bütün haline kanlı ellerimle getirirdim.