𝐀 𝐠 𝐚 𝐢 𝐧 [ 𝐎𝐧𝐠𝐨𝐢𝐧𝐠]

-4-

"ဒေါက် ! ဒေါက် !"

တံခါးခေါက်သံကြောင့် ၀မ်ရိပေါ်မှာ ရှောင်းကျန့်ကို စားမလို့ချောင်းနေတာကြောင့်အရှိန်ပျက်သွားတော့တယ်။

ဘယ်ကကောင်တွေလဲ! သူများအိပ်ချိန်ကြီးကို။

ရှောင်းကျန့်ကမျက်လုံးလေးကလယ်ကလယ်နဲ့
ရိပေါ်ကိုကြည့်လာတယ်။ ရိပေါ်က ဘောင်းဘီဆွဲတင်နေတာမို့ ရှောင်းကျန့်လည်း သူမှာပေနေတဲ့အရည်တေဖါကို တရှုးနဲ့ပြောင်နေအောင်သုတ်ပြီး ရိပေ့်ဘက်လှည့်ကြည့်တော့

ကိုယ်တော်ချောကသူမဟုတ်တဲ့အတိုင်း ညစာတောင်စားနေပြီ။
သူလည်း တံခါးအဆက်မပျက်ခေါက်နေတာကြောင့်အနားသွားပြီး
တံခါးဖွင့်ပေးတော့။

"ရှောင်းကျန့် ! မင်းနေမကောင်းဘူးဆို "

"ကျိ ..ကျိရန် "

"အင်းငါလေ မင်းနေမကောင်းဘူးဆိုလို့ ငါဆန်ပြုတ်နဲ့ထမင်းလာပို့တာ ပြီးတော့ ဆေးရော"

ကျိရန်က သွက်သွက်လက်လက်ပဲ ရှောင်းကျန့်မျက်နှာအရှေ့ကိုသူ၀ယ်လာတဲ့ပစ္စည်းတွေထိုးပြတယ်။
မနက်ကမှ သူငယ်ချင်းဖြစ်တာမို့ သူငယ်ချင်းအသစ်ရတဲ့သူမှာ စိတ်ပူတာကြောင့်မနေနိုင်မထိုင်နိုင်နဲ့လာပို့ရတယ်။

"ဒုန်း!"

တုန်တက်သွားသော ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခု အသံကတစ်ခြားမဟုတ်
အခန်းထဲက ညစာစားနေတဲ့ ၀မ်ရိပေါ်ဆီကဖြစ်တယ်။
နှစ်ယောက်သား  တစ်ယောက်မျက်လုံးတစ်ယောက်ကြည့်ကာ
အချက်ပြပြီး ကျိရန်ကိုမေးငေါ့ကာ ပြန်တော့ဆိုပြီးအချက်ပြတယ်။

ကျိရန်ကမပြန်ခင် အနားကပ်ကာ "မနက်ဖြန်ကျငါလာခေါ်မယ်လို့" တိုးတိုးပြောသွားသေးတယ်။

ရှောင်းကျန့်လည်း ကျိရန်ရဲ့ကလေးဆန်ဆန်အပြုအမှုကြောင့်ခေါင်းခါကာ အခန်းထဲပြန်၀င်လာတယ်။
အခန်းထဲ၀င်ပြီး ရိပေါ်ဆီအကြည့်ရောက်တော့။

သူကိုမျက်နှာသေနဲ့စိုက်ကြည့်နေတာကြောင့်လူကရူးချင်သွာစတယ်။ သူမျက်လုံးတွေက စူးရှနေတာကြောင့် အပစ်မလုပ်ထားတာတောင်အလိုလိုနေရင်းအပစ်သားလို့တောင်ခံစားသွားရတယ်။