Arkadaşlarrrr hepinize merhaba. Ben geldimmm. Uzun zamandır bölüm atmıyordum. Aslında amacım biraz da okuyucu sayısının ve beğenilerin artmasını beklemekti. Neredeyse 300 okunma olunca kendimi tutamadım yeni bölüm atayım dedim ben de. Umarım bölümü beğenirsiniz. Şimdiden iyi okumalarrrrr
♬♬♬♬♬
Eve geldiğim gibi ellerim terlemeye başlamıştı. O kadar heyacanlıydım ki anlatamam. Babamla, annemle, abimle o kadar uzun zamandır görüşmüyordum ki...Bu 6 sene içerisinde bir kere bile sarılamamıştım onlara. Pek çok kez buluşma imkanımız vardı ama ben onları görmeye hazır değildim. Onlardan habersiz, arkama bile bakmadan kaçtığım için bir kompleks içerisine girmiştim istemeden. Bu durum yüzünden hem utanıyordum hem de onları gördüğümde elimde olmadan o gün yaşananlar aklıma gelir ve batırırım korkusuyla adım atamıyordum. Ama bugün buna bir son vermenin vakti gelmişti. Bu kadar bencillik yeterdi.
Sırf kendimi düşündüğüm için bir anne babayı evlatları hayattayken evlat hasretine sürüklemiştim. Onlar için de bu durum çok zordu biliyorum. Beni teselli etmelerine bile izin vermemiştim. Ama bundan sonra birlikte geçiremediğimiz zamanların acısını çıkartacaktık. Bir daha saçma salak birisi için çekip gitmeyecektim. Sevdiklerime sırtımı dönmeyecektim. Buna ant içerek gelmiştim buraya kadar. Güzel evimi çok özlemiştim. Bu terapi gibi yerden gidip Ankara'nın izbe sokaklarına sığınmıştım.
(AHU'NUN EVLERİNİN OLDUĞU MAHALLEYİ BU ŞEKİLDE DÜŞÜNEBİLİRSİNİZ.)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İNTİKAM YEMİNİ
Romance"En büyük intikam sessizliktir..." Geçmişi yüzünden kendisine miras kalan güvensizlik, geçmişini aşamayan toy gencin mezarı olmuştu. En büyük hatasıydı zaaflarını belli etmek Ali Asaf'ın. Şüphe aklında vesvese misali yer edinirken, dışarıdaki sesler...