Öncelikle herkese merhaba. Kısaca olay örgüsü gidişatı ile ilgili bilgilendirme yapmak istedim. İlk bölümlerde kadın karakterimizinin 6 yıl boyunca neler yaptığı, nasıl geçindiği,değişimi, duygu durumu, yaşadıklarını anlatmayı planlıyorum. Bu yüzden ilk bölümlerden çiftimizin buluştuğunu göremeyeceksiniz...
Medyada açılmaması gibi bir durum olabilir diye videoyu buraya da koyuyorum.
Eminim ki zaten çoğunuz bu müziği biliyorsunuzdur. Sayfayı kaydırdığınızda müzik kapanıyorsa bile lütfen bir şekilde bu müziği açmaya çalışın canlarım.
LÜTFEN MÜZİĞİ AÇIN VE YAZDIKLARIMI HİSSEDEREK OKUYUN :))
✵✵✵✵✵
BÖLÜM 1
Bağırmak istiyorum. Yakıp yıkmak istiyorum her yeri. Dağıldığım gibi dağıtmak istiyorum. Söylemek istediğim çok şey var ve söyleyemediğim her şey o kadar çok boğazıma dizildi ki,nefes alamıyorum. Bana dediklerinden sonra bile gelip özür dilemesini, beni teselli etmesini istemek gururuma çok dokunuyor ama kendime sahip çıkamıyorum. Gerçi zaten ne o geliyor, ne ben gururumu ayaklarımın altına alabilirim artık. Yüzünü bile görmek istemiyorum. Ama Allah kahretsin ki nereye baksam onu görüyorum. Odanın her karışına astığım her fotoğrafta o var. Ne hissettiğimi, ne yapmam gerektiğini o kadar bilmiyorum ki sanırım atak geçiriyordum. Aklımı kaybediyorum sanırım. Farkında bile olmadan;
"Gitmem lazım...
Gitmem lazım burdan..
Gideceğim...
BU LANET YERDEN GİDECEĞİM." diye sayıklamaya başlamıştım.
Kafamda dönen bu sesli düşünceler bedenimi daha da hızlandırıyordu. Titreyen ellerim amacıma ulaşmam için beni ne kadar yavaşlatsa da, vücudumdaki adrenalin bu yavaşlığa tezat haraketlerimi fevrileştiriyordu. Ağlamaktan dolayı bulanık gören gözlerimle neyi aldığımı bile bilmeden elime geçeni valizime tıkıyordum. Şuan sadece valizimi toplayıp gitmek istiyordum. Nereye gideceğim, nerede kalacağım hiçbir fikrim yok ama yaşananlardan sonra bu mahallede kalamazdım artık. Gitmem lazımdı... Yaşananların tekrar aklıma gelmesiyle ağzımdan bir hıçkırık kaçtı. Ağlamaktan helak olmuştum sabahtan beri. Göz yaşımı silmeye bile çabalamayacak kadar darmadağınıktım.
Bavulumu hazırladığım gibi montumu bile almadan kendimi sokağa attım. Karanlık sokakta bavulumun tıkırtısı, benim adım seslerim ve yağmurun yere çarpma seslerinden başka bir ses yoktu. Gece bile benimle birlikte ağlıyordu... Soğuk iliklerime kadar işlerken,hayalkırıklıklarım göğsüme battı. Suratıma çarpan soğuk rüzgar gibi yüzüme vurdu gerçekler...Duyduklarım o kadar ağır gelmişti ki ayaklarım bedenimi, ben kafamı taşıyamıyordum artık. Kalbim acıyordu. Yemin ediyorum ki öyle acıyordu ki, imkanım olsa söküp atardım.
Ayaklarım beni yerini ezbere bildiğim otogara getirirken, halimi gören insanlar benden bir iki adım uzaklaşıyorlardı. Bakışlarından "Deli mi bu kadın?" dedikleri okunuyordu. Haklıydılar. Delirmiştim... Hiçkimseyi umursamadan karşımdaki küçük yere girdim ve bir bilet aldım. Her yerim ağrıyordu. Nefret ediyordum her şeyden. Islak kaldırıma oturdum ve ölmeyi bekledim. Ölmeyi diledim. "Allah'ım ben sana gelemiyorum, sen beni yanına al yalvarırım" diye belki yüzlerce kez söylemişimdir. Ciğerim sökülüyordu lan ağlamaktan. Onca insanın içinde hıçkırarak içli içli ağlıyordum. "Bana bunu nasıl yapabildin? Ben sana seni sevmekten başka ne yaptım? Niye bana bunu yaptın? Neden bana inanmadın ?" diye gidip hesap sormak istiyordum. Ama biliyordum ki değmez...Yağmur damlaları bile göz yaşlarımı saklayamıyordu artık. Kızıl saçlarım ıslanırken bir kez daha nefret ettim kendimden, zamanında iltifatlar ettiği özelliklerimden, saçlarımdan...
Yaklaşan otobüs ile bedenimi zorla kaldırımdan kaldırdım. Yavaş adımlarla otobüse doğru ilerledim. İçeri geçtim ve bilette yazan yere yerleştim. Ağlamaktan göz yaşım kalmadığından olsa gerek içli içli nefes almaktan başka bir şey yapamıyordum. Cama yansıyan görüntüme baktım. Perişan haldeydim. Kızıl saçlarım dağılmış, gözlerimin içi ve çevresi kızarmış, betim benzim muhtemelen az önce hissedemediğim soğuktan dolayı atmıştı...
Yorgunlukla gözlerimi kapattım. Bu yol beni nereye götürürse orada nefes alacaktım artık. Kendimi bıraktım. Tekrardan gözlerim doldu. "Ona sarılmadan uyuyamam ki ama ben" diye söylendim. Sol gözümden bir yaş düştü. Bir süre sessiz sessiz kimseye farkettirmeden ağladım. Gözlerimi açık tutamıyordum artık. Yaşadıklarımın bir kabus olmasını, uyandığımda ona sarılarak uyanacak olmayı diledim. Ve gözlerimi aydınlığa kapadım...
✵✵✵✵✵
Bölümü müzik ile aynı anda bitirebilenler var mııı?
Bölüm ve müzik seçimi hakkında neler düşünüyorsunuz?
Bu bölümü hangi tarihte okudunuz? (02.01.2024)
Bu şarkı size (bölümden bağımsız olarak) ne hissettiriyor??
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İNTİKAM YEMİNİ
Romance"En büyük intikam sessizliktir..." Geçmişi yüzünden kendisine miras kalan güvensizlik, geçmişini aşamayan toy gencin mezarı olmuştu. En büyük hatasıydı zaaflarını belli etmek Ali Asaf'ın. Şüphe aklında vesvese misali yer edinirken, dışarıdaki sesler...
