ᴍᴀɪᴅ (ʏᴀʀı ᴛᴇxᴛɪɴɢ)

16†

1 ay sonra

Shoto kılık değiştirip başka bir şehire taşınmıştı. Tabi ki peşinde Katsuki'yi herkesten sakınarak götürmüştü.

"Shoto, acıktım.."

"Bekle biraz, neredeyse hazır."

Katsuki sandalyede oturup bileğinde bağlı olan kelepçenin zinciriyle oynamaya devam etti.
Bir buçuk aydır onun yanındaydı, artık umudunu kesmiş ve kaderine mahkum olma kararı almıştı.

'Acaba ölmüş müdür?' diye geçirdi içinden.
İzuku'yu bı hayli özlüyordu, bunu Shoto'ya belli edemezdi. Belli ettiği zaman ceza alırdı. Bunlar asla masum cezalar değil. Dayak, ac bırakma, kısa süreli ama acıtan işkenceler... Ve dahası.

Shoto hazırladığı tostu masaya bıraktı ve Katsuki'nin yemesini izlemek için karşısına oturdu.

"Ye hadi, dışarıya çıkacağız."

"Gerçekten mi?!"

"Evet."

Katsuki şaşırmıştı, uzun süredir dışarıya çıkmıyordu. Çıksa bile önemli nedenlerden.
Hemen tostunu bitirip Shoto'dan izin aldı ve odaya çıkarak üzerini değiştirdi.
Kelepçeler takılıyken giyinmeyi öğrenmişti bir şekilde, zor gelmiyordu.

Tekrardan Shoto'nun yanına geldi.
Shoto tanınmamak için lens ve peruk takıp yüzündeki yarayı kapatmıştı.

Beraber evden çıkıp arabaya bindiler ve AVM'nin önünde durdular.

"Yanımdan asla ayrılmayacaksın. Anladın mı?"

"Mhm.."

Shoto eliyle Katsuki'nin suratını tuttu sıkıca.

"Kimseyle konuşmayacaksın."

"T-tamam.."

Arabadan inip AVM'ye girdiler ve mağazaları dolaşmaya başladılar.
Katsuki Shoto'nun yanında tedirgin bir şekilde kıyafetlere bakıyordu.

"Şunu dene."

Shoto elinde kırmızı-bordo arası bir renge sahip sweatshirt tutarak söyledi.
Katsuki elindeki kıyafeti alıp kabine gitti.
Üzerini çıkarttı ve aynaya baktı.

'Tanrım ben bunu hak edecek ne yaptım da şuan bunu çekiyorum?'

Kabinin kapısı çaldı.

"Kimsin?"

"Katsuki?"

'İzuku!'

Hızlıca kapıyı açtı ve onu içeriye çekip kapıyı geri kapattı. Hemen sevgilisine sarıldı ve gözyaşı dökmeye başladı.

"İzuku! Çok özledim seni!"

"Ah, güzelim benim..merak etme geçti, yanındayım.."