A sin of love (DANGEROUS MAN SERIES#2) (COMPLETE)

CHAPTER 4

HINDI ALAM ni Yael kung iiyak ba siya o magagalit sa ginawa ni Vlademir sakanya kanina.

Hindi niya alam kung anong iniisip nito, akala naman niya ay magiging maayos na ang pakikitungo sakanya nang lalaki dahil pinatulog at pinakain siya nito pero hindi pala, nag kamali siya nang pagkilala sa lalaki.

Nang matapos sa pagkain ay kaagad siyang bumalik sa kwartong inuukupa niya kanina. Nakabisado na niya ang pasikot sikot dito sa bahay kaya hindi naman siya nahirapan na hanapin ang kwartong iyon kanina dahil lahat nang kwarto ay inisa-isa niya at ang tanging kwarto lang ito ang nakabukas kaya dito nga ang kwartong nilabasan niya kanina.

Nang makapasok ay laking gulat niya nang tumambad sakanya ang h.ubad na katawan ni Vlademir. He froze pakiramdam niya ay may yumakap sa katawan niya kaya hindi siya makagalaw.

"F-ck!" M-ra nito kaya mabilis na tumalikod siya at pumikit

"I didn't mean to--"

"Shut up" Kahit na gusto niyang sumagot sa lalaki ay hindi niya magawa dahil pinangunahan siya nang takot.

"F-ck it! hindi kaba marunong kumatok" Wala sa sariling napabuga siya nang hangin.

Akala niya ay wala ang lalaki dito sa kwarto kaya kaagad siyang pumasok. Wala naman sa isip niya na nakah.ubad ito at nakita niya ang... 𝘯𝘰 𝘸𝘢𝘺! 𝘩𝘪𝘴..... 𝘥𝘳𝘢𝘨𝘰𝘯?!!

Mas lalong pumikit siya at niyakap ang sarili. "Pwede bang mag bihis kana" Pinakalma niya ang sarili at pilit na hindi mautal baka kung anong isipin ni Vlademir.

Namarinig naman siya nang yabag at kilos na para bang nag bibihis.

"I'm done, pwede kanang humarap." Nakahinga siya nang maluwag.

Dahan dahan na humarap siya. "Good"

"B-bakit ba nandito ka?" Vlademir raise his eyebrows

"Ang pag kakaalam ko kase ay bahay koto, kwarto koto at lupa ko itong kinatatayuan mo ngayon."

Gusto niyang b*tukan ang sarili, bakit ba naitanong niya iyon sa lalaki. "I mean, madaming kwarto dito sa bahay mo bakit sa kwarto to ba ikaw naliligo?" Nag lakad siya palapit sa kama at humiga don, binalot niya ang katawan niya nang kumot "Hindi ka man lang nahiya sa bisita mo" Mahinang saad niya pero sapat lang para marinig nang lalaki.

"First of all, your not my guest" Umupo ito sa gilid nang kama paharap sakanya "Lasing ka at wala ka sa sarili kaya inuwi kita dito"

"Bakit moko inuwi? dapat pinabayaan mo nalang ako, ayaw mo naman sakin sa una palang hindi ba"

Simula pag ka bata ay ayaw na ayaw ni Vlademir makita ang pag mumukha niya, alam niya iyon pero bakit siya nito inuwi sa bahay niya.

"Wala kang utang na loob, ganyan kaba pinalaki ni mommy?" Nag taas ang kilay niya. Umupo siya at hinarap ang lalaki

"Sino ka para sabihin yan sa nanay mo, wala kang kwentang anak kase iniwan mo siya. Hindi mo ba alam kung gaano ka kamahal nang ina mo" He want to slap him, pero nirerespeto niya ang ina nito "kung ayaw mo sakin sana sabihin mo, wag mo lang idamay si mommy dito" Wala na siyang pake kong tawagin niyang mommy ang ina nito.

"Mommy huh?, stop calling her mommy, you have no right to call her mommy, hindi ka niya anak at lalong hindi mo siya ina." Saad nito.

He wants to cry, pakiramdam niya ay sinusumbatan siya nito dahil inagaw niya ang posisyon nang pagiging anak nito sa totoong ina nito.

"Bakit ba ganyan ka sakin? ano bang ginawa ko na ayaw mo"

"You! I don't f-cking like you" Nanghina ang buong katawan niya. Nawalan siya nang lakas dahil sa sinabi nang lalaki sakanya.