A sin of love (DANGEROUS MAN SERIES#2) (COMPLETE)

CHAPTER 18

NANG MAGISING ay wala na si Vlademir sa tabi niya. Napabalikwas siya ng bangon at hinagip ng mata ang lalaki sa kabuunan ng kwarto. Pero bigo siya. There's no Vlademir.

Mapahawak siya sa tiyan ng sumakit ito. Parang may kung anong kumukulo doon na gustong lumabas. Napahawak siya sa bibig niya at kaagad na nag tungo sa restroom na naka konekta sa kwarto. Napahawak siya sa tiyan ng hindi niya mapigilan ang pag duwal niya.

"Baby." Kaagad na lumapit sa kaniya si Vlademir at inalalayan ang likod niya para hindi siya matumba. "I heard you screaming." Nag aalalang saad nito.

He's here. Hindi ito umalis at nandito ito sa harap niya.

"Asan ka nang galing?" Nang hihinang saad niya. Habol hininga pa siua dahil kakatapos lang dumuwal. "I thought you left--"

"I was cooking our breakfast then I heard you screaming in pain." Nag aalala padin ito. "Hindi ako umalis. Hindi na kita iiwan."

Niyakap niya ang lalaki at niyakap din siya nito pabalik.

Natakot talaga siya ng wala ito sa tabi niya pag gising niya kanina. Akala niya ay iniwan na siya nito kaya ganon nalang ang takot at naging reaksyon niya ng makita itong nasa harap niya.

"Don't leave me again please. I'm begging you." Mayusong hinaplos ni Vlademir ang buhok niya.

"You don't have to beg. Hindi kita iiwan at hindi ko hahayaang may masamang mangyari sa'yo." Anito.

Nakatingin padin ito sa kaniya. Nag aalala ang mata nitong sinusuyo ang buong katawan niya at mukha niya. "You look pale." Inalalayan siya nitong makatayo. Hindi na siya nag atubili pang tumungin sa salamin dahil ramdam niya ang pang hihina ng katawan. "Are you okay?" Hinagot nito ang likod ang tinap ang nuo niya. "Hindi ka naman mainit." Anito.

Kahit nahihirapan ay ngumiti siya dito. "Ayos naman ako. Pero parang sira yung cake na nabili ko kagabi." Aniya.

Iyong cake lang naman ang kinain niya kaya sumama ang pakiramdam niya. Wala na siyang ibang kinain kagabi kundi ang cake lang na iyon.

"F*ck!" Vlademir hissed. "Mag bebenta sila ng sirang cake! d*mn it!" Inis na saad nito.

"Asan ka ba bumili non?" Tanong pa nito.

Kahit naguguluhan sa inakto nito ay pilit siyang umayos ng pag sagot. "Bakit?"

"Nothing. Ipapasunog ko lang naman ang cake shop na iyon-"

"No way." Saad niya.

Tinaasan naman siya ng kilay ng lalaki. "Yes way. Nang dahil sa cake nila na duduwal ka ngayon. I don't want to see you suffer because of that f*cking cake."

Seryoso ang mukha nito. He really can do that... For him. Kahit alam niyang nag bibiro ang lalaki ay hindi mababakas sa mukha nito ang biro. Seryoso talaga ito pero hindi naman siya makapaniwala na gagawin ni Vlademir iyon. He can't do that.

"Ayos na ako." He lied. Nararamdaman niya pa ang pag kalam ng sitmura niya, hindi siya nagugutom. Sayang may humahalukay sa loob ng tiyan niya.

"I don't belive in you."

He rolled his eyes. "Baka nagugutom lang ako." He lied again. "Kumain na tayo." Umayos siya ng tayo at pilit ang sariling hindi maduwal. Hinawakan niya ang kamay ng lalaki at ginaya palabas ng restroom.

"Sana masarap ang luto mo. Yung kasing sarap mo." Aniya sabay kindat dito.

Mahina namang natawa si Vlademir at hinapit ang bewang niya. "I'm more tasteful baby, you knew about that." Bulong nito sa tainga niya.

Kaagad na nag init ang pisnge niya. Yes, he is more tasteful. Ang nalalasahan padin siya ang sarap na pinag saluhan nila kagabi ng lalaki. Hindi ito napagod sa pag angkin ng walang sawa sa katawan niya. Napaka saya niya.