ASENA

15.BÖLÜM

(Yazarın Anlatımı)

Herkes ameliyat hanenin önünde bekliyordu, Leyla Yusuf'un, Neslihan Fatih'in, Asena Bora'nın ameliyathanesinin önünde bekliyordu. 3 farklı kadın aynı kaderi yaşıyorlardı, Asena karşısındaki boşluğa baktı sadece. Zeynep ve Alparslan annelerinin yanındaydı, Asena alışkındı. Yalnızlığa, beklemeye, unutulmaya alışkındı. 

Burnunu çekti ve oturduğu sandalyeden kalktı ve gezinmeye başladı, uyuşan bacakları canını yakıyordu. Ağlamaktan başı ağrımaya ve gözleri bulanık görmeye başlamıştı, ' Acaba bende annemin kaderini mi yaşayacağım?' diye geçirdi aklından. Bir askere aşık olmanın zor olduğunu tekrar anladı. Bora ameliyathaneye gireli 3 saat olmuştu, ama ne doktor ne hemşire çıkmıyorlardı dışarı. 

Asena'nın gözünden bir damla yaş süzüldüğünde bağrışma sesleri duyuldu. "Ay Fatih bir yerine bir şey olacak!" diye bağırdı Neslihan, " Çık önümden Neslihan, kızımı göreceğim ben." dedi Fatih,

" Ulan ameliyattan çıktın be adam!" diye bağırdı Neslihan, " Baba ne bu hırs? Narkozun etkisi geçseydi bari." dedi Alparslan, " Karışmayın be siz işime!" diye huysuzca bağırdı Fatih, 

" Baba beni şöyle bağrına basmadın ya." dedi Alparslan, gerçekten bir kırgınlık vardı sesinde. Babası gözlerini ' Asena!' diye bağırarak açmıştı. Alparslan kurtarmıştı babasını, ama Fatih'in gözü Alparslan'ı görmemişti. " Baba!" diye bağırdı Asena, Fatih zorla sarılmak için kolunu kaldırdığında beklendiği gibi gerçekleşmedi hiç bir şey. 

Asena bir adım geri gitti, 

Gözleri tekrar doldu, babası onun hatırladığı gibi değildi. (Böyle yazılanlar Asena'nın iç sesi)

Yüzünde yarık izi var, kollarında yanık izleri var. Teni koyulaşmış, dik durmuyor, bakışları değişmiş, sakalları çok uzamış, saçları düzensiz bir şekilde kesilmiş. Bu... Bu adam benim babam değil! 

Fatih bir adım geldi.

Asena bir adım daha geri gitti

Fatih bir adım daha geldi.

Asena bir adım daha gitti.  

" Kızım?" dedi bir şeylerin ters gittiğini anlayan Fatih, " S-sen babam değilsin." dedi Asena titreyerek, geri adım atmaya başladı tekrardan. " Asena... Kızım..." dedi gözleri dolan Fatih, Alparslan'ın kaşları çatıldı, Zeynep'in gözleri doldu. Alparslan yavaşça kızı belinden kavrayıp kendine çekti. 

Fatih kızına doğru ilerliyordu ki Asena'nın gidecek yeri kalmamıştı. " YAKLAŞMA BANA!" diye bağırdı boğazını yırtarcasına. Tanıyamıyordu babasını, eski Fatih Tekin yoktu. Bambaşka biri vardı. " Kızım... Yapma böyle..." dedi Fatih, bir adım daha gitti. " YAKLAŞMA BANA DEDİM!" diye bağırdı tekrar Asena. 

Alparslan babasının kolun yapıştığında konuştu. " Baba, zaman ver kıza." dedi, " Çek elini! Sen ne bilirsin!" diye bağırdı, Alparslan'ın omuzları çöktü tekrar. Ama çaktırmamaya çalıştı, elini çekmedi babasından. " Çek dedim şu elini Alparslan!" diye bağırdı tekrar, canı yanıyordu çünkü.

" Peki baba, sen seni tanımayan kızını bağrına basmaya devam et. Ne haliniz varsa görün be, iyilikte yaramıyor." diye söylenerek hızlı adımlar ile uzaklaştı Alparslan, " Alparslan!" diye bağırdı Zeynep. Koşarak gitti Alparslan'ın peşinden, koluna yapıştı. 

" Aşkım iyi misin?" dedi Zeynep, " Değilim Zeynep, iyi falan değilim. Adamın haline baksana ya! Beni gözü gördüğü bile yok. Sanki ben onun çocuğu değilmişim gibi davranıyor, adam gözünü açtığında Asena! Diye bağırdı ben daha ne diyeyim ki." dedi Alparslan,