Moonlit me

Rozdział 9

O 4 rano obudził mnie dźwięk wiadomości z laptopa. Zobaczyłam, że dochodzi to z messangera Franka. Stwierdziłam, że nadszedł czas aby zobaczyć co tam jest (już teraz wiem, że dla swojego zdrowia psychicznego nie powinnam tego robić)

Wanda: Musimy zrobić coś z Różą. Nie pozwolę na to żeby się wtrącała. Mieliśmy zniszczyć życie Soni bez większych problemów sama tego chciałaś Celina, nie wycofam się bo Frankowi jest jej żal.

Celina: Ale czy ty nie rozumiesz, że przesadziliśmy! Ci chłopacy mogli zrobić jej dużą krzywdę? Musimy z tym skończyć. To jest za wiele.

Franek: Nie jest mi jej żal, ale ona mi ufa i to możemy wykorzystać nawet nie wiecie jak jej wmówiłem, że ją kocham.

POWIADOMIENIE: Celina wyszła z grupy

Nie mogłam w to uwierzyć to oni nasłali na mnie tych psychopatów? Chcą zniszczyć mi życie za nic? Nic im nie zrobiłam naprawdę nic

Ubrałam łańcuszek usiadłam opierając się o szafę odpaliłam zapalniczkę i przyłożyłam do uda patrząc na wiszący na ścianie zegar, łzy napływały mi mocno do oczu a ogień rozpalał moje ciało. Nagły deszcz wyrwał mnie z hipnozy zegara i poczułam straszny ból, spojrzałam w dół i paliło mnie całe ciało.

Ciężko było mi wstać do szkoły po tym co przeczytałam na jego koncie wiedziałam, że mogłam i tak dowiedzieć się o wiele więcej ale postawcie się na moim miejscu. Przeżyłam dotykanie przez kolegów którzy zostali nasłani przez moją byłą najlepszą przyjaciółkę którą znałam od dzieciństwa i do tego chłopak w którym po raz pierwszy się zakochałam wykorzystał to wszystko i nigdy nic do mnie nie czuł.

Minęło około 15 minut matmy zasypiałam już przy zadaniu i też nie mogłam usiedzieć z bólu ale przestraszyła mnie dyrektorka, która agresywnie otworzyła drzwi. Zapraszam po lekcji Sonię Miller do mojego gabinetu. Przestraszyłam się bo nie wiedziałam o co mogło chodzić (może znowu coś ta banda na mnie wymyśliła) ale po minię Wandy nie wyczułam jakby wiedziała co dyrektorka miała na myśli. Pokiwałam głową i dalej opierałam się o biurko. Jakoś dożyłam tej lekcji i udałam się do gabinetu. Pani kazała mi usiąść a ja na jej twarzy widziałam bardzo smutny wyraz twarzy i nagle usłyszałam: "Celina próbowała odebrać sobie życie..." posłuchaj Sonia mówiła do mnie zmartwiona nauczycielka nie wiemy czy ona przeżyje powiedz proszę co się z wami dzieje ostatnio chodzisz załamana. Przyjaźnicie się od dziecka na pewno musisz coś wiedzieć proszę pomóż nam. Wstałam spokojnie i powiedziałam, że już od paru miesięcy nie mamy ze sobą kontaktu i niech pani porozmawia z Wandą i Frankiem

Z Frankiem? - Powiedziała zaskoczona nauczycielka

Proszę pani ja naprawdę nie mam siły z tego co wiem to w 3 kolegują się bardzo mocno, Czy mogłabym już iść bardzo źle się czuje.

Nauczycielka przytaknęła i powiedziała, że zawsze mogę na nią liczyć i zamknęła za mną drzwi.

Czułam, że ta próba samobójcza to kłamstwo, żeby znowu mnie w coś wkopać i bardzo w to wątpiłam.

Pojechałam autobusem na zajęcia, zadaniem na dziś było namalować trzy najważniejsze dla nas rzeczy na jednym obrazie. Co miało utworzyć piękny rysunek. Zdecydowałam, że pierwszą rzeczą będzie wielki regał z książkami, kolejną różnego rodzaju kwiaty a ostatnią zapas herbatek i kaka na cały rok. Zajęcia minęły bardzo szybko. Wchodząc do domu usłyszałam wibracje w telefonie i zauważyłam wiadomość od Basi

Hejka! zapraszam cię na kręgle, dziś o 18, czy chciałabyś się ze mną wybrać?

Odpisałam niemal natychmiast, że oczywiście się zgadzam. Szłam zapytać się mamy czy mogę i poszłam się przebrać. Stwierdziłam, że ubiorę ładne dopasowane jeansy i koronkową czarną bluzkę a do tego z połowy włosów zrobiłam kitkę i dodałam do niej również czarnego koloru wstążkę.

Moja babcia nocowała u nas od śmierci taty i dlatego zaproponowała, że mnie podwiezie i oczywiście przyjedzie do mnie wtedy kiedy dam jej o tym znać. Wstępnie umówiłyśmy się na 21 ale jakbym chciała jechać szybciej to oczywiście dam jej znać.

Przebrałyśmy buty i podeszłyśmy do barku zamówiliśmy frytki i cole i udałyśmy się na tor. Szczerze? Bawiłyśmy się cudownie, kiedy nasz czas się skończył usiadłyśmy przy stoliczku i zamówiliśmy po jeszcze 2 soczkach pomarańczowych. Opowiedziałam Basi o czym rozmawiałam ostatnio w gabinecie pani dyrektor a ona powiedziała mi, że to nie możliwe bo jeszcze dzisiaj przed naszym spotkaniem spotkałam Cele i jej mamę w sklepie ale to prawda zachowywała się bardzo dziwnie tak jakby robiła wszystko żebym jej nie zauważyła. Pogadałyśmy jeszcze z 30 min i zadzwoniła do mnie babcia, że czeka na mnie na zewnątrz. Wyszłyśmy razem bo jej mama również na nią czekała. Nie zrozumcie mnie źle martwiłam się o Celinę (jakby oczywiście to była prawda) ale ja po prostu to wiedziałam, czułam to od razu bo znałam ją od zawsze.

Kolejne rozdziały już wkrótce....