HACKER (ÖZGÜRLÜK)

11.Bölüm (yas)

Helloşşşş

I'm fine and you?

...

"Sen kimin yasını tutuyorsun!? "

Sahi ben kimin yasını tutuyordum üstelik bunu daha kendime bile itiraf edememişken o nasıl olurda bunun farkına varmıştı?

"Heyy sen uçtun galiba? "

"Be-ben mi? "

"Yok nenem! "

"Üslubun kaydı biraz"

Deli gibi gülümsedi. Gülünce kısılan gözleri harika gözüküyordu. O hep gülmeliydi...

Hoop hop. Yavaş yürü anıl. Boğulacaksın.

Kendi kendime gülümseyip cevabını bekledim.

"Edebiyatçı kesildin be başıma. "

"Sadece üslubuna değindim. Ne bu afra tafra? "

Birini sinirlendirmek güzeldi ancak onu sinirlendirmek dahası...

Tutayım mı?

Neyi?

Düşüyorsun galiba tutayım mı?

Hassas** bir git başımdan. Ben kendimle olan kavgamı bitirirken soru yöneltti.

Korkuyordum işte niye anlamıyordu. Ona cevap vermekten, vermek istemediğim cevabı istediği gibi alamamasından korkuyordum.

Onu incitmekten korkuyordum...

"Öfff her neyse hala soruma cevap bekliyorum. Sen kimin yasını tutuyorsun!? "

Ne demeliydim?

"Kimsenin"

Gayet açık ve netti.

"İnanmadım say. "

"Seni inandırmak zorunda değilim! Neyini anlamıyorsun!!!!!"

Bağrışımla irkildi bir an.

"Peki" Dedi masum bir kız çocuğu gibi. Bu cevap pes edişinimi simgeliyordu. O an içim acıyordu. Ne yapmıştım ben böyle.

Seni kırmak istemezdim. Üzgünüm.

Üzgünüm sera...

3 saat sonra...

"Burda uyursun yarın gereken planı yaparız. "

Başını sallamakla yetinip yatağa uzandı.

Onu kırmıştım ve bununda farkındaydım.

Yatağa girip uzanınca odadan çıkmak için kapıya gittim. Arkası dönüktü. Işığı kapatırken sessizce ağladığını hissettim.

"Özür dilerim sera. "

O an ağzımdan kelimeler dökülmüştü dökülmesi gereken. Ama tek sorun şuydu ki o bunu duymamıştı. Kapıyı kapattıktan sonra yaslanıp yere çökerek dile getirmiştim pişmanlığımı....

Affet beni.

...

😩🖤.

Çook üzücü bir bölümdü...

Özgürlüğe ve Örgüte🥂