Zamansız Sevgi (Töre)

~B-12~Düğüň

17/03/2024

GEL BERABER ALALIM NEFESİMİZİ SEVDİĞİM SENSİZ BOĞAZIMDAN GEÇMİYOR

Ne kadın adam'ın olucaktı, ne de adam kadın'ın nede ikisi birbirinin,
Sadece ikiside bir aşkta sürgün kalacaktı..
Berzan Arslanbey

Sert çehresi soğuk bir rüzgar, dudaklarına sızan tebbesümü sımsıcak bir paltoydu. Hele ki başını eğip gülümseyişi, zemheri bir soğukta yanan soba. Ona bakınca huzur buluyor, yien ona bakınca üzülüyordum.

Kimse'nin olmadığı yanlız bir sokakta arkama bakmadan yürüyordum. Benden başka kimse yoktu. İki, üç yıl öncesine kadar bir adam'ı tanımaya çalışıyordum. Onun ile bir sürü şey hayal etmeye çalışırdım ve sonra gözlerim açıldı ki perde aralandığın da o sevdiğim kişinin aslında tüm çıkarları için yanında olduğumu buldum. Ben saftım yada saf olmak istemiştim ona. Bunu fark ettirecek tek şey şüphesiz ki kaderdi.

“Çok dalgınsın iyi misin?”dedi Aze, bizim konağın yan sokağındaydık, sokakta yürürken belki de yanlız değildim binlerce kişi geçmişti ama ben yanlız hissetmiştim. Fakat guveninden tamamıyla emin olduğum Berzan'ın sevdiğim adam olduğunu sanıyorlardı. Kimse'nin onun ile anlaşmalı evlendiğim, benim intikam almak için evlendiğinden haberi yoktu. Onun sevdiğim adam olduğunu sananlar ikimize de gülen bakan bakışları' nı göre biliyordum ama o gizliliği bozmamak adına bakışlarını geri çeviriyordu.

Yorgunluğumu tebbesüm ile avuçlarına toplayan adam Berzan Arslanbey'di; bakışlarını her defasında bana çevirdiğinde gerçek bir gülümseme olmasa da huzur veren bir gülümseme ile dudaklarını kıvırıyordu.

“Bugün,”dedi Aze,“Gelinlik alıcaz sana inşallah.”

Konuştukları, yarın bizim için büyük bir gün hakkındayd. Günler sonra o gün gelebilmişti ve,

Aramızda iki yada üç metre var fakat bu mesafeyide dakika da kapatmıştı Aze. Eve varmıştık saatlerdir dönüp dolandığım o yoldan vazgeçip eve gelmiştim.
Evde binlerce insan vardı. Binlerce çeyiz, paketler kız evine çeyizler iki gün önceden gelmişti.

Herkes çeyizlere bakarken koşarak odama çıkmıştı. Hızlı bir sekild üzerime bir elibise geçirip odamdan tekrar çıkmıştım.

İşte böyle... Tam üç yıldır hayalini kurduğum adamla değil de kuzeni ile gelinlik bakmaya gidiyorduk ama mutluydum iyi ki de gözlerim ona karşı açılmıştı gerçekleri görmüştü,ya görmeseydim ya herşey daha berbat olsaydı o kadar nefret etmiştim ki ondan onun gibi birine artık bakmak bile miğdemi bulandırıyordu, iğreniyordum.
İnsan sevdiği adamdan öğrenir mi? İgreniyormuş demek ki ben igrendim. Üstune toz konduramadığım sevdamın gerçek yüzünü görmek beni mutlu ediyordum.

Saatlerdir konağın kapısın'ın önünde kapı'nın ardında ki taşa çökmüş onun gelmesini bekliyordum, Berzan'ın gelemsini beklerken de sıkılmıştım. Önümde duran siyah arabaya baktığım da onun olduğunu anlamıştım ki ayağı'ya kalkmıştım.

Bana baktığı an sanki yüzüme aptallığı mı vuracakmış gibi ondan yada herkesten çekiniyorum bu konuda kimseye bakamıyordum.
“Hoş geldin sevgili gece güzeli.” demesi ile ona sırtım dönük kapiyo kapatıyordum elbisemin eteği oraya sıkıştığı için birazcık da olsa çekiyordum tekrar kapıyı açmak istemiyordum tembel bir kızdım. Derken daha fazla uğraşmayıp kapıyı açarak eteğimi alıp kapıyı tekrar kapatıp ona bakmıştım.