Erika hızlı adımlarla konuşuyor. O sabah alarmı çalmadığı için geç kalmıştı ve antrenman başlamak üzereydi.
Bu yeni transfer olduğu takım Rosa ile yapacağı ilk antrenmandı. İlk günden geç kalmak pek iyi bir izlenim bırakmazdı. Ancak ona boşuna Speed Star demiyorlar. Sahaya tam da vaktinde yetişti ve soyunma odasına gidip gül pembesi formayı giydi.
İşte ortaokuldan beri hayalini kurduğu o an gelmişti. Rüyalarını süsleyen Japon kızlar takımı Rosa'da oynuyordu artık.
Sahaya çıkıyor ve etrafına mutlulukla bakıyor. Takım arkadaşlarıyla yeni tanışıyor olabilir ama o bir profesyonel.
Antrenman gayet iyi gidiyor takım fevkalade ve birlikte güzel bir uyum yakalıyorlar. Ama içten içe bir şey eksik geliyor. Saha biraz fazla sessiz değil mi?..
İyi insan lafının, bu durumda düşüncesinin, üstüne gelirmiş. Yandaki sahadan herkesi irkilten bir bağırış duyuluyor. "Hadi arkadaşlar!!"
Evet, bu Shou'dan başkası değil. Hemen yan sahada Amarillo antreman yapıyor. Erika kendi maçına odaklanmış olduğu için geldiklerini görmemiş olmalı.
Erika'nın için tanıdık, sımsıcak bir güven duygusuyla doluyor. Japonya'nın bu şehrine taşındığından beri hiç ayrılmadan berbaber oynadığı Shou şimdi yan sahadaydı.
Momayama Pradetors dağıldıktan sonra Shou ve Erika birlikte Amarillo'da oynamaya başlamışlardı. Yılları omuz omuza, sırt sırta geçirdiler ve bu ayrı takımlarda oldukları ilk gün...
Erika anılar arasında yolculuk ediyor. Hayatın film şeridi gibi gözünün önünden geçer derler ya öyle işte. Onu gerçekliğe geri getiren hayallere daldığı için durduramadığı rakibi oluyor. Onun pozisyondaki hatası yüzünden gol yiyorlar. Harika! İlk antrenmandan kendini rezil et kızım, diye düşünüyor.
Yaptığı hata konsantrasyonunu daha da fazla kaybetmesine sebep oluyor. Normalde yapacağı kadar iyi bir oyun sergileyemiyor.
Antrenmanın bitmesine yakın takımının aleyhine bir pozisyon daha doğuyor. Erika bu sefer atağı durdurarak maçın başındaki hatasını telafi etmek istiyor. Kısacık zaman zarfı içerisinde rakiplerin yerlerini analiz edip yapılacak doğru hamleye karar vermeye çalışıyor. Ah, keşke Shou orada olsaydı...
"8 numara!!" Erika duyduğu bu komut üzerine hemen 8 numaralı oyuncuya doğru koşuyor ve ona atılan pası çalarak bir kontra atak geliştiriyor. Takımıyla paslaşıyor ve sonunda golü atıyor.
Antrenman sonrası bir sürü tebrik ve iltifatın ardından sahadan çıkıyor ve Shou'nun onu beklemiş olduğunu görüyor.
"Çok iyiydin, Erika!"
Erika içindeki mutluluğun yüzüne yansımasına engel olamaz. "Senin sayende."
"Ah, ben bir şey yapmadım."
"O son kontra atağı senin sayende geliştirdim."
"Ben sadece ufak bir tüyo verdim. Hepsi bu. Harika olan sensin."
Birlikte yürürler ve çocukken antrenman yaptıkları meydan parkına gidip otururlar.
"Rosa'da geçirdiğin ilk günü nasıl buldun?"
"Yapma ama sen de gördün. Daha iyi olabilirdim."
"Bu kötü olduğun anlamına gelmez."
"Sağ ol."
"Ama biliyorsun, her zaman Amarillo'ya geri dönebilirsin. Yerin hep bekliyor olacak." Shou bunu şakayla karışık söylüyor ve ikisi de gülüyor.
Erika hep hayal ettiği takımda oynuyor ama günün sonunda eksikliğini hissettiği şeyin ne olduğunu anlıyor...
"Amarillo'nun çok iyi bir kaptanı olduğu kesin. Bunu aklımın bir köşesinde bulunduracağım."
"Amarillo'nun kaptanı.." Shou bir saniyeliğine düşünüyor ve gülerek ekliyor "Benim! Ah, af edersin. Senden iltitaf duymaya pek alışık değilim de."
Shou'nun şapşallığı Erika'yı da güldürüyor.
"Belki Suzi'yi ikna eder ve biraz büyümesini beklersek onu da Rosa'ya transfer edebiliriz. Kim bilir belki benim kaptanlık yeteneklerimi almıştır."
"Ah, kimse senin gibi olamaz."
"Bugün ağzından bal damlıyor, Erika. Rosa seni şimdiden değiştirdi ve buna kesinlikle alışabilirim."
"Ah, bilmiyorum Shou. Rosa hep hayalini kurduğum takımdı ve şimdi oradayım ama bir tarafım eksikmiş gibi hissetmeden edemiyorum.." Kafasını öne eğiyor ve belli belirsiz bir sesle ekliyor. "Sanırım seni özledim.."
Shou içinde bir şeyin alevlendiğini hisseder. Onun da Erika'sız oynadığı ilk maç olmuştu ve gözleri hep onu aramıştı. Kendini çoğu zaman takımını değil de yan sahayı izlerken bulmuştu..
"Dalga geçecek birini bulamamışsındır da ondan."
Erika gülerek alaycı şekilde Shou'nun omzuna vuruyor. "Ciddiyim ben."
"Benim de gözüm maç boyu seni aradı.. Takımda senin kadar hızlı koşan yok."
"Speed Star." İkisi de aynı anda söylüyor.
"İki sahanın da en hızlısı sensin."
"Bizim sahada olanları nereden biliyorsun ki?"
"Şey.. Bir gözüm hep sendeydi.."
"Ne biçim kaptansın." Erika kesinlikle şaka yapıyor ve bunu hiçbir kötü niyet dile getirmeden söylüyor aksine yüzü hafifçe kızarıyor.
"Sen çok farklı mı davrandın sanki?" Shou gülümseyerek soruyor.
"Sanırım bu keskin analiz yeteneğinle seni izlediğimi fark etmeyeceğini sanmak aptallıktı."
"Konu sen olunca fark etmemek çok zor..."
"Keşke her zaman birlikte oynamaya devam edebilseydik.."
"Aynı takımda olmamamız birlikte kalmayacağımız anlamına gelmez."
"Shou.. Lütfen hep benimle kal..."
Shou, Erika'ya tutması için elini uzatıyor ve birbirlerine kenetleniyorlar. Sanki elleri aralarındaki ayrılmaz ruhsal bağın bir parçasıymış gibi...
Güneş yavaşça ufuktan aşağı süzülürken gökyüzü tupturuncu bir hal alıyor. Erika başını Shou'nun omzuna yaslıyor. Shou yüzünü hafifçe kulağına doğru çevirip fısıldıyor.
"Seni seviyorum."
"Ben daha çok."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
