Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ruhun Gözümde Parlayan Ay Gözlerin Mavi Deniz Kalbin İçimdeki Kelebek Yanakların Ayrı Filiz
U. Devranlı
Öyle bir boşluğun içinde savruluyordum ki öylesine soğuk, öylesine ıssız. Ruhumu kaybetmiş gibiydim. Üşüyordum, kendimi daha önce hiç hissetmediğim kadar yanlız ve çaresiz hissediyordum. Çaresizlik hissini yıllar önce de hiç sevmezdim şimdi de sevmiyorum.
"yenge iyi misin?" Diyen polatın sesiyle kulağımdaki telefonu indirerek bakışlarımı ona çevirdim. Buz kestiğimi hissediyordum.
Devran yoktu ve burası çok soğuktu.
Devran yoktu ve ben nefes alamıyordum.
Tuğba yoktu ve ben yapayanlızdım.
Ben yok olmuştum. Ben mahvolmuştum. Ve artık hiç birşeyin önemi yoktu.
Polat, "yenge arayan kimdi? Ne dedi de buz kestin böyle?"
Onların sana ihtitacı var toparla kendini
'Ben yapamam'
Başımı şiddetli bir şekilde iki yana sallamaya başladım. Yapamazdım, ben bir hiçtim. Ben bir korkaktım. Ben bu hayatta gördüğüm en kötü insandım
Cansu, "Tesnim iyi misin? " Diyen endişeli sesiyle bakışlarım ona döndü.
Asıl şimdi kendini toparlamazsan korkak olursun. Onların sana ihtiyacı var.
'Ama-'
Zaman daralıyor KALK ARTIK!
İç sesimin beynimde yankılanan şiddetli sesiyle gözlerimi sıkıca yumdum. Derin nefesler alarak sakinleşmeye çalıştım ama olmadı. Nefes alamıyordum, boğuluyordum.
Yiğit, "Tesnim cevap ver" Dedi otoriter bir sesle ardından, " Arayan kimdi? Ne dedi?" Diye sordu.
Gözlerimi açarak zorla dudaklarımı araladım, "Tuğbayı ve devranın almış" Dediğimde sanki yeni idrak ediyormuşum gibi kalbim acıyla kasıldı.
Ağlamak istedim ama yapamadım, ağlayamazdım ben tesnimdim, kimsenin önünde ağlamazdım, kendimi asla güçsüz göstermezdim.
Üçü de kaskatı kesilirken Polat, "kim? Nasıl? " Diye sorularını sıraladı.
"Bilmiyorum" Dedim çaresizce.
Yiğit hızla telefonuna sarılırken cansu inanamıyormuş gibi parmaklarını saçlarına daldırarak geriye doğru taradı.
