Reincarnated As an Unica Hija Of Genovese

Chapter 18

Chapter 18

Mabilis na napamulat ako ng marinig ko ang iyakan sa paligid ko and I realized na nasa loob ako ng hospital nakahiga. Nakatingin Ako sa binti ko at may benda na ito, nakasuot na din ako ng hospital gown.

Nagtataka man kung paano nakarating ay di yun ang pinagtuonan ko ng pansin kundi ang iyakan na naririnig ko.

"Ano nanyari?" Bulong ko sa sarili.

Pinilit ko ang tumayo sa kabila ng sakit at lumapit sa mga kasamahan kong nag iiyakan.

"Tangina naman bakit ganon ang sasakit ng mga patibong nila."

"Ang maganda kong balat huhu."

Napangiwi ako dahil nagkasugat sugat pala sila. Nag iiling na bumalik ako sa hinigaan ko kanina at halos mapatalon nang makita si prinsipe Ace na naka dekwatrong nakaupo sa tabi nang kama habang may hawak na libro.

"Susmaryusip!"

Bakit hindi ko man lang siya napansin kanina?!

Napatigil siya sa paglipat nang pahina ng librong hawak at ang dalawang mata nitong kay lamig na yelo ang napatingin sakin.

"Rest!" Matapos yun sabihin ay muli nitong bimalik ang mata sa libro.

Napasimangot akong lumapit at umupo sa kama na malapit sa gawi niya.

"Kanina ka pa diyan?" Tanong ko.

Napapikit ako nang hindi niya pinansin ang sinabi ko pero sa halip ay tinitigan lang ako.

May dumi ba ko sa mukha?

"I said-" bago pa man siya magsalita ay inunahan ko na siya.

"Rest, yeah! Eh Ikaw ano babantay lang sakin?" Baka hinahanap na siya ng aliparot niyang tuko kung makadikit sa kanya!

Hindi siya kumibo. Naiinis na lamang na humiga ako sa kama at pinikit Ang mga mata.

Bahala Siya diyan!

Pero ilang minuto palang ay bumangon ako at umupo sa kama at marahas na humarap sa kanya. Parang pinagsisihan ko din ang ginawa dahil malamig at walang kurap pala siyang nakatingin sakin.

Pinag-ikutan ko lang siya ng mata at sabay crossed arm. Bakit ba kasi siya nandito.

"Hmmm?" Tumagilid ito para magkaharap ang mukha namin. Hindi ko maintindihan kung ano tung biglang naramdaman ko. Ano yun? Bakit parang kinukuryinti ako at pakiramdam na hindi mapakali Ang mga lamang loob ko. Ito na ba ang sinasabi nilang paru-paru sa tiyan?

Tangik kailan pa nagkaparo-paro ang tiyan?

Ah Basta, yun ang nararamdamn nang tao pag kinikilig.

Pero aminin kinikilig talaga ako pano naman kasi ang presko  niya tignan nakakatakam halikan ang mabasang labi-ehemmm....Yan na naman naglalandi na namn ang utak.

Nagtitigan kaming dalawa at walang magpapaawat sakin kahit nakaka immediate ang mga mata niya ay hindi ko siya susukoan. Yesiena 'to uy.

"Prensepe Ace hinahanap kapo ni-ayy kiffy sorry po!"

Sabay kaming napatingin sa taong bigla nalang sumulpot at nakapikit nang mariin sabay bow nito at patakbong tumalikod.

Napaayos ako ng opo at napatayo naman siya....nakaka awkward naman.

"I'll go. And you..." Napatingin ako sa kanya nang I point niya sakin ang isang daliri.

Agad akong napaturo sa sarili.

"Ako?"

"Yeah, you should rest." Matapos Sabihin ay agad na siyang naglakad paalis. Napangiwi na lang ako sa inakto niya.

Grabe naman ang Prinsepe na yun wala man lang good bye kiss?

Napatampal na lamang ako sa noo at naisipan na magpahinga at matulog. Sana maging maayos lahat bukas mukang hindi pala madali ang pag sulong namin dun sa Kuta nang rebelde.

Another day another panyayari.

Tama. Kakagising ko palang kanina ay ginulo na naman ako ng pinsan ni Ace Kasama nito yung baklang kaibigan niya si singkit. Nag alala siya daw at baka ano nanyari at kung ano-ano Ang mga sinabi ng Makita ang sugat ko sa paa. Tulad nalng ng,

"Wag ka mag alala baby, Yes. Papanain ko din ang paa ng pumana Sayo."

"Kawawa ka naman mahal ko."

Napapapikit nalang talaga Ako nang mariin pag naalala ko yun. At Ngayon naman ay nandito ako sa harap nang garden habang pinagmamasdan ang dalawang panget na lovebirds na sarap hiwain at balatan. Kay tanghaling sapat nagyayakapan.

Aminin mo nasasaktan ka.

Wala sa vocabulary ko ang masakyan!