GİRİFT

21 KIYAMET

Beni yazarken çok zorlayan, ciddi anlamda çok etkileyen bir bölüm oldu. Umarım severek okursunuz. Lütfen oy verip, yorum yapmayı unutmayın.

Keyifli okumalar sevgili Ailem🖤

GİRİFT

21

KIYAMET

Kulağındaki telefon gürültüyle yere düşüp, parçalara ayrılınca Yasemin, telaşla gelip, kolumdan tutarak bedenimi hafifçe sarstı.

"Yenge, ne oldu?" Dolu dolu olmuş gözlerimi, yüzüne çevirdim. Gözümden akan bir damla yaş yanağımdan süzülüp, aktı. "Abime mi birşey oldu? Yoksa Can mı?" Diye bir diğer aklına gelen soruyu sordu.

Hızla başımı iki yana sallayarak, "Annem..." Dedim sanki bir yumru boğazıma oturmuş, nefes almamı, yutkunmamı engelliyor gibiydi.

Yasemin, düşen omuzlarıma destek vermek ister gibi iki eliyle tutarak, "Ne oldu Allah aşkına söyle, rengin bembeyaz oldu." Dedi. Merakla.

"Annem, annem ölmüş...." Zaten zar zor ayakta duran bedenimi, ayaklarım artık taşıyamıyordu. Gözyaşlarım, hızla akmaya devam ederken, gözyaşlarıma hıçkırıklarım eşlik etti. Yasemin, ne diyeceğini bilemez bir halde, düşmemem için bana sımsıkı sarılırken, "Yenge, yenge kendine gel lütfen..." Diye yakarışta bulundu.

"Annem ölmüş Yasemin" dedim bana yalan olduğunu, duyduklarımın birer hayal, sanrı, zihnimin bana oyunu olduğunu düşünerek.

"Annem... Benim cefakar, çileli annem..." Büyük bir hıçkırık koptu dudaklarımdan. Boş bir çuval gibi olan vücudumu soğuk zemine bıraktım. Yasemin tutmak istese de tutamadı ve benimle birlikte yere dizlerinin üzerine çöktü.

"Yenge..." Yasemin'in de gözünden yaşlar akmaya başladı. İkimizin gözyaşları birbirine karıştı. İçimden, birşeyler kopuyor gibi hissettim. Aklıma hemen Can geldi.

"Can, Can'a ne söyleyeceğim ben... Annemi koruyamadım diye nasıl söyleyeceğim... Yasemin birşey yap ne olursun... Annem, o.... O, ölmesin Yasemin yalvarıyorum sana ölmesin..." Gözyaşlarım oluk oluk akarken, kapıdan içeri Salih girdi.

Benim, yerde olduğumu gördüğü için mi yoksa,. kötü haberi aldığı için mi bilmiyorum koşar adım geldi yanıma.

"Yenge, yenge iyi misin?" Diye sordu ama ona cevap veremedim. Başımı hızla sağa sola sallayarak, "Hayır " dedim o anladı.

Gözleri hemen yanımda duran kıza döndü "Yasemin ne oldu ?" diye sordu telaşla hiçbir şey bilmediğini hiçbir şeyden haberi olmadığını anladım o an.

Haberi yoktu bilmiyordu kötü haber tez yayılmamış mıydı? Kalbim sanki patlayacakmış gibi atarken nefes alamadığımı hissettim. Nefes alamadıkça daha derin soluklar çektim ciğerimi dolduracak, ama yetmedi. Ne kadar nefes çekersem çekeyim nefes alamadığımı hissettim.

Annem olmadan nasıl yaşanırdı bilmiyordum ki ben, hiç annesiz kalmamıştım ki anne siz yaşamadım ki... Belki aylardır birbirimizden uzak olsak da onun benden uzakta bir yerlerde nefes aldığını bilmek onun kalbinin hâlâ attığını bilmek yetiyordu bana.

Belki de ben gücümü annemin atan kalbinden, aldığı nefesinden alıyordum. Şimdi ne olacaktı peki şimdi. Annem ölmüş müydü benim?

Belki hiçbir zaman içimden geldiği gibi sarılıp sevemediğim belki saçlarını koklayıp, öpemediğim belki bir kere bile doya doya seni seviyorum annem diyemediğim anneme artık istesem de sarılamayacak istesem de öpemeyecek istesem de seni çok seviyorum diyemeyecek miydim? Bu acının tarifi olsaydı eğer ölümle eş değer derdim ölmek gibi bir şey ama ölmüyorsun...