GİRİFT

22. SARMAŞIK

Oy verip, yorum yapmayı unutmayın sizi seviyorum ❤️

GİRİFT

22

SARMAŞIK

Mardin'e her sene düzenli olarak gidiyordu adam ama bu sefer diğerinden biraz farklıydı. Bu sefer Ulubek aşiretinin ağası olarak, ilk evli katıldığı toplantı olacaktı. Hem de herkes aslında Rafet Ağa'nın kızı Zehra ile evleneceklerini beklerken.

Yarkın'dan yana asla oluru olmayan bu evliliği isteyen, herkese rağmen reddeden, her dediklerini yaptıramadıkları bir tek Yarkın olduğu için sevmezlerdi onu dediklerini yaptırmak için aşiretin başına kuzeninin geçmesini isteseler dahi, Yarkın'ın babasını seven, sayan çoktu. Onun adı ölse bile yetiyordu herkesin titremesine.

Yarkın da babasının izinden giden, gözü kara bir ağa olmuştu zamanla. İndiği uçaktan hızla kendisini karşılayan araca binip, peşinden gelen kadını beklemeden sürmesini istedi. Burası Mardin midyattı burada istanbul gibi görmezden gelmezdi kimse, hiç birşeyi. Yarkın evde güzeller güzeli karısı onu beklerken, hiç bir yanlış anlaşılmaya izin veremezdi.

Araç, durunca geldiği büyük taş duvarları olan konağa baktı. Babasının çocukluğu kokuyordu üzerinde. Babasının hatıralarından sebep, hiç birseye dokundurmaz arada sadece tozunu aldırırdı tozlanmış eşyaların.

Karısını aramak için elini telefonuna attığı sırada telefonunun şarjının bittiğini gördü adam. Ağzının içerisinde bir küfür savurup, büyük adımlarla içeri gireceği sırada hemen ardında duran aracı gördü. Zehra, topuklu ayakkabılarının üzerine basarak yanına geldi. "Birlikte gelebilirdik" dedi nazlı niyazlı yanına yaklaşıp, koluna dokunmaya çalışırken. Yarkın, Zehra'nın henüz dokunmaya ulaşamadığı kolunu çekip, "Gelemezdik!" Dedi itiraz kabul etmez bir tonla.

"Gelmezdim!" Diyerek değiştirdi.

"Evliyim ben." Harelerini, kaşları çatık bir şekilde dikti gözüne. "Evliyim, evli adama yakışık alır hiç?" Dedi tek kaşını kaldırmış yüzüne bakarken.

"Abartma Yarkın karın burada yok ki" dedi Zehra bütün yüzsüzlüğüyle.

Yarkın, hayretle baka kaldı yüzüne. Nasıl bu kadar gurursuz olabilirdi diye düşündü.

"Ne demek yok! O hep burada." Eliyle önce kalbini, sonra parmağında karısına ait olan alyansını gösterdi. "Her anımda. Sen de evli bir adama bu şekilde yaklaşma!"

Bir adım geri attı. "Ne saçmalıyorsun sen? Biz evlenecektik seninle. Ben senin karın olacaktım. Bunun için geldim ben buraya bunu en iyi sen biliyorsun" Midyat sokaklarında yüzleşiyordu ikili.

"Sen, şimdi bana karısına aşık koca rolü yapmayı kes! Burası istanbul değil Yarkın ağa!" Eliyle gökyüzünü, yerdeki toprağı ve arkasındaki evi gösterdi. "Bak bir etrafına, burası Mardin! Burası bizim ait olduğumuz yer!"

"O, buraya bile ait değil"

"Doğru, o buraya değil bana ait" diye düzeltti öfkeli adam kadının dediklerini.

Kadın, istediğini alma arzusuyla yanıp tutuşuyorken, içinde olan herşeyi dışında vurmaya devam etti. "Biraz sonra toplanacak olan aşiretten kim biliyor evli olduğunu? Madem çok aşıksın karına çık söyle karşılarına. Ben evlendim de! Karıma aşığım de Yarkın ağa!" Dedi alaycı bir tonla.

Yarkın, kararttığı gözleriyle baktı karşısında duran kadına. Hiçlik dolu bakışlarını, tiksintiyle attı üzerine.

"Ama biliyorsun ki, bunu yapmana gerek yok! Senden boşanmanı da istemiyorum ayrıca" Zehra bir adım atarak Yarkın'ın az önce açtığı mesafeyi kapattı. "Sen, beni karın yap, imam nikahıyla da olsa kabulüm." Bir eliyle Yarkın'ın üzerinde duran ceketini kavradı. Gözlerini dudakları ve gözleri arasında gezdirdi.