The Forgotten Love

Chapter 10

Ameera's POV
 
 
Habang papasok sa trabaho kita ko'ng napapatingin yung ibang employees sa braso ko. Some of them even asked me if I was fine, I just said yes and smiled at them a little.

"Amee! " Tawag sakin ng nasa likod ko. Nang lingunin ko ito, si Sarah pala. I saw her smiling brightly at me while waving her hand excitedly.

Nang unti-unti siyang napapalapit sa pwesto, her smile also slowly fades at napalitan yon ng pagtataka.

"Amee! Anong nagyari sa braso mo? " she worriedly asked while checking my arms. Napakislot pa nga ako dahil sumakit yon ng kaunti. She looked at me, confused.

"Nothing Sarah, I just got scratched by a cat. Nothing serious. " I smile at her a little. Napakunot noo ito at napatingin ulit sa braso ko.

"What do you mean nothing serious? Ang laki ng benda mo oh! Are you sure you're okay? " she pointed out habang napapataas pa ang boses, kaya sinaway ko siya.

"Oo, okay lang talaga ako Sarah. " I smiled to assure her that I'm really fine. Napabuntong hininga nalang ito at hindi na kumutra.

Habang nasa elavator, marami kaming napag usapan. Just catching up with each other. Nang tumigil yung elavator sa floor niya, nagpaalam na siya sakin at sinabihan ako'ng mag ingat, na tinanguan ko naman.

Habang ako nalang mag isa sa elavator, hindi ko maiwasang maisip ang nangyari kagabi. Kinakabahan ako dahil mag kikita pa naman kami ngayon dito sa opisina. Hindi ko naman maiwasan dahil siya mismo ang boss ko. Napabuntong hininga na lang ako.

Hanggang ngayon hindi ko parin maisip kung bakit ito biglaang nagalit sakin kagabi. Namamaga din ang mata ko kakaiyak kaya napuyat din talaga ako, buti hindi napansin ni Sarah dahil nakasuot ako ng salamin.

Dalawang bisis niya na ako'ng sinigawan kaya nasasaktan ako. Tas pag nagagalit naman ito, hindi ko alam yung mga rason kung bakit. Hindi ko siya maintindihan, minsan parang babait tapos bigla na namang iinit ang ulo. Ang hirap niyang espilingin.

 
 
 
 
 
Nang mapatingin sa oras, nakita ko'ng alas 12 na pala. Hindi ko man lang namalayan. Simula kanina, hindi pa lumalabas si Zayn sa opisina niya.

Nag isip ako ko'ng mag o-order ba ako ng pagkain niya o hindi na. Sasabihan niya lang naman ako kung may kailangan siya. Tsaka isa pa, baka magalit ito pag nakita niyang nangingialam ako sa buhay niya.

Biglang bumukaa ang pinto ng opisina ni Zayn na kinagulat ko. Nang mapatingin ako d'on, nakita ko Zayn na naglalakad na papunta sa gawi ko.

Dahil sa gulat hindi ako nakagalaw at nakaupo lang nang makalapit na siya. I looked up at him and saw how he stares at me deeply. I saw how his jaw clenched, nang napadako ang tingin niya sa braso ko.

I saw a glimpse of guilt in his eyes, pero nawala yon agad. He looked at me seriously. Kinabahan ako dahil sa klase ng tingin niya.

Don't tell me galit na naman ito? Wala naman akong ginagawa ah?

Nang hindi ito mag salita at nakatayo lang d'on, dahan-dahan akong tumayo. Sinundan niya lang ako ng tingin.

"S-sir? May kailangan po kayo? " I asked nervously.

Matagal niya lang akong tinitigan. Maya-maya ay marahaa itong napabuntong hininga na kinagulat ko.

"Come with me. " he said seriously as he turned his back at me and walked towards the elavator.

His wearing a black polo paired with black slacks. He's polo was folded showing his watch na alam ko'ng mamahalin. His holding his jacket suit with his hand.