Aklı hala ondaydı ama verdiği kararlar onu başka sonuçlara yönlendirdi. Zaman geldi hiç ummadığı anda karşılaştı hayatının en büyük aşkıyla . Hiç çıkarmadı kalbinden onu vazgeçemedi ondan ama emindi gün gelecekti her hayat hak ettiği anı yaşayacaktı...
Ben bu bölümü yazarken o kadar heyecanlıydım ki umarım sizlerde de bende oluşan bu güzel his oluşmuş olur bölüm sonunda.
Umarım herkesin bölümün adı gibi güzel bir geleceği olur.
Yeni masalları, yeni başlangıçları...
Son olarak bölüm müziğini açmayı unutmayın. :)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Şu hayatta yaşadığımız sorunların
Çoğunu vazgeçemediğimiz için yaşıyoruz
Aslında."
1999
Bazen öyle bir an olur ki hiç geçmesin istersin zaman ama su gibi akıp gider, sonra hayatına giren insanlar var olduğu an yok olurlar. Ne olursa da olsun sonunda başımızı kaldırıp ne oldu diye sorarız, ama bunu bir türlü kendimize soramayız birçok soruyu soramadığımız gibi.
Bir gün olsun cesaret edipte başımızı kaldırıp aynaya bakıp ben hala nasıl bu yerlerdeyim hala nasıl bu konumdayım diye sordunuz mu kendinize. İnsanı en anlamsız yapan şey kendini tanıyamamasıdır, kendini bilmemesidir, geldiği zamana kadar kendiyle konuşamamasıdır.
Şimdi sizden tek bir ricada bulunmak istiyorum. Olduğunuz yerden kalkın ve bulduğunuz ilk aynanın karşısına geçin her şeyi unutun o an yaptığınız her şeyi ve kendinize bakıp şu soruyu sorun:
"ŞU AN NE DURUMDAYIM? BU ZAMANA KADAR NE YAPTIM?"
Sonra durun gözlerinizi kapatın ve zihninizin derinliklerine dalın. Bu zamana kadar yaşadım bitti değil, yaşıyorum ve devam ediyor ve ben her dakikam her saniyemde ağladığım her anımı düzeltim onlar için tekrardan bir kahkaha atacağım.
Biz kendi kendimizin koruyucusuyuz, bunu asla unutmayın. :)
Kimse elimizden tutup neyin var demeden yeniden seni büyük bir boşluğa çekerler, onun için ya kendiniz iyi olun ya da etrafınıza iyi insanlar toplayın. Herhangi fark edilmeyen bir hatanızda onlar size bunu fark ettire bilsinler.
Benimde etrafımda en iyi olanım var. Ben ne zaman düşsem kaldıran ne zaman hata yapsam toparlayan ne zaman ağlasam sonunda güldüren iyi kilerimin ilki olan arkadaşım vardı. Bu zamanlarda ona o kadar çok ihtiyacım vardı ki geçenlerde olduğu gibi, bana yol gösterdiği gibi umarım şimdide yol gösterebilirdi. Bu hem aşk için hem de yapmam gerek ufak çaplı bir görev için.
Başımın ağrısı geçmişti. İki günlük yorucu hastane uykusunu anca atabilmiştim üzerimden. Yatağın içerisinde dönüp dönüp durdum. Sonunda gözlerimi açabildim. En güzel his sabahları uyandığım zaman tavanı izlemekti. Eğer bunu yapıyorsam kesinlikle o gün çok mutlu geçecekti hep böyle oluyordu. Orası bana gökyüzü gibi gözüküyordu. Her baktığımda bir şeyler görüp anlam çıkartabiliyordum, bugünde öyleydi izleyip anlam çıkarıp mutlu olma günüydü.
