Aklı hala ondaydı ama verdiği kararlar onu başka sonuçlara yönlendirdi. Zaman geldi hiç ummadığı anda karşılaştı hayatının en büyük aşkıyla . Hiç çıkarmadı kalbinden onu vazgeçemedi ondan ama emindi gün gelecekti her hayat hak ettiği anı yaşayacaktı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
2022
Emre ile göz göze geldik hiçbir tepki vermeden öylece kalakaldık. Evin sahibinin Cenk Duman olması bu hiçbir sorun değil lakin evinin yanındaki gölün içerisinde cesedin sahibi nasıl o olabilirdi. Emre elindeki gazeteyi bırakıp ayağı kalktı "Nereye ?" diye bir anda sordum. "Arşive gidiyorum, daha önceki araştırmamda oraya bakmamıştım sen burada bekle, gelirim ben." "Tamam ."dedim. Gazeteyi incelerken telefonum çalmıştı masanın önündeki koltuğa koyduğum çantamı aldım telefonumu çıkarttım Cihan arıyordu telaştan tamamen unutmuştum her şeyi, saat altı olmuştu Cihanın işten çıkma saatiydi doğrusu o istediği zaman çıkabilirdi. Daha fazla bekletmeden telefonu açtım.
"Efendim canım."
"Müsait değildin sanırım neden geç açtın hayatım?"
"Ben, müsaidim aslında bu araştırdığım konu üzerine, işlerimi bitirdikten sonra karakola geldim de biraz fazla karışık olaylar varmış. Onun için şu an Emre'yi bekliyorum biraz daha işimiz kaldı ardından çıkarım. Sen tam olarak neredesin?"
Dedim Cihan derin bir nefes aldıktan sonra biraz bekleyip konuşmaya başladı.
"Ben yeni çıktım eve geçmeden aramak istedim bir şey ister misin diye. Ama olsun tam adresi atarsan eğer bende gelmek isterim yanına canım."dedi.
O kadar mutlu olmuştum ki bu konuda beni bu şekilde desteklemesine, araştırmama verdiği bu saygısına. Hiç vakit kaybetmeden Emre gelene kadar adresi Cihan'a attım.
"En kısa zamanda yanında olmam dileğiyle."
Konumun altına ufak bir mesaj yazmıştı. Böyle cümleleri her daim çok sevmiştir ve bunları bana söylemesi beni o kadar çok etkiliyor ki her cümlesinde tekrardan ona kapılıyorum sanki. Diye düşünürken Emre elindeki bir ton dosyayla içeri girdi.
"Bunlar ne böyle tüm arşivimi getirdin."
"Hayır, yalnızca yarısını."dedi gülerek. Bende masanın üzerindeki okuduğumuz gazeteleri masanın önündeki sehpanın üzerine koyup gerisini de düzenli bir şekilde kenara bıraktım.
"Bunların hepsi 1999 yılının gazetede olan tarihlerdeki arşiv bölümü. Bunların içerinden ayrım yapmamız gerekiyor en azından araştırma için küçük bir katkı sağlar."
"Bence en büyük katkıyı bu sağlar ."
Dosyaları incelemeye başlarken kapı çaldı. Cihan gelmişti. Elinde birkaç poşetle. Odaya girerken "Aç olduğunuzu düşündüm doğrumu acaba?"dedi yüzündeki o tatlı gülümsemesiyle. Emre'ye daha söylemeye fırsatım olmadığı için anlamamıştı. Bende oturduğum yerden kalkarak Cihan'a doğru giderken.
"Hoş geldin hayatım gerçekten çok iyi yapmışsın acıkmıştık zaten. Dimi Emre."dedim Emre'ye hala açıklama yapmamıştım ve gerçekten sadece yüzümüze bakmakta çok haklıydı. Cihan'ı tanımıyordu çünkü biz evlendiğimiz zaman o burada değildi onun için tanışamamıştı.
