Aklı hala ondaydı ama verdiği kararlar onu başka sonuçlara yönlendirdi. Zaman geldi hiç ummadığı anda karşılaştı hayatının en büyük aşkıyla . Hiç çıkarmadı kalbinden onu vazgeçemedi ondan ama emindi gün gelecekti her hayat hak ettiği anı yaşayacaktı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
2022
Zamanı gelmişti artık bizi sonuca eninde sonunda ulaştıracak kişi gelmişti. Kendi arabalarına alıp karakola götürürken Emre onlarla gitmişti. Bizde arkalarından Cihan'la beraber devam ettik. Bu sefer sağ koltuğa oturmuştum bakmam gereken şeyler vardı, ona sormam gereken sorular vardı ve bu soruları şimdi hazırlayacaktım. Çantamı arkadan alıp not defterimi açtım, her şeyi baştan sona gözden geçirdim. Ardından telefonumu açıp üzeri karalanan isimlere baktım, isimleri okudum. Her biri bambaşkaydı Cenk ve Zafer gibi soy isimleri aynı olan yoktu. Aklıma çiçek geldi çok güzel orkide çiçeği. Keşke onu da alabilseydim. Ama ne olursa olsun alamazdım çünkü Emre'nin alerjisi vardı. Yani en azından biz bu şekilde düşünmüştük.
Başımı geriye doğru yaslayıp hafif olduğum yerde kaydım uykum vardı, ama bir yandan da yapmam gereken düşünmem gereken çok şey vardı. Soracağım sorular, alacağım cevaplar her biri beni tedirgin ediyordu. Ya duymak istemeyeceğimiz şeyler duyarsak o zaman ne olacaktı? Camdan akan yağmur damlalarını yavaşça izlemeye başladım bu durum aklıma sırasıyla değerlendirme yapmaya başlatıyordu. Ben sordukça o bilmiyorum mu diyecekti, az önce olduğu gibi. Yoksa oraya gidince korkup tüm bildiklerini anlatacak mıydı?
"Hayatım ne düşünüyorsun?" dedi Cihan bir elini benim elime uzanıp tutarken.
Başımı hafif kaldırıp ona doğru döndüm.
"Soracağım her soruya vereceği cevabı ve tepkiyi." dedim. Aklımdan az önce düşündüklerimi geçirerek.
"Belki her şeyi anlatır. Takma kafana bu kadar."
"İşte bunu bende düşündüm ama ya az önceki gibi bilmiyorum derse. Biz neden sürekli başa dönüyoruz Cihan, neden?"
"Olabilir, belki çok yol kat etmişizdir nereden biliyorsun düşünme böyle. Baksana kütüphanede bile pes etmişken gözümüzün önüne ne çıkarttın kitaplardan şifre, bu kimin aklına gelebilirdi. Kimsenin Yeliz. Bak işte en ufak diye düşündüğün şey aslında seni etkileyen kocaman bir davranış. Şimdi kütüphanede hiçbir şey olmadığını çok iyi anladık ve emin olduk. Yağmur damlaları gibi düşün bak akıp nasıl küçük bir göl oluşturuyorlar."
"Evet, haklısın. Orada ki çiçekte öyleydi yağmurun damlalarıyla hayattaydı." dedim. Haklıydı en ufak şey bile bizim araştırmamızı hızlandırmıştı.
"Evet, hayatım yağmur damlalarıyla hayatta kalmış bir can. Onun için şimdide canını sıkma bebeğim bulduğumuz en ufak bilgiler birikecek, bu adamdan da bir şeyler çıkacak ve gölümüze yeni damla düşecek ."
Dedi. Elini elimden kaldırıp burnumu hafif sıktı, neşeli bir halde gülmeye başladı. Evet, benim tanıdığım Cihan geri döndü.
"Sana hemen şarkı açıyorum bak emin ol çok beğeneceksin."
