street lamp | hawmitch

last to know

Koskoca üç yıldan sonra telefon ekranında arayan numaranın Nathaniel'a ait olması hayatın kendisiyle dalga geçmek için uğraşmasından başka bir şey olamazdı, en azından Margaret ilk gördüğünde aklına gelen ilk düşünce buydu.

Aslında numarası telefonunda kayıtlı değildi ,bir ara sinirinden silmişti,ama ezberinde olduğu için tanıması zor olmadı. Üç sene dile kolaydı sadece. Kendince o kadar unutmaya çabaladıktan sonra, ne kadar başarılı olduğu tartışılır tabi, neden arıyordu ki şimdi ?

İlk düşüncesi yanlışlıkla aradığı düşüncesi oldu. Belki de onu aramayacaktı ki ama o zaman da numarasını hâlâ rehberinde tuttuğu anlamına geliyordu. Ne vardı ki bunda ? Belki de kimseninkini silmiyordu ve kendisininkini de silmemişti.

Margaret'ın telefonu uzun uzun çaldı , genç kız telefon susana kadar başında bekledi ama açmadı. İkinci aramada,ki aslında bunu beklemiyordu,artık açmak zorunda olduğunu hissetti ve açtı.

İlk konuşan Nathaniel oldu doğal olarak.

''Margaret, rahatsız ediyorum kusura bakma, umarım iyisindir.''

Burada duraksadı, Margaret cevap vermedi , devam etmesini bekliyordu.

''Teyzem rahatsızlandı ve apar topar A...'ya getirildi ve ben de haberi alır almaz geldim ve A...'da senden başka tanıdığım kimse yok ve gerçekten hiç bilmediğim bir şehir. Bana yardımcı olabilir misin ? Gerçekten çok vaktini almayacağım.''

''Neredesin tam olarak biliyor musun şuan?'' kızın sesi merak doluydu.

''Tam olarak değil ama konum atabilirim.'' mahcup bir sesle konuştu oğlan.

Margaret derin bir nefes aldı , böyle bir durumda onu yalnız bırakamazdı. Tamam, belki birazcık zorlu vakitler geçebilirdi ama konu hem sağlık hem de o olduğunda hayır diyebilmesinin imkanı yoktu.

''Tamam,en kısa sürede konum attığın yere gelmeye çabalayacağım.'' sonunda aldığı nefesi vermişti işte.

''Çok teşekkür ederim Margaret.''

''Önemli değil, benim yerimde kim olsaydı bunu yapardı.'' dedi sakin ve yumuşak ses tonuyla.

Aslında her ikisi de herkesin böyle yapmayacağını biliyorlardı,hele arada bazı yaşanamamışlar olduğunda, ama bu konuda sessiz bir anlaşmaya varmış gibi konuşmamaya karar verdiler.

Telefonu kapattıktan sonra genç kız olabildiğince çabuk hazırlanmaya başladı , akşam saatleri olduğundan geç kalma ihtimaline karşı yurttan da izin yazdırmayı unutmamıştı. Tam yurttan çıkarken oda arkadaşı Yosano'yla karşılaştılar.

'' Bu aceleyle nereye gidiyorsun , bir sorun yok değil mi ?''

''Hayır hayır,en azından sorunu olan ben değilim.Geldiğimde konuşuruz olur mu ?''

''Tabi,tutmayayım seni ama unutma her detayına kadar anlatacaksın.''

''Tamaaaam!'' bunu söylerken Margaret çoktan hızlı adımlarla yürümeye başlamış ve ring durağına yetişmeye çalışıyordu.

***

Yaklaşık iki saatin sonunda Margaret, Nathaniel'ın attığı konuma ulaşmıştı. Yurttan çıkarken fark etmemişti aceleyle ama daha sakin bir kafayla konumu incelerken fark ettiği bir şey vardı ki o da attığı konuma yakın yerde hiçbir hastanenin bulunmuyor olmasıydı.

Eğer karşısındaki kişi Nathaniel yerine bir başkası olsaydı onun hastanenin nerede olduğuna dair hiçbir araştırma yapmadığına inanabilirdi lakin Nathaniel'ın araştırma yapmadığına inanmak mı ,işte bu imkansızdı.