İyi gecelerr💫 şimdiden hayırlı sahurlar.
Az önce sonunu yazdığım bölümü atmak istedim.
Lütfen bölüme başlamadan önce oylama ve yorum yapmayı unutmayın...
Şimdiden keyifli okumalar okuma perilerim🧚♀️💖
25.03.2024
26. BÖLÜM "YAŞATTIĞINI YAŞA"
Gideceğim dediğim adamı öpmüştüm!
Acılar, yaralar bir gün geçerde anılar hep kalır aklımızın bir köşesinde. Aslında hikayem annemin öldürüldüğü gece başlamış. Her şeyden habersiz hazırlanıp gittiğimiz o davet alanı hep aklımın bir köşesindeydi. Bazı geceler orada annemi arıyordum, rüyalarımda... ne annemi bulabildim o rüyalardan sonra ne de annemi öldüren adamı.
Şimdi ise senelerdir o gece iki kadını öldüren adamı ararken biz yine ölümle karşı karşıyaydık. Vurulan adamlar, içinlerinde belki de ölenler vardı, acıdan kıvraran ve yardım isteyen adamlar ve İrem ile Araz. Hemen aradığım ambulansla yaklaşık 10 dakika sonra bir sürü ambulans geldi bulunduğumuz bölgeye.
Dudaklarım Araz'ın dudaklarından çekilirken Araz izin vermeyip ensemden tutup beni tekrardan öpmeye başladı. Bu durum istemsizce hoşuma giderken bir anda yanımıza gelen ambulans hemşiresi yüzünden ayrılmak zorunda kaldık.
"Bur-" diyip bizi öpüşürken gördüğünde arkasını döndü. "Burada da yaralı var. Sedye getirin."
Hemşireler onunla ilgilenirken ben ayağa kalktım. İrem'e bakmak için koştum. Sedyeye alınmış ambulasa bindiriliyordu. Sercan'da peşlerinden gidiyordu. Ve yanlış görmediysem ağlıyordu.
"İrem! İrem! Durumu nedir? İyi olacak mı?"
"Kan kaybı çok. Hadi! Hadi hızlı olun arkadaşlar!" Sercan bunu duyunca daha çok ağlıyordu. Ambulansa bindirdiklerinde Sercan'ın sırtını sıvazladım.
"Üzülme. Iyileşecek. Beni durumundan haberdar etmeyi unutma. Annesine sakın haber vermeyin."
"Tamamdır yenge. Abim'in durumunu da sen haber ver bana."
"Tamam sen merak etme." Onlar ambulansla yola çıktıklarında Araz'a doğru ilerlerken bir el bacağımı sardı. Korkuyla bağırırken adam can çekişiyordu.
"Bırak! Bırak beni lanet olası pislik!" Ayağımı kurtarmaya çalışırken konuşmaya çalıştı.
"Dinle beni. An-nenin kat-ili Cevdet Kumsar'ın mekanında. Cevde-t Kums-" gözleri kapandı. Duyduğum cümle beni bir yandan mutlu ederken bir yandan da korkutmuştu. Annemin katili yaşıyor ve bir yerlerde saklanıyordu. Belki annemde yaşıyordu. Araz'ın annesi... annelerimiz belki de yaşıyordu. Bu bilgiyle ne yapacağımı çok iyi biliyordum. Madem bir şeyler yapmak istiyordum elime bir koz geçmişti bu yolda da bir süre tektim ve kendi oyunumu kendi kurallarım çerçevesinde ilerletecektim.
"Durun bekleyin! Bendee geleceğim!"
"Yakını mısınız hanımefendi?" Bizi öpüşürken gören hemşireye itici bir şekilde baktım. Ve parmağımdaki yüzüğü gösterdim.
"Karısıyım."
Araz'ın gözleri açık ancak boş bakıyordu. Elini tuttum.
"İyi olacaksın merak etme." Ambulans siren sesiyle çoktan yola çıkmıştı. Hemşireler Araz'la ilgilenirken benim tüm odak noktam onun gözleriydi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MEYUS: BAŞLANGIÇ
Azione"Bu bir başlangıçtı; umutsuzluğa, karamsarlığa ve mutsuzluğa..." Araz ve Seray'ın hikayesi bu. Biri karanlıklar içinde doğmuş, karanlıklar içinde öleceğini hayal eden dünyasında yaşıyor. Diğeri ise ışıkların her zaman açık olduğu ve asla kapanmay...
