TERZİ

8.BÖLÜM:MANOLYA.

MERHABA SEVGİLİ DOSTUM...
HÜZÜN VE KIRIK KALP DOLU BİR BÖLÜME HAZIR MISIN?..
KEYİFLİ OKUMALAR...

Evlendirme Memurluğundan ellerimiz birlikte çıktık. Dışarıda bizi bir sürpriz karşılamıştı. Çağan'ın çocukluk arkadaşı Sarp,gelin arabası hazırlamıştı.
Siyah Lamborgine'nin üstü beyaz ve kırmızı tüllerle kaplanmıştı. Arabanın önünde de küçük,kız bebek oyuncak vardı. Arabaya doğru ilerlediğimiz sırada Sarp,Çağan'a doğru koşup,

"Vay. Kardeşim benim evlenmiş. Nikaha yetişemedim oğlum ya..."

Birbirlerine sarıldıkları sırada benim burada olduğumu fark eden Sarp,Çağan'dan gözünü ayırıp bana baktı ve elini uzattı.

"Bu arada hayırlı olsun yenge. Ben bu kral çocuğun kardeşiyim."

"Memnun oldum." diyip tokalaştık.

Gelin arabasına baktığım sırada içim kıpır kıpır olmuştu. Sanki içimde çiçekler açmıştı.
Birden Çağan,Sarp'a göz kırptı ve Sarp arabanın arka koltuğundan bir şey çıkardı. Bir demet çiçek çıkardı...

Gözlerim dolu bir şekilde,

"Manolya!.." dedim.

"Ama... Ama sen... Nereden biliyorsun,en sevdiğim çiçeğin Manolya olduğunu?"

"Aslında tahmin ettim diyebiliriz. Amerika'daki ofisinin adı aklıma geldi. Yanılmamışım..."dedi gülümseyerek.
Sarp birden iki elini birbirine vurup bize baktı.

"Hadi gençler. Romantikliğinizi evde yaşarsınız. Bugun şoförünüz benim. Nereye gidiyoruz Çağan Bey ve Yaz Hanım?"

Giydiği mavi ceketin düğmelerini kapatıp bize bakıyordu Sarp. Çağan ile karşılıklı gülüştüğümüz sırada,Sarp arabanın arka kapısını açtı.

"Buyrun gelin hanım..." diyiverdi.

Elimdeki çiçek ile arabanın arka koltuğuna oturdum. Çağan ile Sarp ta ön koltuğa oturdular. Eee... Yalnız kalmıştım...

"Yalnız kaldım ama ben..." diyiverdim öne doğru eğilerek. Birden Çağan,hızlıca ön koltuktan inip yanıma oturdu.

"Abi,aşk böyle bir şey mi yaaa..." dedi Sarp.

Sırıttığımız sırada Sarp arabayı çalıştırdı. Çağan,

"İlk olarak Yaz'ların evine gideceğiz."

Korkuyordum... Hem de çok korkuyordum... Akın ailesi sakindir... Fakat damarlarına basmadıkça...
Bizim binanın önüne geldiğimizde arabada Yağmur ile gözgöze geldik. 9 yaşındaki kardeşim sırtında çanta ile hızla binaya doğru koştu.
Çağan'ın elini sımsıkı tutuyordum.

"Merak etme sevgilim. Ben senin yanındayım..."

Arabadayken binadan annem,babam,Yağmur ve Melih'in çıktığını gördüm. Çağan,arabadan inip benim kapımı açtı. Arabadan indiğim sırada sanki tüm mahalle bana bakıyordu... Sanki herkesin gözü üzerimdeydi...
Çağan'ın koluna girip ilerlediğimiz sırada annem ile babam şok içindelerdi.
Yağmur,birden bana sarıldı.

"Abla çok güzel olmuşsun. Peri gibi..."

Babam,Yağmur'u benim üzerimden kenara çekti. Gözlerindeki hayal kırıklığını görebiliyordum. Etraftaki kadınlardan sesler yankılanmaya başlamıştı.

"Bu o terzi kız değil mi?.."

"Aaa... Evlenmiş mi?.."

"Amerika'da mı evlenmiş?.."

Merak... Ne kadar güzel bir duygu gibi görünse de en az kin ve öfke kadar berbat bir duygu değil mi? Şu anda etrafımdaki insanlar,bütün mahalle merak içindeydi.
Babam,çevreye göz gezdirdikten sonra bana döndü. Gözlerinin içine bakıp,

"Eşim Çağan..."diyiverdim bir anda.

Babam,hırçınlıkla bana dönüp,

"Bizi rezzil ettin!.. Bu ne demek oluyor Yaz?.. Bu adam kim?.. Biz kızımızı büyük heyecanla beklerken kızımız kolunda bir adamla geliyor! Bu ne anlama geliyor Yaz? Ben seni böyle mi yetiştirdim? Cevap versene!" dediği sırada gözyaşlarım süzülüyordu yanaklarımdan.
Babamı ilk kez böyle görüyordum.

"Baba,aşık oldum!.."

"Yapacak bir açıklaman bile yok değil mi? Bu rezzilliğin açıklaması olamaz zaten... Aşk,bu değil kızım... Aşk bu değil... Benim senim gibi bir kızım yok artık..."diyerek binanın içine doğru girdi.
Peşinden koşmaya çalıştığım sırada annem beni durdurdu.

"Şimdi olmaz Yaz! Şimdi olmaz!"

Arkalarından ağladığım sırada tüm mahalle sakinlerinin bana baktığını fark ettim. Çağan,elimden tutup beni arabaya doğru götürdü.
Birden mahalle sakinlerine kafa tutarak,

"Herkes duysun ben Yaz'ı seviyorum... Biz,birbirimize aşığız... Sizin ne düşündüğünüz umrumuzda bile değil..."

Arabaya binip ilerlediğimiz sırada bizim sokaktan çıkmıştık. Başımı,Çağan'ın göğsüne yaslamıştım. Reddedilmiştim... Babasının,biricik kızı,babası tarafından reddedilmişti...
Şu hayatta yaşadığım tüm kötü olayları,başıma geçen tüm olayları,her şeyimi anlattığım sırdaşım,arkadaşım,dostum,babam bana sırtını çevirmişti.
Oysa ben sadece aşık olmuştum. Hayatımın aşkı ile hayatımı birleştirmiştim.
Beni anlayacak tek insan bile anlamamıştı beni...
Çağan'ların evine girdiğimizde bir sarayın içinde durduğumuzu fark ettim.
Göz altı torbalarıma akan rimelimi ıslak mendil ile silip indim arabadan.
Çağan,elimi tutup ailesinin karşısına geçtik.

"Anne,baba... Yaz,artık benim karım... Biz evlendik..."

"Ne?.." diyiverdi babası birden.

"Oğlum... Siz şaka mı yapıyorsunuz?" dedi annesi.

Çağan,babasının elini öpmek için eğildiği sırada babası hırçınlıkla içeri girdi. Daha sonra peşinden,kız kardeşi,ablası ve eniştesi de girdi.
Elimi sımsıkı tutup,içeri gireceğimiz sırada annesi bizi durdurdu...

"Giremezsiniz artık bu eve... Bizim senin gibi oğlumuz yok artık! Biz seni evlen diye mi gönderdik Amerika'ya? Defolun buradan!.."

Her ikimiz de reddedilmiştik... Her ikimizin de aileleri bize sırtlarını dönmüştü...
Oysa biz sadece aşık olmuştuk... Aşık... Aşık olmak suç ise evet biz bir suç işlemiştik...
Ama yaptıklarımız için pişman değildik. Çağan'ın gözyaşlarını parmaklarımla sildiğim sırada Çağan,gözlerimin içine baktı...

"Ne dedikleri umrumda bile değil... Ben seni seviyorum Yaz... Bu dünyaya bir daha gelseydim yine ve yeniden seni severdim... Sen benim hayatımın aşkısın Gün Işığı'm..."

TEKRARDAN MERHABA SEVGİLİ DOSTUM...
YAZ İLE ÇAĞAN,AŞKLARINI AİLELERİNE KABUL ETTİREMEDİLER...
BAKALIM 9.BÖLÜMDE ONLARI NASIL ZORLUKLAR BEKLİYOR...
OKUDUĞUN İÇİN TEŞEKKÜR EDERİM...
9.BÖLÜMDE GÖRÜŞMEK ÜZEREEE...

(not:9. BÖLÜM 1 NİSAN PAZARTESİ SAAT 15.00'DA SİZLERLE OLACAK...)