Save Me [Trylogia New Folks #2 ]

17.

Witam, witam!

Zapraszam na kolejny rozdział!

Miłego czytania 📚❤️

_____________

Sage

- więc myślę, że to nienajgorszy pomysł - wzruszył ramionami.

Kiwnęłam głową i włożyłam ręce do kieszeni kurtki. Kayden wyjaśnił mi swój plan na życie. Nigdy nie poszedł na studia, bo nie było go na to zwyczajnie stać. Stracił rodziców krótko po ukończeniu osiemnastu lat. Było mi go cholernie żal.

- a co z twoją siostrą?- spytałam po chwili.

Kayden minimalnie się spiął.

- przepraszam, to było nie na miejscu.

- w porządku- posłał mi uśmiech - mieszka z dobrymi ludźmi, ale wolałbym, żeby jednak była ze mną. Ze swoją rodziną.

- rozumiem.

To musiało być cholernie ciężkie. Być tyle lat z dala od siostry. Czekała go jeszcze jednak długa droga i nie do końca wiedziałam jak to sobie wszystko wyobrażał. Domyślam się, że musiała zostać adoptowana, więc wątpiłam czy przyznaliby Kaydenowi prawa do opieki. Nie chciałam jednak mówić tego na głos. Chyba to nie były słowa jaki chciałby usłyszeć.

Mój telefon zaczął wibrować. Wyjęłam go z kieszeni i zacisnęłam usta.

- obierz.

Spojrzałam na Kaydena. Posłał mi zachęcające spojrzenie.

- to nic ważnego - machnęłam ręką i odrzuciłam połączenie.

Zaraz jednak znów zaczął wibrować.

- chyba jednak jest.

Westchnęłam i go przeprosiłam. Odeszłam na bok i przyłożyłam telefon do ucha.

- a więc jednak umiesz korzystać z telefonu - rzuciłam z sarkazmem - widzisz to wcale nie takie trudne.

- zabawne - mruknął - gdzie jesteś.

- chyba nie powinno cię to obchodzić - zauważyłam.

- gdzie jesteś - wysyczał.

- z kolegą - odpowiedziałam i zerknęłam na Kaydena, który mi się przyglądał. Posłałam mu uśmiech.

- z kim?- dopytywał.

Prychnęłam.

- nie mów, że jesteś zazdrosny.

- nie wkurwiaj mnie, siatkareczko.

- może zamiast mnie wypytywać jak na komendzie, lepiej Ty mi powiedz, dlaczego tak ciężko było ci napisać, że się nie pojawisz?- wycedziłam przez zęby.

- byłem zajęty.

- z blond kurwą czy może inną? Zaczynam już się gubić, Blake.