អន្លនស្នេហ៍ចោមផ្កា[F4]

ភាគ 10

តាមពិតទៅហុឺសឹងនៅក្នុងបន្ទាប់សោះហុឺសឹងកំពុងអង្គុយសេដរឿងរ៉ាគីត្រឡប់ទៅចិនវិញតែថាជេគនិងនីគីក៏បាននៅទីនោះដែលឃើញថាមិត្តភក្តិសេដពេលក៏បបួលដើរលែងសិន
"តោះអាហុឺដើរលែង ហី"ជេគ
"តោះចិងយើងក៏ចងទៅបំបាត់ស្រ្តេចដែល"ហុឺសឹងយកព្រម

...កាតមកក្នុងបន្ទាបសូូនូ

ឯងសូនូយើងវិញបារម្ភពីហុឺសឹងពេក សូនូក៏បើលigរបស់ហុឺសឹងនិងមើលក្លែងរកហុឺសឹងបង្ហោះទៅណាទៅហីអីចិងតែថាអត់មានឃើញអីសោះនៅពេលនោះគេក៏បានឃើញស្ទើរីរបស់នីគីគេបានថតហុឺសឹងកំពុងតែលំហែយកាយនៅឯងមាត់សមុទ្រពួកគេទាំងអស់គ្នាបានដើរលែងនៅឯងមាត់សមុទ្រឯងណេះជិះកាប៉ាកហែលទឹកអីចិងទៅក្រោយពីមើលរួចសូនូបានសួរទៅ ម៉ាក់គេ
"ម៉ាក់តើមនុស្សគ្របគ្នាត្រូវតែមានក្តីសង្ឃឹមមែនអត់ម៉ាក់" សូនូ
"ប្រាកដហើយកូន"ម៉ាក់សូនូ

...ងាកមកមើលសុងហ៊ុនយើងវិញ

កំពុងតែឈរមើលព្រះច័ន្ទនិងដណាគេទេសុងហ៊ុនបាននឹងដលមុខរបស់សូនូពេលដែលកំពុងនៅឡានក្រុង ថាងាក់ទៅមើលសូនូដូចជាស្អាត់ដែល(សុំបទ ខ្ងុំលងស្រឡាញ់ៗគេមែនហើយអោយបុិយសុងមួយ) ពេលនោះមានទេពសុយុទ្ធធ្លាក់សូនូបានមើលទៅលើមេឃគេបានផ្សងថា
"សូមអោយស្អែមនេះញុមបានជួបបងហុឺផងទៅចុះ"សូនូផ្សង់ហើយក៏ចូលគេងទៅ

...ព្រឹកស្អែកបានមកដល់

សូនូបានទៅរៀនតាមធម្មតាហើយគេក៏បានឡើងមកលើដំបូងសាសាតែថារកមើលហុឺសឹងដូចមិនឃើញទៀតហើយគេអស់សង្ឃឹមទៀតហើយប្រុងនិងចុះទៅវិញហើយតែថាពេលនោះគេក្រឡេកទៅឃើញហុឺសឹងកំពុងអង្គុយបត់យន្តហោះនៅឯងម្ខាងទៀតពេលនោះសូនូបានដើរមករកហុឺសឹង
"ប៉ុណ្ណោងៃនិងលោកកើតអីគឺជាមួយនិងបងរ៉ាគី"សូនូសួរ
"តាមពិតទៅកាលពីតូចញុមដូចជាពួកគេបីអ្នកនិងចិងជាក្មេងដែលខូចណាប៉ុន្តែមានតែរ៉ាគីនេះឯងជាអ្នកមើលថែញុម នាងបានប្រាបញុមថាកុំអោយញុមលែងជាមួយនិងពួកគេអីចិងហើយបានជាចរិតញុមខុសពីពួកគេបើលសិនគ្មានរ៉ាគីទេពេលនេះជីវិតញុមក៏គ្មានថ្ងៃនេះដែលរ៉ាគីគឺជាមនុស្សម្នាក់ដែលល្អប៉ុន្តែនាងក៏មានទំលប់អាក្រកមួយផងដែលគឺអ្វីដែលនាងចងធ្វើយើងមិនអាចប្លាសប្តូលនាងបានឡើយទោះបីជាយើងមានហេតុយ៉ាងមិចក៏ដោយ"ហុឺសឹងនិយាយប្រាបសូនូ សូនូយើងលឺហើយសេដដែលនិងព្រោះថាតាក្រាសគេសេដគេក៏សេដដែលសូនូបាននឹកឃើញសម្តីរបស់ចែហាថាបើលសិនជាអត់មានរ៉ាគីទេសូនូយើងអាចទៅជិតស្និតនិងហុឺសឹងបាន
"រ៉ាគីក៏ចងជួបឯងដែលព្រោះរ៉ាគីមានរបស់មួយចងអោយទៅសូនូឯង"ហុឺសឹងនិយាយ សកម្មភាពរបស់សូនូនិងហុឺសឹងត្រូវាបនអាបុិយសុងមើលឃើញទាំងអស់ ហុឺសឹងបាននាំសូនូមកផ្ទះរ៉ាគី រ៉ាគីនាងសប្បាយចិត្តមេនទេដែលឃើញសូនូព្រោះនាងអត់និងស្មាថាសូនូនិងមកជួបនាងទេ
"ចាំតិចញុមទៅយករបស់អោយឯង"រ៉ាគី (អេមីនបញ្ជាក់ចែរ៉ាគីគាត់ទុកសូនូដូចទៅប្អូនប្រុសរបស់គាត់ម្នាក់ទៀត)
"បងរ៉ាគីបងកាត់សក់ខ្លីមែន "សូនូសួរ
"មែនហើយមើលទៅផ្លែកណាមែនទេកាពិតដែលញុមកាត់សក់ខ្លីនេះព្រោះញុមចងប្រាប់ខ្លួនឯងថាមិនអាចបកក្រោយវិញបានទេ"រ៉ាគីតប ហើយក៏ហុចប្រអប់មួយទៅអោយសូនូ
"នេះគឺស្បែកជើងនិងខោអាវដែលឯងពាក់ថ្ងៃមុនឯងយកវាទៅ"រ៉ាគី សូនូយើងក្រវិលក្បាល់អត់ព្រមយកទេ
"យកទៅខ្ងុំចងទុកវាអោយឯងប្រើលខ្ងុំមានគោលបំនងចងអោយឯងទៅកនកលែងមួយដែលល្អ"រ៉ាគីលឺរ៉ាគីនិយាយបែបនេះសូនូក៏ព្រមទទួល ក្រោយពីទទួលអំណោយរួចសូនូបានងាកឃើញរូបថតរបស់រ៉ាគីជាមួយនិងហុឺសឹង គេឃើញរូបនេះហើយអារម្មណ៍កំបុងតែវិលវ៉លគិតទៅដល់មុខងៃមុនដែលហុឺសឹងបានសួរគេថា
[តើចេញដំណើពីប្រទេសចិនពីម៉ោង៥មកដល់ប្រទេសកូរ៉េម៉ោងប៉ុន្មាន]ស្រមៃ របស់សូនូ
<តាមពិតទៅគាត់ចងសួរបញ្ជាក់ពីបងរ៉ាគីសោះ>ក្នុងចិត្តសូនូ សូនូគិតចុះគិតឡើងក៏ស្រែកថា
"ទេ"សូនូរ៉ាគីលឺសូនូស្រែកបែបនេះក៏ដើរមកសួរថា
"សូនូឯងមានរឿងអីមែន"រ៉ាគីសួរ
"ខ្ងុំគិតថាគំនិតរបស់ខ្ងុំដូចជាល្ងងបន្តិចហើយប៉ុន្តែសូមបងកុំទៅចិនវិញអីព្រោះថាបងហុឺស្រឡាញ់បងខ្លាំងណា"សូនូ រ៉ាគីលឺសូនូនិយាយបែបនេះឡើងភាំងម៉ង
"មិចបានឯងបញ្ឈប់បងទៅវិញសូនូតើឯងដឹងមនុស្សជាច្រើនចងអោយបងចាក់ចេញពីហុឺព្រោះថាជាឪកាសល្អដែលគេបានទាក់ទង់និងហុឺហេតុអីបានឯងអង្វងអោយញុមនៅទីនេះទៅវិញ"រ៉ាគីសួរ សូនូបានប្រាប់ទៅរ៉ាគីទាំងក្តុកក្តួល
"ពួកយើងអត់មានអ្នកណាគេចងអោយបងទៅទេជាពិសេសគឺបងហុឺញុមដឹងថាគ្របយ៉ាងគឺជាក្តីស្រមៃរបស់បងតែសុំម្តងបងកុំទៅអី"សូនូតែទោះបីសូនូនិយាយអង្វររ៉ាគីមិចក៏រ៉ាគីអត់ព្រមដែល
"ឯងអត់អាចបញ្ឈប់បងបានទេបងត្រូវតែទៅព្រោះថាខ្ងុំបានសម្រាចចិត្តរូចហើយ"រ៉ាគីតប
"ចាប់តាំងពីថ្ងៃដំបូងដែលញុមស្គាលបងហុឺគឺ បងហុឺតែងតែគិតពីបងជានិច្ចហើយគាត់តែងតែរង់ចាំបងត្រឡប់មកពីចិនវិញ ហើយនៅពេលដែលញុមឃើញរូបថតបងនិងគាត់ទើបញុមដឹងថាស្នាមញញឹមរបស់បងហុឺគឺជារបស់បងតែម្នាក់គត់បើលសិនបើលគ្មានបងតើអោយបងហុឺរស់នៅបែបណាទៅ"សូនូនិយាយចប់ក៏លូតជង្គុងសូមអង្វររ៉ាគីសូមអោយរ៉ាគីនៅទីនេះបន្ត គេដឹងថាសំនំពលគេវាធំពេលតែដើម្បីស្នាមញញឹមរបស់ហុឺសឹង
"សូមបងកុំទៅអី"សូនូ រ៉ាគីលឺសូនូនិយាយបែបនេះនាងក៏បានអង្គុយចុះហើយនិយាយលូងលោមសូនូ
"សូនូដឹងអត់បងក៏ចងអោយគេញញឹមដូចគ្នាប៉ុន្តែញុមធ្វើនេះដើម្បីមនុស្សជាច្រើនក្មេងៗទាំងអស់នោះរងចាំខ្ងុំជួលដូចច្នេះហើយខ្ងុំមិនអាចភ្លាសប្តូលគំនិតបានទេសូនូគយរតែយលពីខ្ងុំខ្លះផង"រ៉ាគី
"ដែលខ្ងុំសម្រាចចិតហតធ្វើបែបនេះគឺដោយសារតែឯង " រ៉ាគីនិយាយ សូនូយើងភ្ងើផ្អើណាដែល
"ដោយសាតែខ្ងុំ"សូនូតប
"គឺដោយសារតែខ្ងុំឃើញភាពតស៊ូរបស់ឯង ដូចច្នេះហយញុមជឿជាក់ថាអ្វីដែលខ្ងុំសម្រាចចិត្តខ្ងុំអាចធ្វើបាបខ្ងុំអស្ចារ្យដូចអ្វីដែលឯងបានធ្វើ សូនូឯងដឹងមិនថាស្រីឬប្រុសនៅទីនេះគេសប្បាយចិត្តណាគេថាគេមិនចងអោយញុមទាកទងនិងហុឺទេ សូនូឯងមកសូនអង្វរខ្ងុំនេះខ្ងុំដឹងថាសូនូឯងពិតជាស្រឡាញ់ហុឺសឹងខ្លាំងណា"រ៉ាគី អ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលរ៉ាគីនិយាយមួយសូនូគឺថាហុឺសឹងនៅខាងក្រៅស្តាប់លឺទាំងអស់ ហុឺសឹងខឹងណា សូនូយើងកំបូងតែដើរត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញដើរបន្តើសេដបន្តើអីចិងទៅណាស្រាបតែពេលនោះគេក្រឡែកឃើញថាហុឺសឹងនៅខាងមុខឯងណហុឺសឹងបានឈរចាំសូនូ
"តើខ្ងុំមានប្រាប់ឯងអោយទៅលុតជង្គុងចំពោះមុខរ៉ាគីអត់ ហើយឯងធ្វើបែបនេះតើរ៉ាគីគិតមិចចំពោះខ្ងុំ តើឯងចងអោយរ៉ាគីគិតថាខ្ងុំបង្ខំឯងអោយទៅធ្វើចិងមែន"ហុឺសឹងបានរុញសូនូ
"តើឯងគិតអីរឿងទាំងអស់និងមិនមែនជារឿងរបស់ឯងទេ ហើយឯងចេះមកជ្រាកជ្រេញរឿងគេម្លោះ"ហុឺសឹងនិយាយបន្តើរុញសូនូបន្តើ(យីអាគីបាញថាឯងមិនចងជេទេកូនអញខំជួយនិយាយអោយមកថាអោយកូនអញ) គឺថាសូនូយើងក៏មិនធម្មតាដែលសូនូបានរុញហុឺសឹង
"តើលោកគិតអីតើលោកបានធ្វើអីខ្លះហើយដើម្បីបញ្ឈបើបងរ៉ាគីយលអារម្មណ៍ខ្ងួនថាពេលនេះកំពុងត្រូវការអីញុមសុខចិត្តលុតជង្គុងអង្វរបងរ៉ាគីតែញុមក៏មិនមែនឈរស្ងាមអោយបងរ៉ាគីទៅងាយស្រួលដែលចុះលោកវិញ"សូនូស្រែកខ្លាំងៗដាកហុឺសឹង
"ខ្ងុំក៏ចងធ្វើដែលប៉ុន្តែញុមគិតថាញុមមិនអាចធ្វើវាបានទេឯងគិតថារ៉ាគីស្តាប់ខ្ងុំមែន"ហុឺសឹងតបខ្លាំងទៅវិញ
"បើលសិនបើលលោកស្រឡាញ់នាងលោកគួរតែដោះស្រាយជាមួយនាងទៅព្រោះថានាងជាមនុស្សដែលសំចខាងសម្រាប់លោក"សូនូនិយាយរួចហើយក៏បានដើរចេញទៅបាតទៅ ហុឺសឹងយើងកំពុងអង្គុយសេដជាមួយរឿងរ៉ាគីអង្គុយទៅក៏ងាក់ឃើញយន្តហោះមួយ

...ត្រឡប់មកប្រលានយន្តហោះ

កំម្លោះសង្ហាបួនអ្នករបសយើង ជេគ ជេយ៍ សុងហ៊ុន នីគីពួកគេកំពុងតែលារ៉ាគី លាគ្នារួចហើយប៉ុន្តែរ៉ាគីមិនទានទៅទេគឺថានាងកំពុងតែរង់ចាំសូនូពេលនោះហាសូនូក៏បានមក រ៉ាគីបានដើរទៅជិតសូនូ
"ចុះណាបងហុឺហបងរ៉ាគី"សូនូសួរ
"ប្រហែលជាគេមិនមកទេ"រ៉ាគីតបពួកគេទាមអពីរអ្នកក៏បានអោបគ្នាជាលើចុងក្រោយ
"កុំភ្លេចសម្តីដែលបងបានផ្តាមណាប្អូនសម្លាញ់យើងត្រូវតែតស៊ូប្រយុទ្ធគ្របយ៉ាងទោះបីជាឧសគ្គនោះវាធំប៉ុណ្ណាក៏ដោយហើយបើលសិនជាជួបហុឺប្រាប់គេផងថាបងលាគេសិនហើយ"ក្រោយពីនិយាយរួចរ៉ាគីក៏បានហូសរ៉ាលីចេញទៅ ស្រាបតែពេលនោះហុឺសឹងបានដើរចេញមក
"លោកមកយឺតពេលហើយតើលោកនិងធ្វើអីបានទៅ"សូនូ ហុឺសឹងបានដើរមកជិតសូនូរួចហើយដក់ប៉ាបានចេញចូលប្រទេសចេញមក
"ណាគេថាញុមអត់អាចធ្វើអីបាន ខ្ងុំនិងហោះទៅតាមរ៉ាគីនៅឯងចិនទៅរស់នៅទីនោះជាមួយគ្នាតែម្តង"ហុឺសឹងនិយាយ ជេគ នីគី ជេយ៍និងសុងហ៊ុនភ្ងើផ្អើមម៉ង
"ខ្ងុំនិងតស៊ូចំពោបញ្ហាដែលកើតឡើងឯងគឺមនុស្សតែម្នាក់ដែលផ្តលកំលាំចិត្តដល់ខ្ងុំកូនកញ្រ្ជោងតូច"និយាយរួចហើយហុឺសឹងបានអោនទៅថើបសូនូ អាបុិយសុង អាបុិយគីអាបុិយជេគមុខម្នាក់ដូចប្រច័ណ្ឌគេមិចទេ
"អរគុណណាសូនូតូច"ហើយគេក៏បានអូសវ៉ាលីគេដើរចូលទៅ សូបីតែសុងហ៊ុនក៏គេមិននិយាយរកដលព្រោះថាពួកគេឈ្លោះគ្នា សុងហ៊ុនទ្រាំអត់បានទេគេបានស្រែកសួរទៅកានហុឺសឹងថា
"ឯងធ្វើបែបនេះបានយ៉ាងមុចអាហុឺតើឯងប្រុងនិងចាក់ចេញពីយើងមែនអារឿងធំបែបនេះឯងប្រុងអត់ប្រាប់មិត្តភក្តិទេអីហាអាពួកម៉ាយើងធ្លាប់តែនៅជាមួយគ្នាហើយឯងប្រុងអត់ប្រាប់សមជិតក្រុមរបស់យើងទេអី"សុងហ៊ុននិយាយទាំងខឹង ជេគនិងនីគី ជេយ៍ និងសូនូគេនេះឡើងភ័យស្មាតែអាបុិយសុងវៃហុឺសឹងហើយ តែដល់ពេលលឺសុងនិយាយចិងក៏ថាងធូរចិត្តមកវិញចំណែឯង ហុឺឯងណេះក៏រាងញញឹមបន្តិចដែល
"ឯងប្រុងប្រយ័ត្នខ្លួនផង"ហុឺសឹង
"ឯងប្រុងចាកចេញពីយើងតែយើងអត់ទានបានសុំទោសឯងផងនិង"សុងហ៊ុន
"ឯងមិនចាំបាចសុំទោសយើងក៏បានដែល"ហុឺសឹងនិយាយ លោងសុង ព្រោះអាបុិយសុងយំដូចក្មេងព្រោះក្រុមF4ពេល នេះត្រូវបានបែកបាក់ហើយជេគនិងនីគិគេធ្វើដើរទៅលួង
"អូនសុងអើយកុំយំចាំបងច្រៀងបំពេរ"ជេគនិងនីគីនិយាយ អាបុិយសុងយើងធ្វើចរិតដូចក្មេងចិងនៅយំទៀតពួកនាំអគ្នាដេញវៃគ្នាពេញនិងម៉ង បើលជេយ៍និងសូនូឈរសើចសឹងលិចរោមហើយ ពេលដែលយន្តហោះរបស់ហុឺសឹងហោះលើងទៅលើ ។

___to be continuing __