អន្លនស្នេហ៍ចោមផ្កា[F4]

ភាគ17

នៅក្នុងភាគនេះគឺថាសូនូកំពុងកើតទុកមិនសុខចិត្តគឺថាហុឺសឹងហាក់ដូចជាចម្លែងៗមិចទេចែនិងជុងវ៉ុនច្រណែកជាមួយនិងសូនូមេនទេគឺថាសូនូនេះណាមានប្រុសតាមស្រឡាញ់ដល់ទៅបួនអ្នកមិនត្រឹមតែប៉ុន្នឹងគឺជាក្រុមF4ទៀតគឺថាសូនូមានភ័ព្វសំណាងមេនទេតែសូនូហាដូចជាមិនពេញចិត្តសោះ
"តើឯងនិងគិតយ៉ាងមិចទៅ"ជុងវ៉ុនសួរសូនូចែហាលឺបែបនិងតប
"ថាពួកក្រុមf4នេះហីជាអ្នកដែលតាមរំខាងអូហួយពួកគេសិទ្ធតែជាកូនអ្នកមានណាហើយម្ស៉ាងពួកគេតាមស្រឡាញ់សូនូឯងគឺជារឿងដែលល្អបំផុតហើយពេលនោះគ្មានអ្នកណាហ៊ានធ្វើបាបសូនូឯងបន្តទៀតអារឿងបូលីកាតក្រហមនិងត្រូវបានលុបចោលទាំងអស់គិតមើលទៅគ្មានអ្នកណាសំណាងដូចសូនូឯងទៀតទេ"ចែហានិយាយសូនូស្តាបយូទៅៗដូចជាធុញណា
"បើលចែមិនជឿងញុមយកទូរស័មអោយមើល"សូនូនិយាយក៏ដកទូរស័មទាំងបីនោះមកបើលអោយចែហាមើលម្តងមួយគឺថានាយក្រាយបីអ្នកនិងសាហាវម៉ងឆាតមកសូនូអត់ឈប់ស្ទកឺសិទ្ធតែរូបខ្លួនឯងទៀត
"អឹមគួរអោយស្រឡាញ់មែនណបីអ្នកនេះ"ចែហានិយាយ
"ហើយឯងគិតមិចដែលពីរឿងបីអ្នកនោះបបួលឯងដើរលែងហ"ជុងវ៉ុនសួរសូនូ
"ហឺមិនដឹងគិតមិចទេហ៊ាតែអត់ទៅដឹងតែមានព្យុះហើយ"សូនូតប
"ថ្ងៃសៅរ៍អាទិត្យនិងយើងនិងទៅដើរលែងនៅសួរសត្វជាមួយនិងសង្សារបស់យើង"ជុងវ៉ុននិយាយសូនូនឹកឃើញគំនិតជុងវ៉ុនបែបនេះល្អម៉ងប៉ុន្តែវាមិនមែនជាការសម្រាចចិត្តរបស់សូនូទេត្រូវតែមានកាយលព្រមពីលោកបងបីអ្នកនោះដែល លោកបងបីអ្នកនោះគ្រានតែលឺដំណឹងថាសូនូបបួលទៅសួរសត្វអើយស្រែកលើងផ្អើបងពីអ្នកនោះ លោកបងបីអ្នកនោះពួកគេមិនចូលជិតទៅសួរសត្វសួរអីទេ
"ណែសូនូមិចបានជាបបួលពួកយើងទៅសួរសត្វបែបនេះពួកយើងមិនមែនក្មេងទេណា"សុងហ៊ុននិយាយតាមកំព្យុទ័រ
"មែនហើយសូនូយើងពួកយើងទៅសួរសត្វបែបនេះតិចគេច្រឡំថាយើងជាសត្វទៅ"នីគីគេក៏តប (អេមីនបញ្ជាក់គេនិយាយគ្នាតាមកំព្យុទ័របើលមុខ) ចំណែហុឺសឹង ជេយ៍ពួកគេនាំគ្នាអង្គុយសើច
"ពួកយើងអត់ចងទៅទេ"ជេគតបបន្តពីនីគី សូនូក្រោយពីលឺពួកគេថាអត់ព្រមទៅបែបនេះក៏តវ៉ា
"បើលពួកនាយមិនព្រមទៅក៏មិនបាចទៅញុមអត់អង្វងទេ ញុមនេះក៏អតចងទៅដែល"សូនូនិយាយរួចហើយបិតទូរស័មបាតទៅ
"អឺអោយសូនូអើយអោយឪកាសល្អបែបនេះកន្លងផុតទៅមិច"ចែហានិយាយទាំងក្រវិលក្បាល់សូនូបានហុចទូរស័មអោយចែហាមើល
"ចែឯងមើលៗមើលពួកគេដាស្ទកឺចង២លានស្ទកឺទៅហើយ"សូនូបង្ហាញ់ពេលនោះស្រាបតែលោកបងសុងហ៊ុនតេមកពេលនេះចិត្តសូនូក្តៅដូចភ្នំភ្លើងជិតផ្ទុះហើយ ចែដោយឃើញសូនូបែបនេះបានហុចអាប្រដាប់អីគេគេចុតមានរូបសត្វកញ្រ្ជោងអោយសូនូកានគ្រានបញ្ជេញកំហឹង សូនូក៏បានលើកទូរស័ម
"ហើយសូនូឯងគិតយ៉ាងមិចបានចងទៅសួរសត្វនិងហ"សុងហ៊ុននិយាយ
"មែនហើយ មនុស្សធំអស់ហើយនិងហាធ្វើដូចជាកូនក្មេង"នីគីតបបន្តពីសុងហ៊ុន
"ត្រូវហើយវាគឺជាសិទ្ធរបស់ញុមបើលពួកនាយមិនចងទៅគឺមិនបាចទៅទេ"សូនូតបទាំងមុខកំពុងខឹងចងតែចាប់ច្របាចកពួកគេអោយងាបទេ
"ក៏បានពួកយើងព្រមទៅប៉ុន្តែសូនូឯងត្រូវតែធ្វើតាមពួកយើង"ជេគគេក៏និយាយ
"ធ្វើស្អី"សូនូតបទាំងសួរទៅនាយក្រាយជេគ
"និយាយតាមពួកយើងទៅ"ជេគនិយាយតបទៅសូនូ
"និយាយស្អីពួកលោក"សូនូតប
"បងៗពួកបងជាបុរសដែលសង្ហាបំផុត"ជេគនិយាយអ្នកឈរជិតនិងនាំគ្នាសើចជិតរឹងពោះអស់ទៅហើយសូនូយើងមិនដឹងគិតមិចទេខឹងលើងញ័រខ្លួនអស់ទៅហើយតែមិនដឹងធ្វើមិចទេ
"បងៗពួកបងជាបុរសដែលសង្ហាបំផុត"សូនូនិយាយទាំងសម្លេញបែបខឹងអីចិង ជេយ៍ហុឺសឹងនេះគ្នាអង្គុយសើចលើងចងរឹងពោះហើយលោកបងបីអ្នកនោះក៏បន្តនិយាយទៀត
"ញុមសូមអញ្ជើញពួកបងៗមកណាតជួបជាមួយនិងអូននូណាបាត"នីគីគេអ្នកនិយាយបន្តពីជេគ សូនូក៏ព្រមធ្វើតាមមែន
"ញុមសូមអញ្ជើញពួកបងៗមកណាតជួបជាមួយនិងអូននូណាបាត"សូនូនិយាយទាំងមិនចងបើលនិយាយពីដៃរច្របាចអារូបកញ្រ្ជោងនិងចងខ្ទីបែកអស់ហើយបន្តមកសុងហ៊ុនក៏និយាយម្តង
"ចិងក៏ធ្វើសំឡេងCute មួយមកអារបៀបសំឡេងឆ្មាអីចិងហា"សុងហ៊ុននិយាយគ្របគ្នាក៏អង្គុយចាំមើលតើសូនូនិងព្រមធ្វើអត់
"ណែពួកលោកដូចជាជ្រុលពេកហើយណា"សូនូនិយាយទាំងស្រែក
"បានបើលអត់ធ្វើក៏មិនអីដែល"សុងហ៊ុននិយាយ
"សូនូឯងត្រជាកចិត្តតិចទៅជិតដលគោដៅហើយណាឯងស៊ូណាឯង"ជុងវ៉ុននិយាយ សូនូយើងព្រមធ្វើយកអាតុក្តាកញ្រ្ជោងនិងមកធ្វើ
"ម៉េវ ម៉េវៗ"សូនូនិយាយ ជេយ៍ឃើញចិងក៏និយាយ
"សូនូ នេះអេមស្រេមដែលតើ"ជេយ៍និយាយលោកបីអ្នកនោះឃើញគេCute ចងអោយគេធ្វើម្តងទៀតតែថាសូនូអត់ចងធ្វើទេព្រោះមានហុឺសឹងនៅនិងហ
"បើលសិនពួកឯងមិនចងទៅទេចាំយើងទៅជំនួសក៏បានដែល"នាយក្រាយទាំងបីលឺបែបនេះ និយាយយ៉ាងលឿនមិនបានអីផងបិតបាតហឺធូទ្រូងតិចសូនូសូនូគេចងឆ្គួតហើយ
"ពួកអាបុិយនិងចូលចិត្តដើរតែធ្វើបាបគេ ក្មេងប្រុសដូចជាខ្ងុំក៏ហ៊ាធ្វើបាបដែលអូយហួយ"សូនូស្រែក ជុងវ៉ុនរបស់យើងឆ្លៀតឌឺមិត្តភក្តិទៀត
"ម៉េវៗណាមិត្តភក្តិ"ជុងវ៉ុននិយាយបណ្តើធ្វើដៃតាមសូនូបណ្តើ
"នាងឆ្មាវ៉ុននាងឆ្គួត"សូនូស្រែកជេជុងវ៉ុនចែហាវិញអង្គុយក្រវិលក្បាល់ទៀតពេលនោះកន្តឹងក៏បន្លឺឡើងជំនួយការបស់លោកផាកបានចូលមក
កាតមកមើលសូនូកឱពុងជិះឡាន
"លោកពូដាក់ញុមចុះនៅកន្លែងខាងមុនទៅបានហើយ"សូនូនិយាយជំនួយការក៏យលព្រម សូនូក៏ចុះពីឡនពេលនោះសូនូបានក្រឡេកឃើញហុឺសឹង ហុឺសឹងបានដើរមកកន្លែងដែលហុឺសឹងមើលរូបរ៉ាគីហើយសូនូជួបហុឺសឹងក៏ពីមុនហ សូនូឃើញហុឺសឹងក៏បានរត់ទៅ
"តើបងមកទីនេះទៀតហើយហតើបងនឹកបងរ៉ាគីមេនចុះហេតុអ្វីបានបងមិននៅជាមួយគាត់ទៅបងត្រឡប់មកវិញធ្វើអី"សូនូក៏បានហុឺសឹងឈររកនឹកមួយស្ទុះរួចហើយបានប្រាបទៅសូនូ
"តើឯងបារម្ភពីបងមែនគឺមិនអីទេការពីថ្ងៃនោះនៅពេលដែលរ៉ាគីឃើញបងគឺថានាងសប្បាយចិត្តខ្លាំងណាតែថានៅប្រទេសចិនវាមិនមេនងាយស្រួលដូចនៅកូរ៉េទេអរគុណណាសូនូគឺមកពីរបានឯងផ្តលកម្លាំងចិត្តអោយបងទើបបងហ៊ាប្រឈរមុខជាមួយបញ្ហា"ហុឺសឹងនិយាយរួចគេបាននឹកស្រមៃទៅមុខរបស់រ៉ាគីគឺសូបីតែរ៉ាគីណាតនិយាយការងាជាមួយគេក៏ហុឺសឹងទៅជាមួយដែលថាហុឺសឹងយើងលួចមើលពីខាងក្រោយតែម្តងហុឺសឹងបានបកមកសួរសូនូវា
"ហើយមកនិយាយពីឯងវិញតើឥឡូវនេះឯងមានបញ្ហាក្នុងជីវិតអត់"ហុឺសឹងសួរសូនូ
"អឹម តាដែលៗនិងគឺជីវិតញុមនេះគួរអោយធុញខ្លាំងណា"សូនូតបទៅកានហុឺសឹងវិញ
"ហឺកុហកទេដឹងញុមមិនជឿទេញុមថាជីវិតរបស់ឯងល្អគ្រប១០ហើយ"ហុឺសឹងនិយាយទាំងញញឹមតែរំពេចនោះហុឺសឹងបានក្រឡេកឃើញស្បែរជើងរបស់សូនូ ហុឺសឹងក៏បានអោនទៅបិតស្បែរជើងរបស់សូនូម្តងទៀត
"សូនូឯងមិនដូចពីមុនទេជីវិតដែលសូនូឯងមានគឺជាជីវិតដែលខ្ងុំមិនមាន"ហុឺសឹងនិយាយ សូនូយើងលឺចិងភ្លឹ្កម៉ងពេលនោះមានឡានក្រុងមួយបានមកគឺជាឡានក្រុងដែលសូនូត្រូវជិះទៅផ្ទះ
"ឡានមកហើយបងហុឺសឹងចិងញុមទៅសិនហើយបាយបងៗ"សូនូនិយាយហើយក៏រត់ចេញទៅឃើញថាសូនូដូចជាជ្រុះទូរស័មហុឺសឹងក៏ដើរមករើសគឺថាសូនូនេះជ្រុះទូរស័មមែនទូរស័មរបស់អាបុិយនីគីជ្រុះរបស់សង្សាមួយហើយនៅពីទៀត
កាតមកផ្ទះសូនូវិញម្តងសូនូគេមកដល់ផ្ទះភ្លាមក៏ដាក់ខ្លួនគេងភ្លាមពេលនោះទូរស័មរបស់សុងហ៊ុនដែលសុងហ៊ុនអោយសូនូក៏រក
"អាឡូវ"សូនូនិយាយទាំងបិតភ្នែក
"អាឡូវសូនូបងនីគីណា"នីគីនិយាយគឺនីគីតរេទៅសូនូមិនចូលទើបគេអោយសុងហ៊ុនតេទៅ
"យ៉ាងមិច"សូនូនិយាយ
"តើអូនកំពុងធ្វើអីទើបមិនលើកទូរស័មបង បែបជាពេលអាសុងតេទៅអូនលើងបែបនេះ"នីគីនិយាយ
"មិនមេនចិងទេទូរស័មរបស់នាយញុមភ្លេចនៅហាងផ្កា"សូនូតបទាំងញញឹមទៅនីគី តាមពិតទៅសូនូក៏ដេងថាទូរស័មនិងជ្រុះនៅតាមផ្លូវ
"តើយើងនិងទៅសួរសត្វនិងម៉ោងប៉ុន្មានបងភ្លេចសួរ"នីគីសួរសូនូ
"មែនហើយអាគីយើងភ្លាចសួរអូននូ ហើយជួបគ្នានៅកនកលែងណាទៅអូនសម្លាញ់"ជេគបានដណ្តើមនីគីនិយាយ បញ្ជាកបីអ្នកនិងគេងនៅខាដូលជាមួយគ្នាព្រោះបយកគេខ្ជិលទៅផ្ទះ
" ជួបគ្នានៅច្រកចូល ហើយជួបគ្នានៅម៉ោង១រសៀ"សូនូតប
"ហើយអូននូតែខ្លួនអោយស្អាត់ណាហើយមួយទៀតអត់មានយឺតទេណាតែយឺតពួកបងនិងដាក់ទោសអូនហើយ"សុងហ៊ុនក៏ចូលខ្លួនមកនិយាយម្តង
"ចិងប៉ុន្នឹងបានហើយពួកលោកញុមហត់ណាញុមត្រូវកាសម្រាក់"សូនូនិយាយ
"Ok បាយអូនលាញ់បងស្រឡាញអូន"នាយក្រាយទាំងបីនិយាយព្រមគ្នាហើយក៏បិតបាតទៅ
"ហឺស្អែកនិង និងមានរឿងអីកើតឡើងទៅធុញណា"សូនូនិយាយទាំងស្រែកប្រកាចពេញបន្ទប់

កាតមកមើលហុឺសឹង

ហុឺសឹងគេកំពុងអង្គុយគូររូបធម្មតាតែថាមើលទៅហុឺសឹងអីឡូវនេះណាដូចជាខុសពីមុនមែនគឺអត់មានប្រលឹងប្រណេះក្នុងខ្លួនសោះហើយសម្មធិកក៏អត់មានដូចមុនដែលហុឺសឹងចាប់ផ្តើមគូររូបទៅជាក្រវេងក្រវាមពេលនោះលោកបងបីអ្នកនោះក៏បានចូលមក
"អាហុឺឯងអត់ទានគេងទេអី"សុងហ៊ុនសួរទៅកានហុឺសឹង
"ម៉ោង៣:២០មួយជិតភ្លឺទៅហើយឯងនៅមិនទានគេងទៀត"នីគីនិយាយដោយមើលម៉ោង
"មែនហើយអីឡូវពួកយើងអោយឯងជួយមួយគឺជួយរើសខោអាវអោយពួកយើងតិចទៅថ្ងៃស្អែកពួកយើងណាតជាមួយសូនូថាទៅណាតគ្នាណាមិនទៅទៅណាតគ្នានៅសួរសត្វពួកយើងមិនដឹងថាពាក់បែបមិចទេ"ជេគគេនិយាយតពីនីគី ពេលនោះនីគីបានទះដែរអោយគេយកខោអាវមកនាយក្រាយបីអ្នកយើងរើសគ្របមុខគ្របម៉ាកអោយហុឺសឹងអ្នករើសអោយតែថាម៉ូតណាក៏មិនត្រូវដែលពេលនោះនីគីក៏ចាប់ផ្តើមសួរទៅហុឺសឹង
"តាំងពីឯងមកដលទីនេះយើងឃើញថាឯងដូចជាមិនញញឹមសោះតើឯងមានបញ្ហាអីនៅទីនោះមែនប៉ុន្តែឯងមិនព្រមប្រាបពួកយើងអោយដឹងទេអើយតើពួកយើងអាចជួយរំលែកទុក្ខឯងបានអត់មិត្តភក្តិ"នីគីចាប់ផ្តើសួរ
"អើយកុំខ្វលនិងយើងអីមិត្តភក្តិចាំយើងជួយរើសខោអាវអោយពួកឯងទាំងបីម្នាក់មួយអោយសង្ហាម៉ង"ហុឺសឹងនិយាយពេលដែលហុឺសឹងងើបឡើងទៅនីគិបានឃើញទូរស័មរបស់គេនៅសាឡុងពេលនោះហុឺសឹងក៏ងាក់មកឃើញហើយហុឺសឹងក៏បានប្រាបទៅនីគី
"ជួយយកទូរស័មនិងទៅអោយសូនូវិញផងគេបានធ្វើវាធ្លាក់នៅពេលដែលគេមកជួបយើង"ហុឺសឹងនិយាយលោកបងបីអ្នកនោះសង្ស័ទៀតហើយ

_____to be continuing ____
ហួយអត់ដឹងមិចទេកំពុងត្រូវគ្នាសុខសោះនិងហាអីឡូវមានបញ្ហាទៀតតតែបានអេមីនហាអត់ដឹងថាគូរស្នេហ៍របស់យើងបានទៅណាតជួបគ្នាអត់ទេ ចិងចាំមើលភាគក្រោយ😞😻អេមីនសុំទោសភាគមុនអេមីនសរសេរឈ្មោះប៉ារបស់សុងហ៊ុនខុសគឺលោកផាកទេ🥺❤️