អន្លនស្នេហ៍ចោមផ្កា[F4]

ភាគ52

ក្រោយពីរ៉ាជីនិយាយបែបនេះជុងវ៉ុនគេក៏យំអោបរ៉ាជីយ៉ាងខ្លាំង
"ឈបយំទៅបងនៅទីនេះហើយ"រ៉ាជីនិយាយទាំងលួងលោមជុងវ៉ុន

"ចាប់ពីពេលនេះទៅនាយនៅជាមួយខ្ងុំរហូតបានទេ"ជុងវ៉ុនគេនិយាយទាំងទឹកភ្នែកមិនដឹងជាហេតុអីទេសុខគេមានអារម្មណ៍ថាអ្នកដែលកំពុងតែអោបគេគឺជាជេយ៍

"ពិតណា បងប្រាកដជានៅជាមួយអូនរហូតលុះត្រាតែអូនថាបងគួរអោយធុញហើយដេញបងចេញ"រ៉ាជីនិយាយទាំងអោបជុងវ៉ុនដែលយំនោះ

"ចុះបើលខ្ងុំមិនដេញនាយចេញ"ជុងវ៉ុនសម្លឹងមុខរ៉ាជីហើយសួរ

"ចឹងបងសំណាងហើយបងនឹងកំដរអូនអស់មួយជីវិត"រ៉ាជីនិយាយទាំងញញឹម

"បងអោបខ្ងុំអោយណែនជានឹងបន្តិចបានទេ"ជុងវ៉ុននិយាយទាំងទឹកភ្នែក

"ប្រាកដជាបាន"រ៉ាជីនិយាយហើយក៏អោបជុងវ៉ុនយើងយ៉ាងណែនពេលនោះស្រាបតែមានផ្កាធ្លាក់មកយ៉ាងច្រើនប្រៀបដូចជាជូពរអ្នកទាំងយ៉ាងអញ្ចឹង អ្នកដទៃទៀតដែលឈរមើលពីចម្លាយក៏ញញឹម

"ទីបំផុតពួកគេបានជួបជុំគ្នាវិញហើយ"លោកស្រីផាកនិយាយទាំងទឹកភ្នែក

"មែនហើយអូនពួកគេបានជួបជុំគ្នាហើយមិនបែកគ្នាទៀតទេ"លោកផាកនិយាយទាំងអង្អែលស្មាប្រពន្ធរបស់គាត់

"ខ្ងុំសង្ឃឹមថាលោករ៉ាជីនឹងមើលថែរជុងវ៉ុនអោយបានល្អ"សូនូគេនិយាយទាំងទឹកភ្នែកពេលឃើញមិត្តគេមានក្តីសុខគេសប្បាយចិត្តណា

"បានហើយឈប់យំទៅអូនយំបែបនេះបងមិនសប្បាយចិត្តទេ"រ៉ាជីនិយាយទាំងជូតទឹកភ្នែកជុងវ៉ុន

ក្រោយពីពួកគេនិយាយគ្នាហើយរ៉ាជីបាននាំជុងវ៉ុនទៅរើសចញ្ចៀនហើយក៏នាំទៅដើរលែងជាច្រើនកនកលែងទៀតផងជុងវ៉ុនក្រោយពីដើរលេងឆ្អែតគេក៏គេងលក់បាតទៅរ៉ាជីក្រោយពីឃើញជុងវ៉ុនគេងដូចនេះគេអោនមកជិតជុងវ៉ុនដោយស្នាមញញឹម

"បងដឹងថាអូនរងទុកច្រើនណាបងដឹងថាអូនរ៉ែកទូកបន្ទុកច្រើន ឆ្ងន់ហើយហត់នឿយណាសថ្ងៃនេះបងគ្រានតែចងប្រាប់ថាតទៅនេះគ្របយ៉ាងរបស់អូនបងចងទោលរ៉ែកវាជាមួយអូនអោយអូនក្លាចជាមនុស្សសំណាងដែលមានសេចក្តីសុខខ្លាំង"រ៉ាជីនិយាយទាំងអង្អែលមុខជុងវ៉ុនដែលគេងលក់រួចហើយគេក៏អោនទៅថើបមាត់ជុងវ៉ុនហើយក៏លិចស្នាមញញឹមចេញមកហើយគេក៏បើកឡាននាំជុងវ៉ុនទៅផ្ទះរបសគេព្រោះពេលនេះយប់ហើយ