អន្លនស្នេហ៍ចោមផ្កា[F4]

ភាគ57

៚ទីកន្លែងបញ្ចុះសព

ពេលនេះគេក៏បានយកសូនូមកបញ្ចុះហើយពួកនាយក្រាយគឺឈរនៅមុខផ្នូលសូនូមិនព្រមទៅណាទេនៅកន្លែងផ្នូលសូនូមានដើមផ្កាលីលីដែលសូនូចូលចិត្តរួមដើមផ្កាសាគូរ៉ាយ៉ាងស្រស់រីក ពួកនាយក្រាយបានត្រឹមតែកាន់ផ្កាមើលទៅរូបថតប្រពន្ធជាទីស្រឡាញ់ពួកគេមិនហ៊ាយំនៅចំពោះមុខគ្របគ្នានោះទេពួកគេធ្វើជារឹងមាំ តែបន្តិចក្រោយមកពេលដែលអ្នកទាំងអស់គ្នាត្រឡប់ទៅវិញអស់ ពួកគេស្រាបតែទនជង្គុងដួលយកម៉ងទឹកមុខក៏ប្រែជាស្រពោនខ្យល់ក៏ចាប់ផ្តើលបក់រំភើយដំណកទឹកភ្លៀងក៏ចាប់ផ្តើមធ្លាក់ចុះមក សុងហ៊ុនគេបានដក់យកតុក្តាមួយដែលសូនូស្រឡាញ់យកមកអោបហើយក៏ដាក់លើផ្នូលសូនូ តុក្តានោះកាលពីមុនសូនូគេស្រឡាញ់ណាគឺតុក្តាដំបូងពេលដែលពួកគេណាតជួបគ្នាដំបូងហនៅកន្លែងសួនសត្វហ

" អ្ហឹក សូបីតែមេឃក៏មិនអាណិតពួកបងដែល នូនូអូនសម្លាញ់ហេតុអី ហេតុអីក៏អូនដាចចិត្តម្លោះ អ្ហឹកៗ អូនមិនអាណិតពួកបងសូបីតែបន្តិចទេអី ហាអូនឆ្លើយមក" សុងហ៊ុននិយាយបណ្តើលយំបណ្តើលគេយំវៃទ្រូងខ្លួនឯងមួយទំហឹងបញ្ចាក់ពីការឈឺចាបរបស់គេ

"សូនូ ពួកបងសុំទោសណា អ្ហឹកៗ កន្លងមកពួកបងមិនល្អធ្វើបាបអូន ធ្វើអោយអូនឈឺចាប់តែពេលនេះពួកបងដឹងខុសហើយត្រឡបមកវិញបានទេសូនូ អ្ហឹកៗ..."ជេគគេនិយាយទាំងទឹកភ្នែកសម្លឹងមើលទៅរូបថតដែលដាក់តាំងនៅលើផ្នូលនោះទាំងការឈឺចាប់នឹងដឹងកំហុស

"អ្ហឹក ពួកបងស្រឡាញ់អូនខ្លាំងណាអូនសម្លាញ់ អ្ហឹកៗ...ហេតុអី ហេតុអីក៏យកគេចេញពីពួកខ្ងុំ ហេតុអីក៏បំបែកពួកយើង ទេវតាពិតជាអាក្រកណាដែលបំបែកពួកខ្ងុំនិងប្រពន្ធរបស់យើងហេតុអីក៏យកអាបប៉ាកូនរបស់ពួកយើងទៅ ឆាបសងអាបប៉ា របស់ពួកគេមកវិញមក ឆាបសងគេមកវិញមក អ្ហឹកៗ សងអាបប៉ារបស់កូនយើងមកវិញមក នឹង សងប្រពន្ធយើងមកវិញ អ្ហឹកៗៗៗ ..."នីគីគេនិយាយទាំងចង្អុលមេឃផង វៃដីផង សើចផងយំផងដូចជាមនុស្សឆ្គួតពួកគេពេលនេះស្ទើរតែបាតបង់សតិហើយម្នាក់ៗព្រោះតែចិត្តស្រឡាញ់ប្រពន្ធ

"សូនូ ពួកបងជិតឆ្គួតហើយអូនមើលចុះ ពួកបងមិនអាចរស់ដោយគ្មានអូនបានទេសូនូ អ្ហឹកៗ ត្រឡប់មកវិញមកប្រពន្ធសម្លាញ់ប្តីសូមអង្វរអោយប្តីធ្វើអីក៏បានដែល អ្ហឹក"ហុឺសឹងនិយាយទាំងទឹកភ្នែកស្រែកហៅសូនូ តែទោះជាពួកគេខំស្រែកយ៉ាងណាក៏សូនូគេមិនងើបមកវិញបានដែល