អន្លនស្នេហ៍ចោមផ្កា[F4]

ភាគ29

ពេលដែលពួកនាយក្រាយចុះមកខាងក្រោមពួកគេក៏ដើរមកអង្គុយសាឡុកដល់ធំទូលាយ ពេលនោះម៉ែដោះក៏ដើរមកសួរពួកនាយក្រាយ
"អ្នកប្រុសតើអ្នកប្រុសទាំងអស់គ្នាត្រូវការពិសារអីដែល"ម៉ែដោះសួរទៅពួកនាយក្រាយពួកនាយក្រាយឃើញម៉េដោះមកសួរក៏ងាក់មកនិយាយ សុងហ៊ុន
"សុំកាហេ្វមកម៉ែដោះមិនបាចដាក់ស្ករទេ"សុងហ៊ុននិយាយទាំងញញឹមស្រស់ដាក់ម៉ែដោះ ម៉ែដោះក៏តប
"ចាសអ្នកប្រុសចុះអ្នកប្រុសទាំងបីត្រូវការអីដែល"ម៉ែដោះងាកមកសួរបីអ្នកទៀតដែលអង្គុយចុចទូរស័ម
"ខ្ញុំសុំទឹកដោះគោមួយមកម៉ែដោះ"នីគីនិយាយទាំងញញឹមដាក់ម៉ែដោះ(ងាប់ហើយនីគីកូនធំហើយនៅផឹកដោះគោទៀត)ម៉ែដោះក៏ងក់ក្បាល់ បន្តមកជេគក៏និយាយ
"ខ្ងុំសុំកាហ្វេមួយកែវមកម៉ែដោះដាក់ស្ករតែតិចបានហើយ"ជេគគេនិយាយទាំងញញឹមដាក់ម៉ែដោះ
"ចំណែកខ្ងុំកាហ្វេខ្មៅមួយមកម៉ែដោះអត់ដាក់ស្ករទេណាម៉ែដោះ"ហុឺសឹងនិយាយទាំងញញឹមម៉ែដោះក្រោយពីសួរពួកគេរួចហើយក៏ប្រញាប់ទៅធ្វើធ្វើរួចក៏លើកមកអោយពួកនាយក្រាយហើយក៏គោរពដើរចេញទៅនីគីលើកទឹកដោះគោមកផឹកតិចហើយក៏សួរទៅសុងហ៊ុន
"អាហ៊ុនសល់ពីទៀតដល់ងៃការឯងហើយ ហើយឯងគិតមិចចំពោះសូនូ"នីគីគេសួរទៅសុងហ៊ុន សុងហ៊ុនក៏លើកកាហ្វេមកក្រេបបន្តិចហើយតប
"មានគិតមិចយើងនៅតែស្រឡាញ់សូនូដូចដើមគ្រានតែរៀបការតើយ៉ាងណសូនូនៅតែជាមនុស្សដែលយើងស្រឡាញ់យើងមិនបោះបងគេទេយើងស្រឡាញ់ទាំងពី"សុងហ៊ុននិយាយទាំងទឹកមុខធម្មតាហើយក៏លើកកាហ្វេមកផឹក បន្តមកហុឺសឹងក៏សួរជេគ
"អាជេគមិចហើយរឿងឯងនឹងគីរ៉ាហមិចហើយត្រូវគ្នាវិញហើយមែន"ហុឺសឹងសួរទៅជេគដែលកំពុងតែអង្គុយចុចទូរស័មញញឹម
"គ្មានអីទេយើងនិងគេត្រូវគ្នាវិញហើយបន្តិចទៀតយើងនិងសុំប៉ារបស់យើងទៅចូលស្តីដណ្ដឹងនាងហើយការអាសុងយើងនិងប្រកាសម៉ង"ជេគនិយាយទាំងញញឹម ចំណែកពីរអ្នកទៀតក៏ញញឹម
"អឺមែនហើយពេលការឯងយើងសុំយកសូនូទៅបានអត់"ហុឺសឹងក៏សួរទៅសុងហ៊ុន សុងហ៊ុនលឺចិងក៏គិតតិចហើយគេក៏តប
"បានតើយកគេទៅ អោយគេបានអបអរមិត្តភក្តិគេផងណាមួយយើងចង់អោយគេឃើញថាយើងមានក្តីសុខប៉ុណ្ណា"សុងហ៊ុននិយាយទាំងញញឹមសម្លឹងមើលទៅខាងលើ (ចងអោយកូនញុមក្អូតឈាមស្លាប់មែន)
"អឺតាមនិងទៅបានហើយយើងទៅមុនហើយអាសុង អាហុឺ អាគីយើងទៅជួបគីរ៉ាព្រោះគីរ៉ាគេចងដើរផ្សារណាមួយយើងចងរើសឈុតទៅពីធីមង្គលការឯងផង"ជេគនិយាយហើយក៏ដើរចេញទៅ សុងហ៊ុនក៏ដូចគ្នាគេទៅជួបរីកិព្រោះរីកិថាចងអោយសុងហ៊ុនជួននាងទៅញាំបាយទុកអោយបងពីរអ្នកនោះនៅអង្គុយនៅផ្ទះនិង អង្គុយនិយាយគ្នាសុខស្រាប់តែសំឡេង ប្រាវ..សំឡេងដូចមានអីធ្លាក់បែក នីគីលឺចិងក៏ប្រញាប់រត់ទៅមើលទៅដល់ឃើញសូនូអង្គុយអោបជង្គងអោនមុខចុះហើយនៅជិតសូនូក៏មានអំបែងជាច្រើន នីគីក៏ប្រញាប់ទៅរត់ទៅសួរ
"មានរឿងអីនិង"នីគីសួរទៅសូនូ សូនូក៏ងើបមុខមកទាំងទឹកភ្នែក
"ខ្ងុំគ្មាមចតនាអោយវាបែកទេពេលនោះមកពីញុមស្រេចទឹកក៏ចុះមកផឹក"សូនូនិយាយទាំងពេបមាត់ នីគីគេក៏ចាប់ដៃសូនូ
"មើលមានរបួសត្រង់ណាអត់អោយបងមើលតិចមើល"នីគីគេសួរដោយក្តីបារម្ភ សូនូឃើញចិងក៏និយាយ
"ខ្ងុំអត់អីទេលែងដៃរទៅ"សូនូនិយាយទាំងទាញដៃររបស់គេចេញពីដៃរនីគីហើយលើងទៅអង្គុយលើគ្រែវិញ ពេលនោះហុឺសឹងក៏លើងមកដោយគេបានកានទឹកដោះគោនិងខេតមកអោយសូនូ
"សូនូតើមានរឿងអីមែន"ហុឺសឹងគេទុកខេតហើយក៏ដើរមកសួរសូនូ
"អត់អីទេមិញញុមធ្វើអោយកែវធ្លាក់បែកតិចនិងណា"សូនូតបទៅវិញទាំងទឹកមុខធម្មតា
"អត់អីល្អហើយបងខំបារម្ភ"ហុឺសឹងគេនិយាយទាំងញញឹមហើយចាប់ដៃរសូនូ សូនូក៏ញញឹមអោយគេចាប់ពេលនោះនីគីគេក៏និយាយ
"សូនូអោយពួកបងសុំទោសណា"នីគីគេនិយាយសុំទោសទៅសូនូ សូនូក៏បែបមកសួរ
"សុំទោសធ្វើអីនេះសិទ្ធរបស់ពួកលោកពួកលោកចងលេងស្រីក៏ជាសិទ្ធរបស់ពួកលោកញុមគ្មានសិទ្ធហាមទេ"សូនូតបទាំងទឹកមុខស្មើរថេង(គេឈឺលើងស្ពឹកហើយ)នីគីក៏រត់មកចាប់ដៃរសូនូមួយជំហៀងទៀត
"សូនូអត់ខឹងបងមែនហី"នីគីគេធ្វើភ្នែកកូនក្មេងហើយសួរសូនូ សូនូក៏ញញឹម
"អត់ខឹងទេ"សូនូតបទាំងញញឹមលាក់ទុក្ខ
"អរមែនហើយនេះខេតនិងទឹកដោះគោអូនញាំអោយមានកម្លាំងសិនទៅ"ហិឺុសឹងនិយាយទាំងញញឹមហើយក៏យកខេតមកសូនូគេក៏ញាំខេត
"អឹមមែនហើយសូនូនៅសល់តែពីថ្ងៃទៀតទេដល់ថ្ងៃការអាសុងហើយ"ហុឺសឹងនិយាយទៅប្រាប់សូនូ សូនូលឺចិងគេក៏ទម្លាក់ស្លាបព្រាចុកបន្តិចហើយក៏ញញឹមទាំងភ្នែករលីងលោមតែគេក៏ខំទបវាកំអោយហូ
"អ ចិងញុមត្រេកអរផងចិង"សូនូតបហើយគេក៏យកនំខេតមកញាំតទៀតនីគីក៏សួរ
"នេះអូនអត់មានអារម្មណ៍ថាពិបាកចិត្តអីតិចទេ"នីគីសួរទៅសូនូក៏បែលមកក្រវីក្បាល់ទាំងញញឹម
"អត់ទេឃើញពួកគេមានក្តីសុខជាមួយគ្នាខ្ងុំក៏សប្បាយចិត្ត"សូនូតបហើយក៏បែលមកញាំនំខេតវិញ នីគីលឺចិងគេក៏យកដៃរស្ទាបក្បាល់សូនូ
"នូនូតើអូនឈឺមែន"នីគីនិយាយទាំងយកដៃរមកចាប់មុខសូនូ សូនូគេក៏ធ្វើមុខធម្មតាហើយដក់ដៃរនីគីចេញ
"អត់ទេខ្ងុំអត់បានឈឺទេកាលពួកលោកចងអោយខ្ងុំមកធ្វើជាខ្ងុំដូចដើមវិញមែន"សូនូតបទាំងញញឹម
"បានហើយអាគីឈប់សង្ស័យសូនូទៅយើងបានអូននូពីមុនមកវិញហើយតើ"ហុឺសឹងនិយាយទាំងទះស្មានីគី នីគីគេក៏ងកក្បាល់
"អរមែនហើយសូនូស្អែកបងនិងអោយគេយកអាវមកអោយអូន"ហុឺសឹង និយាយទាំងញញឹម សូនូលឺចិងគេក៏ងាក់មកមើលហុឺសឹង
"តើពួកលោកនិងយកខ្ងុំទៅដែលមែន"សូនូសួរទៅហុឺហឹង ហុឺសឹងក៏ងក់ក្បាល់បញ្ជាក់សូនូក៏ញញឹម
"បានហើយអូនសម្រាក់ទៅពួកបងទៅវិញហើយ"
នីគីក៏និយាយនិយាយហើយពួកគេក៏ដើរចេញទៅសូនូក៏ងើបមកអង្គុយសម្រក់ទឹកភ្នែកក៏ធ្លាក់ចុះមក
"អឹម តិចទៀតពួកយើងនិងលែងបានជួបគ្នាហើយសុងហ៊ុន នីគី ហុឺសឹង ជេគខ្ងុំស្អប់ពួកលោកខ្លាំងណា"សូនូនិយាយទាំងសម្លឹងមើលទៅរូបថតដែលគេដាក់តាំងនៅលើកតុកមានរូបពួកនាយក្រាយទាំងបួនសូនូក្រោយពីគេសម្រក់ទឹកភ្នែកអស់ចិត្តគេក៏ដាក់ខ្លួនគេងយកកម្លាំងទុករត់ មកងាកមកមើលហាងផ្កាដល់ស្រសស្អាត់របស់យើងវិញគឺជុងវ៉ុងមកធ្វើការតែម្នាក់ឯងទេដោយគេកំពុងតែវិដេអូខលជាមួយចែហា ចែហាសួរទៅជុងវ៉ុនថា
"កំពុងតែបារម្ភពីសូនូមែនហឺកុំសេដពេលវ៉ុនអើយ"ចែហានិយាយទាំងញញឹមដាក់ជុងវ៉ុន ជុងវ៉ុនក៏តបទៅចែហាវិញថា
"គឺខ្ងុំអត់បានសេដរឿងនាងនូទេតែខ្ងុំសេដដែលម្ចាស់ហាងទៅដើរលែងចោលខ្ងុំទុកអោយខ្ងុំនៀកនៅធ្វើការតែម្នាក់ឯង"ជុងវ៉ុននិយាយទាំងទឹកមុខសេដ ចែហាថា
"អោយធ្វើការអោយបានល្អទៅចាំចែទៅវិញចែអោយឯងសម្រាក់ម្តង"ចែហានិយាយទាំងញញឹម ពេលនោះជេយ៍យើងក៏បើលទ្វាចូលមក
"វ៉ុននីតោះទៅរើសសម្លៀកបំពាក់ទុកពាក់ងៃទៅការអាសុងពីអ្នក"ជេយ៍និយាយទាំងញញឹមដាក់ជុងវ៉ុន ជុងវ៉ុនលឺចិងគេក៏រៀងអេអតែចែហា
"ទៅៗងៃនិងបាចលក់ទេទៅរើសពីអ្នក អ្នកប្រុសជេយ៍ទៅបានហើយជុងវ៉ុនចែបិតហើយ"ចែហានិយាយហើយក៏បិតបាត់ទៅ ជុងវ៉ុនក្រោយពីចែហាបិតទៅគេក៏ដាក់ក្បាល់លើទុកជេយ៍ក៏យកដៃរមកចុចថ្ពាសជុងវ៉ុន ជុងវ៉ុនក៏សម្លឹងមុនជេយ៍ ជេយ៍គេក៏ដើរទៅក្រោយបាត់ទៅជុងវ៉ុនឃើញចិង គេក៏ញញឹមហើយទាញកាបូបរបស់គេយកកម្រងផ្កាដែលគេខំចាកនោះចេញមកពេលដែលគេកំពុងតែមើលកម្រងផ្កានោះស្រាប់មាននារីម្នាក់ដើរចូលមកក្នុងហាងហើយសួរទៅជុងវ៉ុនថា
"តើហាងបិតហើយមែនអត"នារីម្នាក់នោះសួរទៅជុងវ៉ុនទាំងញញឹម ជុងវ៉ុនក៏ងើបឈរមកគោរពហើយតប
"ពិតប្រាកដហើយពួកយើងនិងធ្វើការផ្តលសេវ៉ាកម្មជូនអ្នកនៅពេលក្រោយ"ជុងវ៉ុននិយាយទាំងញញមឹចេញថ្ពាស់ខួច ពេលនោះនារីម្នាក់និងបានចាប់អារម្មណ៍លើកកម្រងផ្ការបស់ជុងវ៉ុន នាងបានសួរថា
"តើនៅក្នុងហាងនេះមានលក់កម្រងផ្កាដែលមែន"កញ្ញាម្នាក់នោះសួរទៅេជុងវ៉ុនទាំងញញឹម ជុងវ៉ុនក៏ញញឹមក្រវីក្បាល់ហើយតបមកវិញ
"គឺអត់ទេអានេះមិនមែនសម្រាប់លក់ទេ"ជុងវ៉ុនតបទៅកញ្ញាម្នាក់និងវិញ
"កាលពីមុនខ្ងុំធ្លាប់រៀនចាក់កម្រងផ្កានិងដែលតែថាខ្ងុំឈប់រៀនយូហើយ"នារីម្នាក់និងនិយាយទាំងញញឹម
"អ គួរអោយសោគស្តាយណា"ជុងវ៉ុននិយាយទាំងធ្វើមុខស្រពោនពេលនោះជេយ៍ក៏បានដើរចេញមក
"រួចនៅវ៉ុននីតោះយើងទៅ"ជេយ៍និយាយទំងញញឹមដោយមើលមុខជុងវ៉ុនក៏ងាកមកនិយាយ
"គឺបងស្រីម្នាក់នេះគាត់ធ្លាប់រៀនធ្វើកម្រងផ្កាបែបនេះដែល"ជុងវ៉ុននិយាយទាំងមើលមុខជេយ៍ហើយងាកមកមើលមុខម្នាក់ស្រីនោះវិញ ជេយ៍គេគ្រានតែឃើញម្នាក់ស្រីនោះភ្លាមគេស្រាបតែទម្លក់ទឹកមុខចុះនារីម្នាក់និងក៏និយាយ
"ចិងខ្ងុំសុំទៅវិញហើយ"នារីម្នាក់និយាយហើយក៏ដើរចាក់ចេញទៅ ក្នុងថ្ងៃនិងជេយ៍គេអត់បានជួនជុងវ៉ុនទៅរើសសម្លៀកបំពាក់ទេគេជួនជុងវ៉ុនទៅផ្ទះ
ជុងវ៉ុនបានលើកកម្រងផ្កាដែលខ្លួនបានចាក់ប្រុងនិងបង្ហាញ់ទៅជេយ៍ដែលតែជេយ៍ពេលនិងអារម្មណ៍វិលវ៉ល បានបើកឡានយ៉ាងលឿង មកដល់ផ្លូវមួយក៏ចាប់ប្រាំយ៉ាងងឺតក្រោយពីឈប់ឡានហើយជេយ៍គេបានដាកមុខមកជិតជុងវ៉ុនយ៉ាងជិតម៉ងហើយាបនសួរទៅជុងវ៉ុនថា
"តើឯងចាប់អារម្មណ៍លើកយើងមែន"ជេយ៍សួរទីជុងវ៉ុន ជុងវ៉ុនអត់ទានបានតបផងជេយ៍បានចាបជុងវ៉ុនថើបតែម្តង ក្រោយពីដល់មាត់មកវិញហើយ ជេយ៍បាននិយាយថា
"ឯងដូចជាក្មេងប្រុសស្រីដទៃនៅពេកដែលគេប្រាប៊ថាចូលចិត្តខ្ងុំ ខ្ងុំក៏ប្រាបថាចូលចិត្តពួកគេវិញរួចហើយគ្របយ៉ាងក៏បញ្ចប់ត្រឹមតែមួយយប់ហើយឯងក៏ដូចពួកគេដែល"ជេយ៍និយាយទាំងញញឹមចុងមាត់ជុងវ៉ុនគេឆ្ងល់មេនទេ
"តើលោកនិយាយបែបនេះមានន័យយ៉ាងមិចទៅហេតុអីបានជាលោកមិនបើកចិត្យស្រឡាញ់ពួកគេខ្លះចាំបាចធ្វើខ្លួនជាមនុស្សសាវ៉ាធ្វើអិខ្ងុំមើលទៅលោកកំពុងតែសំដែងធ្វើជាមនុស្សដែលសាវ៉ាហើយបិតបាំងនូវរឿងអ្វីម្យ៉ាងអោយគេយលច្រលំហេតុអីលោកមិនបើកចិត្តខ្លះទៅ"ជុងវ៉ុននិយាយទៅកានជេយ៍ទាំងមុខស្រពោន ជេយ៍គេលឺចិងក៏សើច ហើយនិយាយថា
"ទេឯងមិនយលពីខ្ងុំទេឯងឯងថាខ្ងុំមិនព្រមបើលចិត្តចំពោះអ្នកណាម្នាក់គឺខ្ងុំព្យាយាមបើលចិត្តចំពោះនារីម្នាក់តើឯងចងដឹងដែលអត់បើលឯងចងដឹងខ្ងុំនិងប្រាប់ឯង"ជេយ៍គេនិយាយសម្លឹងមុខជុងវ៉ុន ហើយគេក៏បានរៀបរាប់គេ(មកអេមីនប្រាបថាជេយ៍និយាយអីខ្លះ )ជេយ៍គេបានប្រាប់ទៅជុងវ៉ុន
"កាលពីមុនខ្ងុំមានសង្សាចាស់ម្នាក់នាងឈ្មោះលី ហានរីនាងជាមនុស្សតែម្នាក់ដែលអោយយើងស្គាលពីស្នេហ៍ហានាងជានារីដំបូងដែលយើងស្រឡាញ់ហើយបន្តមកគេក៏សុំបែកយើងតែយើងអត់បានទៅជួបគេទេចាបតាំងពីថ្ងៃនោះមកហានរីលែងជួបនិងយើងទៀតហើយក្នុងជីវិតរបស់យើងក៏លែងមានហានរីតទៅទៀតតើវាគួរអោយអស់សំណើចណាមែនអត់ដែលមនុស្សប្រុសដែលធ្លាប់តែសុំបែកបែបជាក្លាចនិងកាលប្រឈមមុខនិងរឿងទាំងអស់នេះទៅវិញ"ជេយ៍និយាយហើយក៏សួរទៅជុងវ៉ុមមុខស្មើរ ជុងវ៉ុនស្តាប់ជេយ៍ទាំងទឹកភ្នែកជុងវ៉ុនគេដឹងថាជេយ៍ប្រហែលស្រឡាញ់ហានរីខ្លាំងណាហើយទោះគេនិយាយថានិងបំភ្លេចហានរីក៏គេនៅតែនឹកឃើញនាងគេមិនបានបំភ្លេចនាងទេជេយ៍គេក៏និយាយពាក្យមួយឃ្លាទៀតថា"ចំពោះអ្នកដទៃស្នេហ៍ដូចជាស្រសស្អាត់ណាតែចំពោះខ្ងុំគឺមិនមែនទេ"។

_____to be continuing ____
ហឺភាគនិងមានតែបុិយនិងភាគក្រោយសូនូរត់ចោលពួកបងយើងហើយអេមីនគ្រានតែប្រាបប៉ុន្នឹង បាយៗ😉💓