អន្លនស្នេហ៍ចោមផ្កា[F4]

ភាគ :37

ក្រោយពីចាប់មុខសូនូមើលហើយបុរសម្នាក់និងក៏បានលើកបីសូនូចេញទៅគេបាននាំសូនូមកវិមានរបស់គេ     
( មកអេមីនបើលវងក្រចកប្រាប់តិច បុរសម្នាក់និងមានឈ្មោះថាវ៉ង នីងខៃ គេជាម៉ាហ្វៀលំដាប់ទីពីបន្ទាប់ពីប៉ាបងជេគយើង គេឃោរឃៅ ដៃរឆៅ កាចសាហាវ សម្តីផ្អែម តែមិនមែនព្រានារីដូចបងៗយើងហេគេជាជនជាតិកូរ៉េកាតចិនមុខកាចសង្ហាមិនចាញ់បងៗយើងប៉ុន្មានទេទាក់ត្រងគេអត់ចូលចិត្តរញេរញៃតិច គេមានគូរដណ្តឹងម្នាក់ថាឈ្មោះថាឆេ ស៊ូហឺតែស៊ូហឺគេបានស្លាប់បាតហើយដោយសារតែមានជំងឺ ទើបធ្វើអោយគេខូចចិត្តក្លាចទៅជាមនុស្សដំថ្មរងចាំស៊ូហឺក៏មិនព្រមបើលចិត្តទទួលអ្នកណាឃើញអត់អាបុិយនេះគេលើងសោះ)ពេលដែលមកដលវិមាន គេបាននាំសូនូលើងទៅខាងលើកបន្ទាប់របស់គេ នៅលើកក្បាល់គ្រែរបស់គេមានរូបមួយយ៉ាងធំនោះគឺរូបរបស់គេនិងគូរដណ្តឹងរបស់គេ ក្រោយពីដាក់សូនូអោយគេងរួចមកគេក៏បានចុះមកក្រោម ពេលដែលចុះមកក្រោមម៉ែដោះដែលនៅធ្វើការទីនោះក៏សួរ
   “លោកប្រុសតើក្មេងប្រុសអំមិញជាអ្នកណា"ម៉ែដោះសួរទៅកាន់ នីងខៃគេក៏បែបមកតបទាំងទឹកមុខស្មើរ
    “គ្មានអីទេអ៊ំ អ៊ំជួយធ្វើម្ហូបអោយគេផងខ្ងុំត្រូវទៅក្រៅ"នីងខៃគេនិយាយហើយក៏ដើរចេញទៅដោយមានអង្គរក្សជាច្រើនដើរតាមពីក្រោយ អ៊ំម៉ែដោះក៏ទៅធ្វើការរបស់គាត់ទៅកាតមកមើលគូរតួររងយើងវិញ ជេយ៍បាននាំជុងវ៉ុនមកដើរលែងនៅមាត់សមុទ្រ ជុងវ៉ុនគេអមែនទេគេចងដើរលែងនៅសមុទ្រយូហើយតែគ្មានឪកាស
    "លោកមើលចុះថ្ងៃលិចនៅមាត់សមុទ្រស្អាត់"ជុងវ៉ុនគេនិយាយទាំងចង្អុកទៅព្រះអាទិត្យដែលកំពុងលិច ជេយ៍គេក៏សម្លឹងមើលក៏ញញឹមហើយងាកមកមើលជុងវ៉ុនវិញដែលកំពុងញញឹមចេញមកយ៉ាងស្អាត់
    "ពិតមែនហើយស្អាត់ខ្លាំង “ជេយ៍គេនិយាយទាំងភ្លឹកនិងជុងវ៉ុន ជុងវ៉ុនលឺចិងក៏ងាកមកញញឹមដាក់ជេយ៍
   "អឹមមែនហើយញុមភ្លេចមិចបានលោកនាំញុមមកសមុទ្រ"ជុងវ៉ុនគេសួរទៅជេយ៍ ជេយ៍គេក៏តប
   "បងសុំទោសណាបើលបងធ្វើអោយអូនខឹងបងគ្រានតែចងមើលថែរអូនទេ"ជេយ៍គេនិយាយទាំងចាប់ដៃរជុងវ៉ុន ជុងវ៉ុនលឺចិងគេក៏មិនមាត់ដែល
   "ជុងវ៉ុនបងស្រឡាញ់អូនព្រមជាមួយបងបានទេ"ជេយ៍គេនិយាយទាំងទឹកមុខកំសត់ជុងវ៉ុនលឺចិងគេរាងភ្លឹកដែល(ណែកូនអត់មានចិត្តងាយទេ)ជុងវ៉ុនគេលឺចិងគេក៏និយាយតបវិញ
    “តែលោកនិងអ្នកនាងហានរី"ជុងវ៉ុនប្រុងនិងនិយាយហើយស្រាបតែជេយ៍ចាប់ជុងវ៉ុនបឺតមាត់យកម៉ងគិតមើលព្រះអាទិត្យពុងលិចហើយថើបគ្នានៅកន្លែងនិងទៀតអួយរ៉ូមេទិចមេនទែនជុងវ៉ុនគេក៏មិនបានបដិសេដនឹងការថើបនេះដែលពួកគេក៏បន្តបឺតជញ្ចួកគ្នារហូតដល់អស់អាវលើវាលខ្សាច (ណែកបន្ទប់មានមិនព្រមទៅទេសុខចិត្តនៅលើងវាលខ្សាច)ជេយ៍គេចាប់ផ្តើមបឺតជញ្ជក់យករស់ជាតិដល់ផ្អែមលើកក៏ជុងវ៉ុន ជុងវ៉ុនគេក៏ទាញជេយ៍ចេញ
   “លោកឈប់កន្លែងនឹងមិនកើតទេដឹង"ជុងវ៉ុនគេសួរទាំងមុខក្រហមជេយ៍គេមិនខ្វលគេនៅតែបន្តក្រេបលំអងផ្កានៅវាលខ្សាច់បន្តទៀតការក្រេបលំអងផ្កាចេះតែបន្តទៅរហូតដល់អស់សម្លៀកបំពាក់បន្តមកជេយ៍គេក៏ចាប់ផ្តើមត្រដុសខ្លួនជុងវ៉ុនអង្អែលលើកអង្អែលក្រោមបន្តមកក៏ចាប់ផ្តើមយកអាអូនរបស់គេទៅដាក់នៅក្នុងស្រទាបផ្កាដលសែនតូចចង្អាត់របសជុងវ៉ុនហើយក៏ចាបផ្តើមកម្រើកចង្កេះ លាជាមួយនិងទឹកសមុទ្ររសាមកធ្វើអោយសំឡេងនៅលើវាលខ្សាត់មួយនេះកានតែរំជើបរំជួល ជុងវ៉ុនគេក៏ស្រែកថ្ងូយ៉ាងក្រលួច(ធ្វើអោយអេមីនអ្នកលួចមើលក្រោមដើមដូងមានជាការព្រឺសម្បុល😢)ជេយ៍គេចាប់មុខជុងវ៉ុនមកបឺតចំណែកចង្កេះចេះតែអុកចូលអុកចេញ
    “ហឺ អ្ហាស ហឹស ជេយ៍តិចៗខ្ងុំឈឺខ្នងណា”ជុងវ៉ុននិយាយទាំងថ្ងូ ចំណែជេយ៍កានតែអុកបន្ថែមទៅរហូតដលបញ្ចេញទឹកដោះគោចេញមកហៀកតាមស្រទាប់ផ្ការបស់ជុងវ៉ុនហើយគេក៏ដូលក្បាច បកក្រោយជិះសេះម្តង បានហើយអោយគេបកស្រទាប់ផែនដីទៅយើងកាតមកមើលយ៉ុងយូវិញ គេបានត្រឡប់មកបន្ទប់របស់គេតែមិនឃើញសូនូឃើញត្រឹមក្រដាសមួយសូនូសរសេទុកអោយគេយ៉ុងយូក្រោយពីអានចប់គេក៏ញីក្បាល់
   “សូនូហេតុអីអូនល្ងងបែបនេះបងចងមកមើលថែអូនតែអូនបែបជារត់ចេញពីបង"យ៉ុងយូនិយាយហើយក៏ដើរចេញទៅ កាតមកមើលសូនូវិញគេងងើបពីសន្លប់មកក៏ឆ្ងលយ៉ាងខ្លាំង
   “នេះខ្ងុំនៅកន្លែងណានិងខ្ងុំចាំបានថាខ្ងុំបានដួលសន្លប់នៅក្រោមដើរឈើមួយតើមិចក៏ខ្ងុំមកនៅបន្ទបនេះទៅវិញអួយ ឈឺក្បាល់ណា”សូនូគេនិយាយទាំងឆ្ងលគេក៏សម្លឹងមើលជុំវិញបន្ទប់ដោយការឆ្ងល់ ពេលនោះអ៊ំម៉ែដោះក៏បានបើកទ្វាចូលមកគាត់មានការភ្ងាក់ផ្អើមជាខ្លាំងព្រោះសូនូគេមាន
មុខមាត់ដូចស៊ូហឺ ម៉ែដោះគាត់ក៏ដើរចូលទៅហើយដាក់ចានបបរលើកទុកហើយបង្រុងនិងចេញទៅតែសូនូក៏ហៅគាត់
   “អ៊ំឈប់ខ្ងុំសុំសួរបន្តិចតើទីនេះជាកន្លែងណាទៅអ៊ំ"សូនូសួរទៅអ៊ំម៉ែដោះដោយឆ្ងល់ អ៊ំគាត់ក៏បែរមកញញឹមហើយនិយាយ
    "នេះគឺបន្ទប់អ្នកប្រុសនីងខៃ"អ៊ំម៉ែដោះនិយាយដោយអោនតិច សូនូលឺចិងគេរឹតតែឆ្ងល់ទៀតហើយ ហើយគេក៏សួរអ៊ំម៉ែដោះបន្ត
    "នីងខៃ តើគេជាអ្នកណាទៅអ៊ំ"សូនូគេសួរអោយធ្វើមុខឆ្ងល់
   "គឺជាអ្នកប្រុសនៅវិមាននេះ"អ៊ំម៉ែដោះនិយាយទាំងញញឹមដដែល
    "ហើយចុះខ្ងុំមកនៅវិមាននេះបានយ៉ាងមិចទៅ"សូនូគេសួរអ៊ំម៉ែដោះ
   "គឺអ្នកប្រុសបាននាំក្មួយមក បានហើយកុំគិតច្រើនអីក្មួយញាំបបរហើយសម្រាក់ទៅ"អ៊ំម៉ែដោះនិយាយហើយក៏ដើរចេញទៅសូនូក្រោយពីម៉ែដោះចេញទៅគេក៏សម្លឹងមើលខ្លួនឯងឃើញថាខ្លួនបានផ្លាសប្តូលសម្លៀកបំពាក់សូនូគេក៏មិនចងឆ្ងលអីច្រើនក៏លើកបបរនោះយកមកញាំហើយគេងបាតទៅព្រោះគេអស់កម្លាំង កាតមករីកិយើងវិញគេកំពុងតែអង្គុយមើលទូរស័មពេលនោះសុងហ៊ុនក៏ដើរចូលមកអោបពីក្រោយ
   "កំពុងធ្វើអីអូនសម្លាញ់”សុងហ៊ុននិយាយទាំងថើបរីកិ រីកិគេក៏បែរមកញញឹមដាក់សុងហ៊ុន
   "គឺអូនចងធ្វើបង្អែមទើបអូនមើលពីរបៀបធ្វើវា"រីកិនិយាយទាំងបង្ហាញ់សុងហ៊ុន សុងហ៊ុនក៏លើកដៃរអង្អែកពោះរីកិ
   "តើកូនមានធ្វើទុក្ខអូនទេ"សុងហ៊ុនសួររីកិ រីកិក៏ក្រវីក្បាល
   "អត់ទេគេមិនបានធ្វើទុក្ខទេ អរមើលហើយប៉ុន្មានថ្ងៃនេះបងទៅទើបមិនស្រូវត្រឡប់មកផ្ទះវិញចិង"រីកិសួរសុងហ៊ុន សុងហ៊ុនក៏ឆ្លើយទាំងកុហកប្រាប់នាង
    "គឺៗបងត្រូវគ្របគ្រងក្រុមហ៊ុននិងណាទើបអត់មានពេលមករកអូនបងសុំទោសណាពន្ធសម្លាញ់"សុងហ៊ុននិយាយទាំងអោបនាង
   "មិនអីទេបងរវល់ក៏មិនអីដែលអូនយល់ណាប្តីសម្លាញ់”រីកិនិយាយទាំងចាប់មុខសុងហ៊ុនថើប សុងហ៊ុនក៏ញញឹម កាតមកមើលគូរជុងវ៉ុនយើងវិញក្រោយពីដាំបាយហើយក៏នាំគ្នាទៅបន្តនៅក្នុងបន្ទប់ពេលដែលជុងវ៉ុនកំពុងសន្លប់ជេយ៍គេកំពុងតែបឺតជញ្ជក់ដោះជុងវ៉ុនគេបឺតផងទាញ់ផងអីផង ពេលនោះទូរស័មក៏រោគ ជេយ៍គេមិនទានដកមាត់ពីចុងដោះជុងវ៉ុនទេគេក៏រាវរកទូរស័មក្រោយពីបានទូរស័មគេមើលឃើញឈ្មោះហានរីគេក៏លើកទាំងដៃរនៅច្របាចទ្រូងជុងវ៉ុនមិនព្រមលែង
   "អាឡូវ អូនសម្លាញ់"ជេយ៍គេនិយាយសម្តីផ្អែមទៅកាន់ហានរី ហានរីគេក៏តប
   “បងនៅណាជេយ៍អូនអត់ស្រូវស្រួលខ្លួនទេ"ហានរីនាងនិយាយទាំងធ្វើជាក្អក់តិច
   “បងនៅផ្ទះមិត្តភក្តិ"ជេយ៍គេតបទាំងធម្មតា ហើយគេក៏យកដៃរច្របាច់ទ្រូងជុងវ៉ុនខ្លាំង
   "បងយកថ្នាំមកអោយអូនតិចមក"ហានរីនាងនិយាយទឹកសំឡេងកំសត់
   “ចុះអីឡូវអូននៅណាចាំបងទៅ"ជេយ៍គេសួរហើយក៏ដាក់ក្បាល់ជុងវ៉ុនចុះពីដែរគេហើយក៏ពាក់ខោអាវ
    “អូននៅខនដូរបស់អូនបងមករកអូនតិចមក"ហានរីនាងនិយាយទាំងកំសត់
   "យលព្រមតិចទៀតបងទៅដល់បានហើយបាយអូនសម្លាញ់"ជេយ៍គេនិយាយហើយក៏តបគេបានដាក់លុយនិងក្រដាកមួយនៅលើកតុករួចហើយបានសរសេរក្រដាសមួយទុកអោយជុងវ៉ុនរួចហើយគេក៏ថើបក្បាល់ជុងវ៉ុនដោយនិយាយថា
"អរគុណណាដែលកំដល់បងចាំជួបគ្នាណា"ជេយ៍គេនិយាយហើយក៏ចេញទៅ។

______to be continuing ____
គិតយ៉ាងមិចដែលបងជេយ៍យើងខលមិនម្នាក់មួយមើល🥺❤️😉✌🏻