22 One Shots, 22nd Birthday

13: 24/7, 365

Inspired by 24/7, 365 by Elijah Woods

Her Pov

Matamang nakatitig lang ako sa repleksyon ko sa salamin, hindi ako gaanong kagandahan iyan ang isa sa masasabi ko pero hindi ko alam kung ba't tila ba ramdam kong isa ako sa mga pinakamagandang dilag na siyang namumuhay dito sa mundo?

Is it because I could afford those expensive jewelries? The skincare products that most women want? The famous cosmetics that had swoon lots of woman's mind? Or maybe, it's because of him?

Napangiti naman ako nang makita kong sumilip si Adrian sa pintuan. Nakangiti ito sa akin at tila ba inaalisa ang aking kabuuan. His eyes shows a lot of emotions that I couldn't even name.

"Ey love, enough of that. Mal-late na tayo sa simbahan, maganda ka na. Maganda ka naman always.", ani nito saka binuntutan ng tawa. Mas lalo naman akong napangiti.

And that's it, no matter how I get insecure of others, no matter how I would get discourage by my flaws, here's Adrian. The one who made me feel like I was the most beautiful woman he had ever seen.

"Nambola ka pa talaga, tiningnan ko lang kung hindi ba nakakaasiwa ang damit ko, baka kasi hindi bagay pang-simba. Maayos naman pala.", sagot ko at tumango naman ito saka pumasok sa kwarto at lumapit sa akin. Kinuha ang kamay ko saka ito marahang hinagkan.

"Bagay sa'yo lahat ng sinusuot mo, mas bagay nga kung wala.", sambit niya kaya nanlaki naman ang mata ko saka ito hinampas ng bahagya.

"Kidding love, we should go na hmm. Mamaya na kita haharutin.", dagdag niya naman saka ako hinila patayo at hinila palabas ng bahay. Napanguso na lamang tuloy ako.

Sa kadahilanang malapit lang rin naman ang simbahan ay nilakad na lamang namin ito. Rason niya'y para maarawan din ako since madalang lang akong lumabas ng bahay.

"Saan mo gustong pumunta pagkatapos ng simba? Hmm? Gusto mo dumaan tayo kina Mama?", kalmadong tanong nito sa akin at nagkibit balikat naman ako.

"Pwede rin, kaninong "kina Mama" ba iyan? Sa'yo? O sa akin?", tanong ko rito at napatawa naman ito.

"Sa'yo.", sagot niya kaya tumango ako. Ano na naman kaya ang trip nito at bet na namang pumunta kina Mama? Na-miss na siguro nitong makipag-bolahan dun.

He's been my boyfriend for 9 years, my husband for almost 2 years, and he courted me for almost a year. Sa loob ng mga taong iyan ay marami na rin ang napagdaanan namin. Ilang beses na ring pumasok sa utak naming sumuko nalang, but good thing we did not. Or maybe it wasn't meant to happen at all.

Truth to be told, wala sa plano kong gustuhin siya. I've always considered him as out of my league. Mahirap abutin. He's a med student that time, habang ako naman ay nasa accounting. Aaminin kong hindi ako ganun ka-talino but I made myself be part of Dean's Listers.

Habang siya ay tila ba pinanganak na talagang gifted. May itsura, may kaya, matalino at sporty. Sadyang kinulang lang siya sa manners, dati. Lapitin sa away at gulo, masyado na nga itong maraming offense sa university namin, buti nga't mukhang malakas ang kapit sa taas kaya hindi na-expel.

Naalala ko pa noong una naming pagkikita ay inakala niyang waitress ako ng cafe na siyang kadalasang tinatambayan ng mga estudyante. Muntikan ko na siyang masapak nun dahil na rin sa kahihiyan, pero hindi ko alam na dahil rin dun ay magiging malapit kami sa isa't-isa.

Isa sa magandang ugali niya, eh marunong siyang humingi ng paumanhin kapag alam niyang nagkamali talaga siya. In short, hindi siya ma-pride. May mga minsan natataasan niya pero malimit lang ang pangyayaring ganyan. He's too soft para maging cold-hearted.

Wala sa plano kong mag-boyfriend habang nag-aaral kaya noong magkabutihan kami ay agad ko ring inilayo ang sarili sa kanya. I couldn't take the risk, lalo na't masyado siyang takaw atensyon.

But he's too persistent, kahit na noong naka-graduate siya at nagsimula nang mag-med school ay sinusubukan niya pa rin akong i-contact. He made time to ask me how's my day going, at para batiin ako sa mga importanteng okasyon.

We remain friends for the time na nag-aaral siya sa med school, habang ako naman ay naka-graduate rin kalaunan. Naging busy sa pagr-review for board exams and such, nawala pa nga ang komunikasyon namin sa isa't-isa for more than 3 years.

At hindi ko alam kung maniniwala na ba talaga ako sa tadhana o hindi, kasi matapos-tapos ang lahat-lahat ay tila ba sa kanya talaga ako mapupunta. Is it because we were destined for one another? O sadyang coincidence lang ang lahat and we're persistent enough para umabot kami sa puntong 'to? Maybe it could be both?

But what could I say? I am just too happy that I was the one he loved and married. Maybe this was the perks of falling inlove. Falling for someone who accepts you for who you are, falling for someone who's feelings are genuine, falling for someone who treats you right.

One of the perks of falling inlove was hapiness, ang masasabi ko lang ay iba ang kasiyahang mararamdam mo once you fell inlove. At dahil nakakaramdam ka ng saya, eh andiyan rin ang lungkot.

Falling for someone would be like tossing a coin, you'll either get a head or a tail. Hapiness or sadness, it always come in pair. Kaya kung sakali mang may balak kayong magmahal, just don't expect only for the rainbows, but you should also expect for the rain.

Just don't expect for the kiligs and heart whelming moments, but also for the dull and dry moments. Hindi sa lahat ng panahon masaya, you should remember that. And if ever you weren't ready for those, then stop fooling yourself that you're ready for falling inlove. It would be either you'll get hurt, or you're the one who's going to hurt someone.

Don't rush and learn how to go with the flow. Don't be indecisive and make sure you're doing the things that could make you happy. Once you're ready to take all the risk, then just pull the trigger and let fate do its work.

[A/N: Ito at iyong apat na susunod na one shots ay nahagilap ko lang sa aking notes, na-post ko ata ito at iyon sa isang fb acc ko so ip-post ko nalang din dito. Please bare with the errors & such na mamahagilap niyo dito since hindi na ako nag-reread. Thank you for reading & pagpalain kayo nawa!]