Biz arkadaş olamayacak kadar aşık, arkadaştan öte olamayacak kadar yanlıştık.
Biz geceleri birbirimizi arzulayan iki aptaldık...
✐ [13.11.2023 - 27.10.2024]
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
...
Jin
Soyul'u burada gördüğümde acınası hâlime içimden gülmüştüm, ben de bir şeyler düzelecek sanıp heves etmiştim, ama boşuna...meğerse bilerek yapmış, amacı intikam değilse neydi? Kalbimi paramparça etmek mi? Keşke gelmeseydim, bunu içimden kaç kere sayıkladığımı sayamadım.
Taehyung beni görünce hiçbir şey olmamış gibi ciddi bir şekilde masaya çağırdı "Hoş geldin. Otursana" karşısındaki sandalyeyi işaret ettiğinde gidip de oturmak istemedim. Resmen benimle eğleniyordu, onu sevdiğimi kanıtlamak için daha ne yapmalıydım? Şu an herkesin içinde bağırıp çağırmalı mıydım, ne yapmamı bekliyordu?
Şimdi çıkıp gitsem ne olurdu? Bir bahane bulmalıydım-
"Oppa gel hadi" Minji kolumdan tutup masaya doğru çekiştirdiğinde bir şey yapamadım. İçerdekilere selam verdim ve istemesem de sandalyeyi çekip Taehyung'un karşısına oturdum.
Merak ediyordum, gerçekten ailesiyle tanıştıracak kadar samimi mi olmuşlardı yoksa sırf benim inadıma mı davet etmişti onu?
Taehyung'un annesi ocaktaki yemeği alıp masaya koyduktan sonra gülümseyerek oturdu. Bu kadını ilk defa bu kadar mutlu görüyordum sanırım, şaşırmadım da...eminim Taehyung sevgili yaptı diye mutluluktan havalara uçuyordu.
Bu eve geldiğimde çoğunlukla çekinirdim, beni rahat hissettiren şey Taehyung'un bakışı ve dokunuşu olurdu ama şimdi tam karşımda başka birisine bakıp gülümsüyordu. Umursamazca, hiç kalbimi mahvettiğini düşünmeden devam ediyordu.
İlk defa çok yabancı hissettim, ailem dediğim Taehyung bile şu an bambaşka biriydi sanki, davetsiz gelen misafir gibi hissediyordum.
Taehyung Soyul'un eli kolu yokmuş gibi onunla ilgileniyordu; bardağa su doldurup önüne koymalar, kulağına eğilip fısıldamalar, gülüşmeler...elimdeki chopstiği sıkmaktan parmaklarım acımıştı, başımı yana çevirip kırpıştırdım gözlerimi, ona yaptığım şeylerin cezası bu kadar ağır mı olacaktı? Ne zamana kadar ceza almaya devam edecektim, ikinci bir şansı hiç mi hak etmemiştim?
"Ee anlatın bakalım nasıl tanıştınız?" annesi sorduğunda Taehyung gülümseyip bana çevirdi bakışlarını, onun bakışları gülüyordu ama benim bakışlarım ona bakarken hiç olmadığı kadar hâyâl kırıklığı ile doluydu.
"Jin tanıştırdı bizi, ilk gördüğünde bizi çok yakıştırmış hemen bir buluşma ayarladı sağ olsun, onun sayesinde tanıştık, ne kadar teşekkür etsem az" sözleri boğazıma yumru gibi oturmuştu, dolan gözlerimi gizlemek adına başımı eğip yemeye başladım.
"Ciddi mi?" Minji şaşkınlıkla ve hâyâl kırıklığıyla bana baktığında daha da kötü hissettim, tepkisine şaşırmadım çünkü biliyordum, sevmemişti o kızı. Her zaman Taehyungla beni yakıştırmıştı, evli olduğumuzu söylerdi. O zamanlar onu ciddiye almazdım, aklımı sikeyim ki kızlardan başka bir şey düşünmezdim...aptaldım. Keşke bir şeyleri daha önce fark etseydim.
