Cübbeli Kekim

2. bölüm

Zeynep gördüğü bir kaç kabusun ardından sabah namazı için uyanmıştı. Uyku sersemi yatakta doğrulurken Cüneyd düşmüştü aklına. Acaba gece gelmiş miydi?
Yavaşça ayağa kalkıp odadan çıktı. Ardından merdivenleri adımlamış ve geride bıraktığı her basamak ile salonun sağır edici sessizliği onu biraz daha karşılamıştı.

Gelmemişti.

Belki de ilk defa ürkmüştü Zeynep sessizlikten.
İlk defa bu kadar boş gelmişti ev.

Ne ara bu denli alışmıştı Cüneyd efendiye?

Biliyordu bu aşk değildi. Sadece insanın insana alışması tuhaf gelmişti bünyesine.

Umursamamaya çalışarak önce bir şeyler atıştırmış ardından abdestini alıp namaza durmuştu Zeynep. Çünkü biliyordu ki içinde anlamlandıramadığı, çözemediği veya kabul edemediği ne varsa bunu Allah görürdü. Allah'a anlatmasına gerek yoktu. Çünkü Allah bilirdi.

Cüneyd de aynı şekilde abdestini almış, toplanan cemaat ile namazını kılmıştı. Yemek yemek istemiyordu bu sebeple sadece bir bardak su içmekle yetinmişti.
Kendini çok yorgun hissediyordu. Kabul, o ruhen hep yorgundu fakat bu seferki vücuduna da yansımıştı.

Tekrardan koltuğuna uzandı. Üşüdüğünü hissediyordu. Hasta mı olacaktı?
Komik gelmişti bu düşünce ona. En son ne zaman hasta olduğunu bile hatırlamıyordu.

Annesiz çocuklar hasta olur muydu?

Vücudunda hissettiği kırgınlıkla tekrar uykuya daldı.

***

Cüneyd sabah vücudunda kol gezen müthiş bir ağrı ile uyanmıştı. Burada daha fazla durmak istememişti. Zar zor yattığı yerden doğrulmuş, cübbesini giymeye çalışıyordu.

Kimseye görünmeden dergahtan çıkmalıydı. Şuan Cüneyd efendi olmak istemiyordu.
Tek istediği Cüneyd olabildiği yere ulaşabilmekti.

Cüneyd evine gitmek istiyordu.

Fanilerden birkaçına selam vermiş, birkaç kıssa anlatmıştı. Ardından sıyrılmıştı bu cümbüşten.

Eve vardığında kimsenin olmadığını görmüştü. Zeynep yüksek ihtimalle derse gitmiş olmalıydı.
Sarsak adımlarla salona ilerledi.
Bacakları onu daha fazla tutacak gibi görünmüyordu.

Öyle de oldu.

Cüneyd kendini koltuğa bıraktı. Gözlerini yummadan önce son bir kelime firar etti dudaklarından.

C:"Anne"

Ardından belirsiz bir uykuya bıraktı kendini.

Zeynep ise dersten çıkmış halasıyla biraz sohbet etmişti. Birgül bugün fazla mutlu görünüyordu lakin sebebini sorsa da herhangi bir yanıt alamamıştı. Üstelemek istemediğinden de ona veda etmiş evin yolunu tutmuştu.

Acaba Cüneyd efendi hala dergahta mıydı?

Eve vardı.
İlk dikkatini Cüneyd'in ayakkabıları çekmişti. Gelmişti.
Bir sevinç peydah etti içine.

Sakin adımlarla salona adımladı.

Z:"Cüneyd efen-"

Gördüğü manzara ile afallamıştı Zeynep.

Z:"Cüneyd efendi!"

_______
Hello askolar. Kafama göre yazıyorum çok takmayın bu yüzden. Umarım beğenirsiniz.