Cübbeli Kekim

6. Bölüm

Karanlık bir sokağın tam ortasındaydılar. Kalabalık vardı içlerinde, birde tek başına direnen, çırpınan kalpleri...
Elleri üşüyordu ikisinin de.
Birbirlerinin sıcaklıklarını tekrar hissetmek için yanıp tutuşan ellerinin aksine, görebildikleri en uzak köşeye bakıyordu gözleri.

Bir yerlerden kaçıyorlardı.
Birilerinden, birbirlerinden...
Belki de kendilerinden...

Bilinmezliğin çarşafının altında, bildiklerine meydan okuyorlardı.

Saatlerdir oturdukları bank ev sahipliği yapıyordu şimdi ikisinede.

Sonsuzluğuna dalmış Cüneyd'in bakışlarını nihayet Zeynep'i bulmuştu. İlk defa bu kadar yorgun gelmişti gözüne. Dolu gözlerinin ardından kendi bilinmezliğini izliyordu. Yavaşça başını çevirmiş, kirpiğinin ucunda intiharına hazırlanan gözyaşı ile o da Cüneyd'e bakmaya başlamıştı.

Ettikleri bu sessizlik yeminini ilk Zeynep bozmaya karar vermişti.

Z:"Küçükken annemin getirdiği masal kitaplarım vardı."

Zeynep'in ilk kez ona kendi hakkında bir şeyler anlatışının heyecanını yaşıyordu Cüneyd.

Z:"Hangisini okursam okuyayım hep mutlu sonla bitiyorlardı. O zaman inanmıştım bende. Şayet iyi olursam her zaman kazanacaktım."

Sıkıntılı bir soluk verip tekrardan uzağa bakmaya başladı. Ardından devam etti.

Z:"Sonra bir gün annemin temizliğe gittiği evdeki teyze yırtılmış bir kaç kitabı atarken annem almış, bana getirmişti. Daha kalın kitaplardı bunlar. Garipsesem de gece babam uyur uyumaz başlamıştım okumaya. O kadar çok dalmıştım ki sabah ezanıyla ancak kendime gelebilmiştim."

Cüneyd ilgisini tamamen Zeynep'e vermiş bir şekilde ona bakmaya devam ediyordu.

Z:"Bu durum geçen bir kaç gece daha devam etti. Ta ki son geceye gelene kadar."

Zeynep tekrardan Cüneyd'e bakmaya başlamıştı.
Diz dize, göz gözeydiler.

Z"Kitap bitmiş, karakter ölmüştü. Şok olmuştum adeta. İnanmamış, tekrar tekrar okumuştum kitabı ama nafile. Karakter her seferinde bedenini sallandırmaya devam ediyor, yaşamaktan vazgeçiyordu. Hatta bir ara son sayfaları yırtıp kendi mutlu sonumu yazmaya kararlıydım."

Zeynep'in bu söylemi ikisinin de tebessüm etmesine sebep olmuştu.

C:"Peki neydi seni bu muhteşem kararından döndüren?"

Cüneyd'in imalı sorusu Zeynep'i biraz daha güldürmüştü.
Zeynep'i ilk defa böylesine neşeli gören Cüneyd büyülenmiş gibi bakıyordu. Bunu farkeden Zeynep ise yaşadığı heyecan ile gülümsemesini soldurmuş tekrar önüne dönmüştü. Buna karşın Cüneyd de tekrar ciddileşmişti.

C:"Sonra?"

Z:"Sonra kıyamadım tabi ama bu evrenin iyilik üzerine kurulmadığını da öğrendim. Daha doğrusu..."

Başını eğmiş, söyleyeceğini aklında tartıyor gibi duruyordu.

Z:"Buraya gelene kadar öyle sanıyordum."

Cüneyd tek kaşını kaldırmış, sorgulayıcı bakışlarının ardından devam etmesini bekliyordu.

Z:"İyisiyle, kötüsüyle alıştığım dünyamın buraya geldiğimizden beri alt üst olduğunu hissediyorum."

C:"Ne malum altının üstünden daha hayırlı olmadığı?"

Zeynep kafasını sallayarak onaylamıştı onu.

Z:"Haklısın bilemem lakin insanım, beşerim. Ağır geliyor. Taşıyamıyorum ama biliyorum da, Allah kimseye taşıyamayacağı yükü vermez."

Bu sefer onaylama sırası Cüneyd'deydi.

Zeynep'in hissettiklerini bir nebze de olsun bilmek Cüneyd'in zaten indirmeye başladığı duvarlarının biraz daha inmesini sağlamıştı.

Z:"Ne yapacağımı bilmiyorum."

Zeynep kaçıncı kez olduğu bilinmez, tekrar Cüneyd'e dönmüştü.

Z:"Sen? Sen ne yapacağını biliyor musun?"

Cüneyd kafasını iki yana sallamış, elleriyle oynuyordu.

C:"Öyle bir kör kuyudayım ki, ne çıkmaya gücüm ne de beklemeye sabrım var. Ne ben Yusuf'um ne de beni arayan Yakub'um var."

Cüneyd bilmiyordu. Yanıbaşındaki Züleyha'sını göremiyordu.

Z:"Ne yapacağız peki?"

Zeynep'in sorusuyla Cüneyd ayaklanmıştı.

C:"Eve gidip nane limon içeceğiz."

Tebessüm eden Zeynep de Cüneyd'in arkasından kalkmıştı.

Z:"İçelim."

Ardından ikisi de karanlık sokakta evlerine doğru ilerlemeye başlamışlardı.

_______
Hello askulatalarim. Aslında pazartesiye kadar ciddi bir bölüm atmayi düşünmüyordum ama çok ısrar ettiniz napim🥹 bende kısa da olsa ikisinin insani diyaloğunu yazmak istedim. Öpüldünüz.
Hadi ben kaçarotti fiyuvvv