Niezapomnienie
Przyrzeczona miłość wieczna i na zawsze. A gdy patrzę teraz na te wspólne chwile, w zdjęciach zapisane na twarzy sentyment i łzy niewypłakane.
Uśmiech dawny gdzieś się zapodział, wpadł w nieznaną uliczkę,
powrócił i przyodział jakieś inne, nieznane wcześniej oblicze.
Pamiętam jakby wczoraj dróg naszych spotkanie, niczym sen piękne, a jednak na jawie, ulotne i czułe, jak zakochanie.
A teraz ty już tam, po tej lepszej świata stronie, z dala ode mnie w niebiańskich kwiatach toniesz.
Tylko czasem we śnie odwiedzisz, szepniesz czule, niby lekkim muśnięciem ukoisz serca bóle.
A gdy słońce wzejdzie, sama znów zostanę. I tylko wciąż będą mówić,
do mnie stale: zapomnij, puść w niepamięć, żyj dalej!
A ja zapomnę? Pewnie, może, jakże? Bo kocha się zawsze - nieobecnych także.
CZYTASZ
Poezje podniebne
PoesiaPoezje podniebne to zbiór moich wierszy, drugim imieniem tego tomiku mogła by być nadzieja. Poezja jest dla mnie niczym odłamki przeżyć i uczuć, to sztuka prawdy i emocji, wyrażająca z delikatnością to, co nieuchwytne dla zapisu prozą. Co może się...
