O gece, Umut, hiç uyumadı.
Ertesi gün fabrikaya telefon edip durumu bildirdikten sonra, bir süre için izin aldı. Patronu bundan pek hoşlanmamıştı fakat bir şey söylemedi. Söyleseydi de Umut'un hiçbir şey umurunda değildi.
Öğleye doğru Damla, gözle...
O gece, sokaklar, her zamankinden tenhaydı. Herkes televizyonunun karşısına geçmiş, yüzyılın harikası olan yeni duman makinesi ile ilgili haberleri izliyordu.
Televizyonda vakur görünümlü bir spiker bu harika makineyi tanıtıyordu:
"Bu icat sayesinde herkes portatif bir duman makinesine sahip olabilecek.
Böylece kendi suyunuzu kendiniz üretebileceksiniz.
Bahçenizin üzerinde her zaman bir bulut olacak bundan sonra.
Şimdi, duman makinesinin mucidi, değerli konuğumuz Leme Bulut Ürünleri İşletmeciliği Genel Müdürü..."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu sırada, Baldıran Ormanı'ndaki gölde, iki fosfor balığı sohbet ediyordu:
"Geç kaldı, başına bir şey gelmiş olmasın?"
"Birazdan gelir."
"Çok üzülüyorum haline."
"Ne yapabiliriz ki?"
"Keşke izin vermeseydi göle girmesine. Onu uyarmaya çalıştım ama..."
"Bizi duyamadıklarını biliyorsun."
"Zavallı iyice delirdi. Bizi beslemekten başka bir iş yapmıyor, yemek de yediği yok, bir deri bir kemik kaldı."
"Asıl kendini göle atmasından korkuyorum, bana atlayacakmış gibi geliyor, sonunda."
"Sanırım kendisini öldürmemesinin tek sebebi bizim varlığımız; biliyorsun Damla bizi ne çok severdi."
"Evet ama sonunda tamamen çıldıracak, işte o zaman..."
Baldıran Ormanı'nın üzerinden devasa bir gri bulut tabakası geçiyordu. Yağmur yağmaya başlayınca, fosfor balıkları gölün kuytularındaki yuvalarına çekildiler.
Umut, Baldıran Ormanı'ndaki evine kapanmadan önce duman makinesi projesi ile birlikte fabrikadaki Gri Bulut Ünitesindeki sorunu da halletmişti. Bulut fabrikasının müdürünün projesini sahiplenmesi ise umurunda bile değildi.
Gökyüzündeki bu gri bulut şimdiye kadarki bulutların en verimlisiydi. Fosfor balıklarının söylediklerine göre, beş saat boyunca durmaksızın yağmur yağmış.
En çok ormandaki ağaçlar, sevinmişler bu işe, yemyeşil yapraklarla dolu dallarını göğe kaldırıp, sevinç çığlıkları atmışlar ve yağmur boyunca dans etmişler.
Ardından Umut gelmiş, balıklara yem verdikten sonra, hiç konuşmadan arkasını dönüp gitmiş. Her gün yaptığı gibi.
Gene söylediklerine göre, eve doğru giderken, başının üzerinde küçücük bir bulut, onu takip ediyormuş.
