BELİRSİZ

Mutluluk

Doğduğum günden beri hiç bu kadar huzurlu kalkmamıştım. O kadar huzur doluydum ki.Yüklerimden kurtulmuş birisi olmuştum.Yaşadıklarım canlıydı ama hayat bana ilk defa gülümsedi. Bana Emreyi verdi. Öyle çok gülümsedim ki.

Kalkıp yüzüme su çarptım. Cıvıl cıvıl giyindim. Acaba pasta yapsam mı? Mağzemeler varmı diye aşağıya indim. Imm bir sürü mağzeme eksik gözüküyordu. Acaba yakında bir market var mıydı?

Telefonumu alıp saate baktım.Saat 9 gözüküyordu. Navigasyondan en yakın markete baktım. 10 dk'lık bir yoldu. Hızlıca üstüme bir ceket geçirip markete gittim. Marketten geldiğimde hâlâ herkes odasındaydı. İyi o zaman herkese süpriz olurdu. Telefondan rastgele bir videoyo izleyip yapmaya başladım.

1 saat sonra tamamen hazır olmuştu. Şahaserime bakıp gülümsedim. Üstüne muz ve çilek kestim. Ve posetten çakıl taşlarını çıkarıp içine döktüm. Pastamla bir kaç fotoğraf çekip buz dolabına koydum.Kirlettiğim yerleri temizledikten sonra koltuğa uzandım. Herkes yavaş yavaş uyanmaya başlamıştı.   

Televizyonun kumandasını alıp rastgele bir film açtım. Birden yanıma Sıla gelip "Azra iyi misin?" " Mükemmelim." Gülümsedim. Oda bana bakıp içten bir gülümseme hediye etti. Yanıma oturdu usulca. Birden Aras koşa koşa gelip buzdolabını işaret ederek " Dolapta çok büyük güzel bir pasta var! Bu pastayı kim yaptı. Çok güzel olmuş."Hâlâ gülümsiyen suratımla " Pastayı ben yaptım. Sevmene sevindim." Kafamı  kaldırıp gözlerim Emre'yi aradı o sırada Geceyle göz göze geldim. Ve bana gülümsedi. Nefret dolu gözleri bana sevgiyle bakıyordu. O güzel sesiyle " Mükemmel ötesi olmuş." İçimden seni yerim ulan diye sözler geçti. Ama uygun olmazdı. "Teşekkür ederim" deyip gülümsedim. Hepimiz koltuğa oturup uzandık. Kanalda çok saçma bir dizi vardı. Ama nedensiz izliyorduk.

Filmin tam ortasında Tayga ve Emre ellerinde YAPTIĞIM pastayla girdiler. Emre pastaya bakarak "Mükemmel olmuş" deyip çatalıyla pastayı alıp ağzına götürdü.

Taygada ona hak verip " Evet yediğim en iyi pasta." Emre " Bu pastayı kim yaptı?" Gece beni işaret edip " O yaptı." Emre şaşırıp beni işaret etti. Ona bakıp" Ne, yemek yemeyi seviyorsan yapmayıda öğrenmelisin. " Sıla gülüp " O zaman akşam yemekleri senden." Emre sırıtıp" O zaman bizde senin yaptığın yemekleri gurme gibi yorumluyalım bakalım ne kadar iyisin."Bu bir meydan okumaydı." Sen kaşındın ama mağzemeler sizden." Hızlıca kafasını salladı. " Biz alırız."Kafamı salladım iddialı bir şekilde "Ne yemek istersiniz?" Sıla " Hadi seni zorlayalım pizza!" Kafamı salladım." Sen bilirsin tatlım." Kafamı Emreye dönüp " Neler eksik onlara bakayım." deyip ilerlemeye koyuldum.

O kadarda mağzeme eksik gözükmüyordu. Telefondan mesaj atarak göndercektim ki yeni farkettim. Onun numarası bende yoktu ki. Aslında kimsenin numarası yoktu.

Yanlarına gidip "Şey bende numaranız yok."

" A doğruya sana yeni bir telefon almıştık. Getiriyim." Deyip yukarı çıktı. Hızlıca geri geldiğinde telefonu uzatıp " Herkesin telefon numarası kayıtlı." deyip gülümsedi. Bunu bile düşünmüştü. Sandığımdan daha çok her şeyi düşünüyordu.

Aras göz kırpıp" Ara beni şekerim." yaptığında istemsiz kahkaha attım.

Sonra Emre'ye dönüp "Çok teşekkürler." Emre kafasını sallamakla yetindi. Mutfağa geri dönüp hızlıca kişilere baktım.LİDERİN SEZAR yazmıştı hemde büyük harflerle. Ona yazmaya başladım.

                                                               SİZ
Liderin Sezar mı? Ciddi olamazsın.
Bende sende ne olarak kayıtlıyım Çaylak Kleopatra filan mı?

LİDERİN SEZAR
Kim bilir Kleopatram .