Graqenshel evreninde asırlardır süren bir savaş vardır. Zümrüdüankalar ve Kuzgunlar olarak iki taraf vardır ve bu taraflar Graqenshel hükümdarlığı için mücadele etmektedirler.
#1 haksızlık --> 05.04.2024
#1 haksızlıklar --> 19.05.2024
#1 ihanetler...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Nerdes'i hızlıca ormanın dışına çıkardım. Ormandan çıkınca bir yerde durup dinlendik. Gün batımına doğru yola koyulduk ve düz bir araziye gelene kadar yerini karanlığa bırakan güneş ışıklarının karşıki dağın arkasından kayboluşunu seyrederek ilerledik.
Nerdes kolunu belime dolamıştı. Romantizm içime işliyordu. Reflümün azdığını hissediyordum. Durup da çalıların arasına kusup sefil bir Zümrüdüankaya rezil olmak istemediğimden biraz konuşmayı denedim.
"Kimdi o kız," dedim Nerdes'e dönüp. "Kimdi?"
"Tanımıyorum," dedi Nerdes.
Bu çok yetersiz ve şüpheli bir cevaptı. Nerdes'in Zümrüdüankalardan uzaklaşıp uzaklaşmadığından emin olmam gerekiyordu. Kararlı bir ses tonuyla tekrar sordum. "Kimdi o kız?"
"Tanımıyorum dedim ya..."
Elini kolunu savurdu. Bu hoşuma gitmemişti, hem de hiç.
Kaşlarımı çattım. "Yalan söylüyorsun Nerdes, ona adıyla seslendin."
"Bir yakınlığım yok."
Bana baktı. İkna olup olmadığımı anlamaya çalıştığı bakışlarından belliydi. Ama hayır, tabi ki bu cevap olan biteni anlamam için yeterli değildi.
Gözlerimi kıstım. "Dürüst ol. "Kimdi o kız?"
Nerdes cevap vermedi.
Nerdes'in gözlerini yakaladım. "Yakınlığın olduğunu inkar etme. Seni umursuyor gibiydi. Hatta fazla umursuyordu, evet!"
Ellerimi yüzüme kapatıp inledim. "Kimdi o kız..."
"Hiç kimse değildi," dedi. Sesi kalın ve tersleyiciydi.
Hırsla ellerimi yüzümden çektim. Sinirleniyordum. "Ama onu tanıyorsun."
"Tanıyorum."
Kollarımı bağladım. "Zümrüdüankalardan mı?"
"Evet. Ama artık onlarla ilgilenmiyorum."
Vaaay... Gülümsememe engel olamadım. İşte bu güzeldi. Demek planım yürümeye başlıyordu. Demek Nerdes Zümrüdüankalardan uzaklaşmaya başlamıştı.
"Neden ki," dedim. Güncel durumun ufak bir analizini elde etmek istiyordum. "Siz arkadaş değil misiniz?"
"Artık değil," dedi. Gözlerini ufka dikti. "Anlayışlı olduklarını düşünmüyorum."
Nerdes bir kolunu omzuma doladı. "Senin kadar anlayışlı değiller."
Gülümsedim. En cıvıltılı sesimle "Yaaaaaa," dedim. "Eminim senin kadar da değillerdir."
