Graqenshel (Türkçe)

23. Bölüm: "Ejderhalar Gittiler" 🔅 (Demos)

--- Jatfer ve Saphire'in odası ejderha tarafından basılmadan 1 gün önce ---

"Nereye," dedim Nihodar ve Pleier'i gülen gözlerle bodrum çıkışında yakaladığımda. "Hayırdır millet?"

Pleier kollarını bağladı. "OĞLUM SANA HAYIRDIR!?"

Güldüm. "Çok korktum (!) Pleier."

Nihodar Pleier'i kolundan tutup kendine çekti. "Boşver hayatım, kafayı oynatmışın birine takılmaya değmez."

Nihodar'a vurdum. "Bodrumda ne yapıyordunuz?"

Nihodar ve Pleier sustular. Benimle göz teması kurmaktan kaçınıyorlardı.

"Hiçbir şey yapmıyorduk," dedi Pleier. "Hem bu seni ilgilendirmez."

Kollarımı bağladım. "Öyle mi?"

"Öyle."

Onları bırakmaya niyetim yoktu. Bir şey dönderiyorlardı ve bu hoşuma gitmemişti.

"Ne yapıyordunuz," diye yineledim, cevap almak konusunda ısrarcıydım.

"Sohbet ediyorduk," dedi Nihodar, lafı kestirip atar bir tonda.

"Hmm," dedim. "Bodrum sohbet etmek için gayet tuhaf bir yer."

"Nesi var?" dedi Nihodar. "Bodrumda olmamızın neyinden rahatsız oldun kardeşim!?"

"Kokuyor," dedim. "O kokuda sohbet etmek size garip bir haz veriyorsa söylediklerim için özür dilerim."

Pleier ayağını yere vurdu. "Yeter."

Gülümsedim.

"Yoksa siz ikiniz," dedim. "Şey mi.."

"Hayır," dedi Nihodar, gözlerini sinirle açarak. "Düşündüğün şeyi yapmadık dostum."

Pleier gözlerini devirdi ve küfretti. "Çekil yolumuzdan Demos, emin ol seninle uğraşamayacak kadar meşgulüz."

"Görüyorum," dedim. Pes etmiş gibi görünmeye çalışmak için gözlerimi kapattım.

Neden olan biteni onların ağzından almaya çalışıyordum ki? Onların ardından bodruma inmemi sağlayacak ayaklarım olduktan sonra kimseden bir şeyler öğrenmeye ihtiyacım yoktu.

"Peki," dedim. "Siz keyfinize bakadurun çocuklar."

Pleier tekrar gözlerini devirdi ve Nihodar'ın koluna girdi. Kısa sürede yanımdan gittiler.

Sanki onlarla birlikte uzaklaşmışım ve bodrumla bir işim yokmuş gibi görünmek için konağın dışına doğru ilerliyormuş gibi yaptım. Şüpheli görünmemeliydim.

Onlar hiç konuşmadan merdivenlerden yukarı çıkarlarken ben de gözden kaybolduklarında parmak uçlarımda sessizce bodruma indim.

"LANNNNET OLSUN!" diye bağırdım, "N" harfini bastırarak söyledim çünkü tam o sırada kokudan dolayı anlık sayılabilecek kısa süreli bir felç yaşamıştım ve dudaklarım her türlü hareketi reddetmişti. "BURASI BERBAT KOKUYOR!"