Vuslat

Vuslat 2

"Sen güneşlere gülersin, ısınır bu şehir."

Kafasını dayadığı camdan denizi izliyordu Seyran, uçsuz bucaksız denize kendini bırakmak istiyordu. Arabanın yavaşlamasıyla bakışlarını çevirip önüne döndü. Gördüğü ev ev değil bir saraydı. Antep'te ki konaklarından buraya 3 tane sığardı. Arabadan indiğinde evin tüm hizmetlileri güler yüzle bakıyorlardı Seyran'a.
Hepsini kafasıyla selamladı. Belinde hissettiği el ile irkildi genç kız. Ferit hadi dercesine dokunmuştu ona. Yürürken bahçedeki yasemin çiçekleri ilgisini çekti. Bir anda o yöne doğru yürüdü eğilip çiçeklerle konuşmaya başladı. Toprağının düzensizliği ilgisini çekti.

"Sende mi yeni geldin buraya güzelim. Çok güzelsin sen. Toprağın daim, fidanın diri olsun. Sen her gün ziyaret edeceğim."

Kalktığında ona bakan Ferit'le karşılaştı. Açıklama ihtiyacı duydu.

"En sevdiğim çiçek yasemin, görünce sevindim."

Samimi bir gülümsemeyle cevap verdi Ferit.

"Biliyorum Seyran, senin için yeni diktirdim."

Anlamsız gözlerle baktı Seyran Ferit'e. Konuşamadan ileriden gelen sese baktılar.

"Hadi çocuklar dedeniz bekliyor içeride. Ve Seyranla tanışmak isteyen tüm aile."

***

Yalıdan içeri girdiğinde ortamın havası bir anda yüzüne çarptı genç kızın. Onu bekleyen hayatı artık önündeydi. Heyecanları, hüzünleri, olacaksa mutlulukları ve umutları bu yalıda olacaktı artık. Onu bekleyen yaşlı adamı gördü. Yanında Ferit'ten birkaç yaş büyük bir adamda yanındaydı. İlerleyip yaşlı adamın eline eğildi.

"Var olasın kızım, evine hoşgeldin. Ben Halis Korhan. Deden. "

Sıcacık gülümsemişti genç kıza Halis Korhan. Yanındaki genç adam söze girdi.

"Merhaba Seyran ben Fuat, kusura bakma düğününüze katılamadım malum işler."

Havada olan eli sıktı seyran.

"Estagfurullah efendim ne kusuru haklısınız."

"Efendim mi Seyran ben senin abin sayılırım artık lütfen mesafeyi kaldıralım ortadan."

Bu evdeki herkes mi çok iyiydi. Yoksa herkes çok mu iyi rol yapıyordu kestiremiyordu genç kız. Tebessüm edip kafasını sallamakla yetindi.

"Eee tanışma faslı bittiyse Seyrana odamızı göstereyim diyorum müsaadenle dedeciğim."

"Müsade senin oğlum."

***

Seyranın Bakış Açısı

Ferit'i takip ediyordum. Yalının en üst katına çıktık. Kapıyı açtığında sanki ayaklarım yere mıhlanmış gibiydi hareket edemiyordum. Feritin sakin sesi beni kendime getirmişti.

"Hadisene Seyran."

Odaya girdiğimde kendim döşesem sanki böyle döşerdim diye içimden geçirmiştim. Ferah, büyük bir odaydı soluma döndüğümde hayatımda hiç görmediğim elbiseler vardı Ferit'e dönmüştüm.

"Bunlar ne?"

"Senin için biraz alışveriş yaptırdım Seyran. Eminim seveceğin şeyler."

"Keşke neyi sevip sevmeyeceğime ben karar verseydim, böyle emri vakileri sevmem."

Demiştim sert sesimle. Evet elbiseler mutlaka çok güzeldi ancak kendim seçip alsam daha iyi olurdu. Mahcubiyetle kafasını eğmişti Ferit. Konuyu değiştirmek istercesine;

"Gelsene sana balkonumuzu göstereyim deniz tamamen ayağının altında. Bu arada odayı nasıl buldun? Beğenmediysen hemen değiştirelim."

Anlamıyordum, nasıl bu kadar gözlerime bakıp onay beklerdi benden.

"Ferit sen iyi misin? Biz seninle isteyerek mi evlendikte sen bu kadar onay bekliyorsun benden oda oda işte, balkonda balkon benim için hiçbiri bişey ifade etmiyor. Bana rol yapmana gerek yok bu evlilik sadece kağıt üzerinde kalacak kimsenin memnuniyeti önemli değil."

Afallamıştı. Benden böyle bir çıkış beklemiyordu.  Derin bir nefes alıp söze girdi.

"En sevdiğin renk yeşil, bak bu koltuk o yüzden yeşil. En sevdiğin çiçek yasemin o bahçedeki yaseminler o yüzden orada. En sevdiğin yiyecek çikolata sütlü olanı, en sevdiğin tatlı burma baklava, en sevdiğin yemek yok çünkü yemek seçmezsin. Genelde açık renkleri seversin,soft o yüzden kıyafetlerin çoğunluğu o renkte. Saçlarını mutlu olduğun günler açık, gergin olduğun günler toplarsın. Tıpkı bugünde toplu olduğu gibi. Daha sayayım mı?"

Duyduklarım karşısında şok olmuştum, o ise devam etmişti.

"Bu evlilik zoraki bir evlilik değil Seyran. Ben seninle kimsenin zoruyla değil kendi isteğimle evlendim. Sen benim hayatımın kadınısın."

Anlamayan gözlerle Ferit'e bakıyordum. Galiba haberim olmayan çok şey vardı. Çok fazla şey.