Vuslat

Vuslat 12

"Ne bebeği Seyran? Ben bu haldeyken? Ne verebilirim o çocuğa. Aldır hemen aldır."

Gözleri doldu Seyranın. Elleri karnında birleşti. Hiçbir şey demeden dışarı çıktı.

"Üzülme annecim, baba bizi çok seviyor. Seni çok istiyor sadece şu an hasta, hastayken insanlar biraz huysuz olabilir."

Elinin tersiyle sildi gözyaşlarını. Bunların hepsi geçecek güzel günler gelecekti. Sadece sabretmesi gerekiyordu. Sadece sabır.

***

Korhan yalısı olduğundan daha sessizdi. Sanki birazdan şu denizden bir dalga gelecek tüm yalıyı yıkıp geçecekti. Zira bu gerçek olsa kimsenin gıkı çıkmazdı, hayat enerjileri Feritin hislerinin gitmesiyle gitmişti. Ferit eve dönmüş ülkenin en iyi fizyoterapisti bulunmuş odalarının bir bölümüne tedavi için tüm ihtiyaçlar alınmıştı. Doktor Feritin gayretiyle yürüyebileceğini söylemişti. Ama Ferit hiçbir şey yapmak istemeden yürümeyi bekliyordu.

"Hadi Ferit bu egzersizleri yapmamız lazım. Doktor bey gelmeden kaslarını ısıtalım."

"İstemiyorum diyorum seyran bırak beni ya."

"Ferit nolur hatrım için."

Derken midesinin bulantısıyla tuvalete koşmuştu. Ne olduğunu anlayamayan Ferit ayağa kalkıp karısının yanına gitmek istemişti ama yürüyemediğinin gerçeğiyle tekrar yüzleşmişti. Ağzını silip çıktı Seyran.

"Daha kustugunda sana gelip yardım edemiyorum bi de bu çocuğu doğurmak istiyorsun. Çocuk ister mi bakalım sakat bir babası olmasını."

Sinirlendi Seyran.

"Bana bak Ferit, ne sakat kalması? Doktor demedi mi düzelecek ama biraz sabır ve azim gerekiyor diye. Neden bişeylerin tepeden inmesini bekliyorsun. Kalkıp çabalasana madem çocuğun sakat bi baba istemez o zaman kalk ve yürü. Şımarık çocuklar gibi mızmızlanmaktan başka bişey yapmıyorsun."

"Tamam Seyran ya ne bağırıyorsun yapıcam egzersizleri."

"Yok ben sana yumuşak davrandıkça iyice melankoliye bağlıyorsun yeter. Bundan sonra Deccal seyran olucam."

Ferit gülmüştü. Uzun zaman sonra ilk defa.

"Deccal Seyran mı?"

"Evet Deccal Seyran baktım meleklikten fayda yok."

"Gelsene yanıma."

Ellerini uzattı Ferit. Yanına gelen seyranı kucağına çekti.

"Bacaklar çalışmıyor olabilir ama kollarım hala çok kuvvetli."

"Hııı öyle mi Ferit Korhan."

Dedi Feritin saçlarıyla oynarken çok özlemişti kocasını Feriti beklemeden dudaklarına yapıştı.
Yatakta pijamalarıyla yatan kocasını soymak zor olmadı. Sonra kalktı, Feritin karşısına geçip ağır ağır kıyafetlerini çıkardı.

"Seyran sen beni delirtmek mi istiyorsun?"

Kendinden emin bir şekilde gülüp cevap verdi Seyran.

"Evet, olamaz mı?"

"Tebrikler Seyran hanım delirtiniz beni güzelliğiniz ve seksiliğinizle şimdi yanıma gel."

Seyran Feritin tam olarak kucağına oturdu. Zevkle inledi Ferit.

"Çok heyecanlıyım ilk defa tüm hakimiyet bende."

Dedi Seyran kocasının kucağında hareket ederken, bir yandan kocasını öpmeyi onu tahrik etmeyi  ihmal etmiyordu.