සුදු බෙබිලා මන් වෙනුවෙන් ලැස්ති කරලා තිබ්බ සප්‍රයිස් පාර්ටි එක ඉවර වෙලා මම ගෙදර එද්දි පාන්දර තුනයි ගානක්. සහස්න එහෙම හොදට බිව්ව නිසා එයාලට අදත් හොටෙල් එකේම නවතින්න උනා. මටත් නවතින්න කිව්වත් මම ගෙදර ආවේ මන් එනකම් අම්මා බලන් ඉන්නවා කියලා දන්න නිසාමයි. ඒ නිසාම සුදු බෙබි වගෙම හසිත් බෙබිත් මාව ගෙදරට ඇරලලා ඒ දෙන්න යන්න ගියාම මම ගේ ඇතුලට එන්න ආවා.
එන්න වෙලා ගිය නිසාම අම්මලා නිදි ඇති කියලා හිතුව මම මගෙ ලග තිබ්බ එක්ස්ට්‍රා කි එකෙන් හිමිට දොරත් ඇරන් සද්දෙ ඇහෙන්නෙ නැති වෙන්න අඩි තියලා මගෙ කාමරෙට යන්න ගියා. එත් මට සාලේ සොෆා එක පහු කරන්න උනේ නැ. මුළු සාලෙම ලයිට්ස් ඔන් උනාම මම ගැස්සිලා ගිහින් වටපිට බලන්න ගත්තා. මගෙ ඉස්සරහා හිටිය අප්පච්චි දැකලා මම ගැස්සුනත් ටික වෙලාවකින් එක හරි ගියාම මම කටත් ඇද කරන් එයා දිහා බැලුවා.
"අප්පච්චි කෝ අම්මා....."
අම්මට ඇහෙයි කියලා බයටම හෙමිහිට මම එහෙම ඇහුවේ අප්පච්චි ස්විච් බොඩ් එක ලග හිටගෙනම උබනම් අද ඉවරයි පුතේ කියන මුනක් හදාගෙන ඇස් දෙකෙන් සොෆා සෙට් එක පෙන්නද්දි. එත් එක්කම මම හිමිට හැරිලා එ පැත්ත බැලුවේ අම්මා සොෆා එකෙ ඉදගෙන පපුවට අත් බැදන් රවාගෙන මන් දිහා බලන් ඉද්දි.
එයා ඉස්සරහාම ලොකු කෙක් එකක් ගිෆ්ට් බොක්ස් දෙකක් තියෙද්දි මට අම්මා ගැන පව් හිතුනා. එයා හැමදාම ඔහොමයි. මේ අවුරුදු හයටම මගෙ උපන්දිනේට අනිවාරෙන් රැ දොලහට විශ් කරලා කෙක් එකක් කපලා ගිෆ්ට් එකක් දෙනවා. ඉතින් අදත් එයා බලන් ඉන්න ඇති මම ඉක්මනට ගෙදර එයි කියලා. එත් අද සහස්නලාගෙ පාර්ටි එක නිසාම මට එයාවප් මගහැරුනා.
"අම්මේ මන්-...."
මන් අම්මගෙ ලගට එයාට කතා කරගෙන යන්න ගියත් එයා අත ඉස්සරහට කරලා මට නවතින්න කිව්වේ වචනයක්වත් නොකියා. එත් එක්කම මම මග නතර වෙද්දි එයාගෙන් එහා පැත්තේ තිබ්බ මොකක් හරි අරන් එයා ටෙබල් එක් උඩ සද්දෙට තිබ්බෙ මම ගැස්සිලා යද්දි. අම්මා මගෙ දිහා ඇස් හීන් කරන් රවන් බලන් ඉද්දි මම එයා ටෙබල් එක උඩ තිබ්බ දේ දිහා ගල් ගැහිලා වගෙ බලන් හිටියා.
YOU ARE READING
සපූ 🌼 Yizhan | Nonfiction (Completed)
Fanfictionඉරුගල් බණ්ඩාරලා දෙන්නෙක්...... සැගවුණ යටගියාවක්..... නොලැබුණ මව් සෙනෙහසක්..... මේ හැමදේම මැද ඔවුන් සහොදරයන් පමණක්ම වෙවිද?..... 🚫 කතෘ අවසරකින් තොරව උපුටා ගැනිම, කොටස් වශයෙන් පල කිරිම තහනම් 🚫
