"සපු නැගිටින්න දරුවෝ......"
මගෙ මුනට මොකක් තෙතක් දැනෙනෙද්දි මම හිමිට ඇස් දෙක ඇරියා. මූනට වැටෙන වතුර බිංදු එක්ක මම ලාවට ඇස් ඇරියේ දරා ගන්න බැරි වෙදනාවකින් හදවත පිරිලා ගිහින් තියෙද්දි. සිද්ද උන දෙවල් මතකෙට එන්න එන්න ඇස් දෙකවත් හරියට නොඇර මම අඩන්න ගත්තා. මෙච්චර කල් රැවටිලා තියෙන්නෙ බොරුවකට කියලා දැන ගත්තම තව තවත් හදවත වෙදනා දුන්නා. මගෙ පලවෙනි ආදරෙම ඒ බොරුව නිසා වාරන දාගෙන මම ඈත් කරා නෙද කියන දේ මතක් වෙද්දිත් මට මන් ගැන කල කිරිමක් හැදුනා.
"සපු අඩන්න එපා ඔයි...... ශික් මට පෙන්නම බැරි දේ ඔය කදුළු......"
හසිත් බෙබිගෙ කටහඬට සම්පුර්ණයෙන්ම ඇස් ඇරලා මම ඉන්නෙ කොහෙද කියලා බලන්න ගත්තා. මම හිතුවේ මම දැනටමත් ඒ පාළු මුකලානෙන් ගිහින් කියලා. එත් නැ තාමත් මන් ඉන්නෙ එතනම. හසිත් බෙබි මගෙ කොන්දට අත තියලා මට නැගිටින්න උදව් කරද්දි මම එයාගෙ උකුලින් ඔලුව අරන් බිම ඉද ගත්තා. එත් එක්කම මට මතක් උනේ හසිත් බෙබි අන්තිමට කිව්ව වචන ටික.
නැ නැ දෙයියනේ මට එහෙම වෙන්න ඔනි කමක් නැ. මට මට ඒ මිනිහගේ මල්ලි කෙනෙක් වෙන්න ඔනි නැ දෙයියනේ ඔනි නැ. මට මන් අවජාතකයෙක් උනත් කමක් නැ ඒ වගෙ පහත් හැගිම් තියෙන ලේ වල අයිතිකරයෙක් වෙන්න මට ඔනි නැ.
මම කොන්ඩෙ අත් දෙකෙන්ම ඇදලා ගත්තා. කොන්ඩ ගස් අහුරු අහුරු අතට ගැලවිලා එද්දි මම නවත්තන්නෙ නැතුවම එක දිගට පිස්සුවෙන් වගෙ කොන්ඩෙ ඇද ගත්තා. මට බැ දෙයියනේ මට බැ. මෙහෙම දෙවල් මට දරා ගන්න බැ. එක්කෝ මට තිබුනා මගෙ අම්මලා ගැන හොයන්නෙ නැතුව ඉන්න. නැත්තම් මගෙ අම්මට තිබ්බා බඩෙදිම මාව නැති කරලා දාන්න. එහෙනම් අද මට මෙහෙම ප්‍රශ්න නැ මම නිදහසේ ඉන්නවා.
"සපු..... සපු ඔක නවත්තනවා...... තමන්ටම රිද්ද ගන්න එක නවත්තනව..... දෙයියන්ගේ නාමෙට ඔක නවත්‍තපන් සපු......"
පුස්සුවෙන් වගෙ කොන්ඩ අහුරු ගනම් ඇද ඇද දගලපු මාව හසිත් බෙබි ඇදලා අරන් ඒ පපුවට තුරුල් කර ගත්තා.
"හසිත් බෙබි...... ඔයා ඒ කිව්ව දෙවල් බොරු නෙද හසිත් බෙබි...... අනෙ මට කියපන් හසිත් බෙබි එක බොරුවක් කියලා....."
YOU ARE READING
සපූ 🌼 Yizhan | Nonfiction (Completed)
Fiksi Penggemarඉරුගල් බණ්ඩාරලා දෙන්නෙක්...... සැගවුණ යටගියාවක්..... නොලැබුණ මව් සෙනෙහසක්..... මේ හැමදේම මැද ඔවුන් සහොදරයන් පමණක්ම වෙවිද?..... 🚫 කතෘ අවසරකින් තොරව උපුටා ගැනිම, කොටස් වශයෙන් පල කිරිම තහනම් 🚫
