SAVUNMA ATEŞİ

16.Bölüm- Kıskançlık

Hızlı ilerliyor olabilirdik ama her şey çok güzel gelişiyordu. Sanki hayatım bir yapboz gibiydi ve son parçasını bulmuş gibi hissediyordum.

İlaçların nasıl kullanılacağına ardından da yan etkilerine bakan sevgilime elimi uzatarak "Hayatım ben biliyorum. Hadi uzat da içeyim"

"Ben bilmiyorum. Gece yan etkisini yaşarsan hemen anlamam gerek"

Ayağa kalktım ve yanına gittim. İki elimi yanaklarına koydum ve öptüm "Düşünceli sevgilim benim"

"Düşünceliyim tabii" en az benim kadar mütevaziydi. Kutuları bana uzattı ve "Üstünde yazanı okur musun Atarlım?" dedi.

Koltuğa oturdum ve kutuya baktım. Üstte Zübeyde Akar yan tarafta bugünün tarihi alt kısımda ilacın bitiş tarihi yazıyordu.

Bir alt kutuda 'sabah/ akşam aç karnına yutulur. İlaç içimine ek sevgilinizin sizi bolca sevmesine ve ilgilenmesine izin vermeniz gerekmektedir. Not: Sevgiliniz sizi çok seviyor.'

"Bekir" bunu sevgiden eriyormuş hissiyatıyla uzatarak seslenmiştim "Bende seni seviyorum Üsteğmen Ken'im"

"Üsteğmen Ken?" dedi sorarcasına. İçimden ona bu şekilde seslendiğimden ve telefonuma o şekilde kaydettiğimden haberi yoktu.

"Evet beğenmedin mi?"

"Sen söylüyorsun, sonuna sahiplik ekliyorsun. Beğenmez olur muyum" dedi alnımdan öptü.

Mutfağa ilerledi ve bana su getirdi. İlaçları içtikten sonra kutusuna geri koydu.

"Şimdi uyu, dinlen"

"Tamam" dedim ne derse yapıyordum. Reçeteye uymam gerekiyordu.

"Sen uyuyacaksan ben gideyim" dedi ama hareket etmedi.

"Peki" dedim bakışlarımı kaçırarak çünkü 'kal' demeye utanıyordum.

"O zaman gidiyorum"

"Ya çok hastalanırsam, kötü olursam?" dedim. Sanki ağır hastaydım bahaneye bak. Anlayıp güler miydi acaba?

"Çok haklısın kötü olabilirsin. Benim kalmam gerekiyor" dedi.

O da benden ayrılmak istemiyordu.

Elimdeki su bardağını aldı. Mutfağa bırakıp yanıma geldi. Elini uzattığında tuttum. Beni ayağa kaldırdı ve "Dinlenme vaktin" dedi.

Ben bu ilgiye bayılmıştım. Hep hasta mı olsaydım acaba?

Odama doğru geldiğimizde yatmamı bekledi.

O nerede yatacaktı.

"Misafir odasında yer-" cümlemi bitiremeden o konuşmaya başladı.

"Şu koltuk benim için uygun"

"Rahat edemezsin"

"Sana yakın bir yerdeyim emin ol daha rahat ederim" dedi ve yatağımda ki battaniyemi kaldırıp yatmamı bekledi.

Yatağa geçtim. Yanımda uyursa ben onu izlemekten uyuyamazdım en iyisi her zamanki gibi battaniyenin içine gömülmekti ki daha kendimi saramadan engellendim.

"Zübeyde!" dedi kızarak "Şu battaniye ile yüzünü kapatma"

Geçen seferde bunun için kızmıştı. Resmen uyuma şeklime takmıştı.

"Yıllardır bu şekilde uyuyorum ve ölmeyip bu günlere geldim" dedim ama sert bir şekilde değil endişelenecek bir şey yok dercesine söylemiştim.