Prolog

64 5 1
                                    

İyi okumalar...

***

"PEKİ SEN NEDEN YALAN SÖYLEDİN BANA?!" Aniden bağırmamla kısa bir an duraksamış sonra karşıma geçip aramızda bir adımlık bir mesafe bırakmıştı.

"Korktum çünkü! Deli gibi korktum! Hayatlarımız o kadar farklıydı ki eğer seninle tanışmaya kalksaydım bu halimle, değil benimle konuşmak yüzüme bile bakmazdın." Alnını alnıma dayayıp kısa bir an gözlerini kapatıp açtı.

"Sana yemin ederim ki denedim. Sana zarar vermemek için karşına asla çıkmamayı duygularımı içimde bitirmeyi denedim. Ama olmadı olmuyorda ve olmayacakta. Sevgi nedir bilmem sevginin dilinden anlamam ama sevgiye hem sağır hem de dilsiz yüreğimin telaffuz edebildiği ömrümün sonuna kadar da edeceği tek isim senin ismin kadın."

Dolan gözleriyle şaşkınlığım daha da artarken küçük dilimi yutmuştum. Yüreğindeki ağırlık gözlerinden akacak olan damlalara tutunmuş bir gram dahi olsa ağırlığı paylaşmak için yalvarıyordu.

Yüreği sevgiyle yanıyor, gözleri sevgisizlikle doluyordu.

"Evet haklısın seni sözlerimle kandırdım ama gözlerimle hiç kandırmadım kadın." Ruhuma işleyen kahvelerini hiç çekmedi gözlerimden. Ardından elimi alıp tam hızla atan kalbinin üstüne koydu.

"Baksana gözlerime... Dokunsana yüreğime... Sana dair olmayan tek bir şey göster onlarda...bende. Şayet bulursan tek bir zerre hiç düşünmeden yumayım gözlerimi ölümüme!" Sözlerinin ağırlığıyla yutkunurken elimi kalbinden ve elinin arasından çekip birkaç adım uzaklaştım ondan.

"Bu bana yalan söylediğin gerçeğini değiştirmez." Sesim bir o kadar kısık bir o kadar güçsüz çıkmıştı.

Gözlerindeki hüzne öfke karıştı.

"Benden kaçınmanın tek sebebi bu mu? Hiç zannetmiyorum." Kendinden emin söyledikleriyle derince yutkunup gözlerimi kaçırdım.

"Hiçbir şey bilmiyorsun."

"NEYİ BİLMİYORUM?!"

"BAĞIRMA BANA!" Tekrar dibime girip belimden tuttu, zorla alınlarımızı birbirine yasladı. Gözlerindeki pişmanlık yaşlarına dağıldı.

"Özür dilerim, özür dilerim, özür dilerim, özür dilerim. Bağırmamalıydım özür dilerim." Titreyen bedeniyle bedenimi ufaktan korku sarmaya başlamıştı.

Evet karşımdaki adam hiç normal değildi lakin bende aklı başında biri değildim.

"Yeminim olsun ki delirteceksin beni!"

"Deli bir kadından başka ne beklersin ne istersin be adam?" Sorduğum alaylı soruyla benim sahte tebessümüme inat samimi bir tebessüm sundu.

"O delinin ateşinde yanmayı, yandıkça delimi de yakmayı isterim kadın. Her seferinde beraber kül olup tekrar küllerimizden doğmayı isterim."

Şeytanın KızılıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin