Bunu ciddiye alıp linç yorumları atmanıza gerek yok,zaten bu bir fanfiction bu yüzden gerçekmiş gibi beni linçlemeyin lütfen.
Oy ve yorumlarınızı bekliyorumm
İyi okumalarr
••••
Mina'dan
Karşımda Mert'i görünce bir an şaşırdım. Şaşkınlıktan kurtulunca,
"Mert?"dedim. Bana kafasını eğer baktı.
"Mina."dedi fakat onun sesi sorudan çok farklı bir şey içeriyormuş gibiydi.
"Ne için gelmiştin?"diyip ona bakmaya devan ettim.
"Ben seni merak etmiştim. Nasılsın,iyi misin diye merak etmiştim."
"Anladım."dedim bir an duraksamadan sobra kendime gelip,"Ha şey kapıda kaldın, içeri gel istersen."diyip kenara çekilerek ona yol verdim.
"Yok ben rahatsızlık vermeyeyim."
"Ne rahatsızlığı? Sdn dün benim canımı kurtardın. Geç içeri."diyip ona baktım. kafasıyla beni onayladıktan sonra ayakkabılarla içeri giriyordu ki, "Ayakkabılar."diyip ona baktım fakat beni anlamadı.
"Efendim?"
"Ayakkabıları çıkar. Eve ayakkabıyla girmiyoruz."diyince tekrardan kafasını aşağı yukarı sallayıp ayakkabılarını çıkararak içeri girdi.
"Nereye geçeyim?"dedi. Gerçi bu küçücük evde nereye geçeyim demek de saçmaydı.
"Şöyle salona geç istersen."diyip ona elimle salonu gösterdim. Birlikte salona geçince tekli koltuğa geçip oturdum o da yan tarafımdaki ikili koltuğa oturdu.
"Ben rahatsız ettim sizi. Özür dilerim." dedi mahçup sesiyle.
"Hayır hayır ne rahatsızlığı? Lütfen böyle düşünme hem iyi oldu gelmen. Teyzem de seni merak ediyordu."
"Neden?"
"Beni kurataran kişiyi merak ediyor. Hatta dur ben onu çağırayım."diyip ayağa kalktığımda Mert,
"Teyzen evde miydi?"dedi. Kafamı rvet anlamında sallayınca,"Belli, çok güzel yemek kokuyor. Aynı annemin yaptığı gibi."dedi hüzünle. Konuyu dağıtmak için,
"Sen bekle ben hemen teyzemi çağırıp geliyorum."diyip mutfağa gittim. Teyzem fasulyeleri ayıklıyordu, beni görünce soru sorar gibi baktı.
"Kim geldi?"dedi.
"Mert geldi,beni kurtaran kişi."
dediğimde teyzem ellerini mutfak önlüğüne sürerek kurutmaya çalıştı.
"Ona teşekkür edeyim. Seni korudu, kolladı. Seni bana getirdi. Gel içeri gidelim adamı bekletmeyelim."
"O genç birisi. 25li yaşlarında."diye ufak bir dipnot geçtim teyzeme,kafasını sallayarak içeriye gitti bende peşinden gittim. İçeriye girince Mert ayağa kalkarak bir teyzeme bir de bana baktı.
"Hoşgeldin oğlum."dedi teyzem. Mert gülümseyerek,
"Merhaba efendim."dedi.
"Bu kadar resmi olmana gerek yok. Biz resmi konuşmayız zaten."dediğimde Mert kafasını salladı.
"Sen benim kızımı kurtarmışsın, Allah senden razı olsun. Senin sayende ben yavruma kavuştum."dedi teyzem,ve o da Mert'in yanına oturdu.
"Orada benden başkası olsa kurtarır mıydı bilemem ama ben görevimi yaptım. Kimseyi göz göre göre bir caninin elinde bırakamazdım."dedi. Teyzem gülümseyerek ona baktı.
