Bunu ciddiye alıp linç yorumları atmanıza gerek yok,zaten bu bir fanfiction bu yüzden gerçekmiş gibi beni linçlemeyin lütfen.
Yazım yanlışım varsa eğer özür dilerim. Oy ve yorumlarınızı bekliyorumm. İyi okumalarr
∅∅∅
İlahi Bakış Açısı
"Mert?"deyip ikilinin yanına geldi Meryem. Şişmiş gözleri ve dağılan saçları yeni uyandığını gösteriyordu, öyleydi de. Mert ayağa kalkarak,
"Merhaba Meryem Hanım."dedi.
"Hoşgeldin oğlum. Rahatsız olma otur sen."deyip karşıdaki koltuğa oturdu. "Sen ne zaman geldin?"
"Daha yeni geldim. Mina ve size bakmak istedim."
"İyi yaptın,iyi yaptın. Sesinizi duyunca geldim ben de. Siz oturun ben bır çay koyup geleyim."deyip mutfağa gitmişti Meryem. Mina kısık sesle,
"Anneme Naim'i anlatsam mı sence? Anlatırsam durumu kötüleşir mi?"dedi.
"Bence şimdilik bir şey deme ben onun işini hallederim. Eğer olmazsa o zaman söylersin."
"Peki."deyip önüne döndü fakat aklına gelen soru ile kendisine bakan Mert'e döndü."Mert teyzeme yani anneme benim konuyu bildiğimi söylemeli miyim?"
"Nasıl öğrendiğini sorarsa ne diyeceksin?"deyince Mert, Mina birkaç saniye düşündü.
"Bilmem ki."
"O halde bir süre bekle. En azından teyzenin durumu iyi olana kadar ondan sonra da konuşursun belki de sana bu sırrı o söyler."dediği sırada Mert'in telefonu çalmıştı. Kimin aradığına baktığında amcası olduğunu gördü."Ben iki dakikaya geliyorum."dedi. Mina onu onaylayınca koridora gitmişti.
"Mert."dedi Sadi. Sesi her zamankinden farklı gibiydi. Sanki telaşlıydı.
"Efendim amca?"dedi Mert duvara yaslanarak.
"Oğlum bir şey oldu. Hemen buraya gelmen gerekiyor."dedi Sadi aynı telaşlı sesiyle. Mert tahminde bulunarak,
"Babamdan mı bahsediyorsun? O oraya da mı geldi yoksa?"dediğinde Sadi şaşkın bir ifadeye bürünerek,
"Sen nasıl biliyorsun?"dedi.
"Çünkü onu gördüm hem de hiç istemediğim bir anda."dediği an aklına eski anılar gelmişti.
"İyi misin şimdi?"dedi endişeyle.
"Sanırım."dedi gözyaşlarını tutarak. Neden sürekli güçlü olmak zorundaydı ki?
"Buraya gelecek misin peki oğlum?"
"Gelirim birazdan. Sen onu birsz oyala ben gelene kadar hiçbir yere gitmesin amca."deyince Sadi Mert'i onaylayan sesler çıkarmıştı.
"Tamam olur oğlum. Dikkatli ol."
"Tamam amca,sen de."deyip telefonu kapatarak odaya geri gelmişti.
"Bir sorun mu var?"dedi Mina ayağa kalkıp Mert'in yanına gelirken.
"Yok yok. Otur sen."deyince ikisi de koltuğa oturmuştu."Amcam aradı."
"Ne dedi? Kötü bir şey olmadı değil mi?"
deyince Mina,mert kafasını olumsuz yönde sallayarak,
"Hayır kötü bir şey değil. Yani öyle umuyorum en azından."dedi. Mina, Mert'in dediklerinden bir şey anlamıyordu.
"Anlamadım. Amcan ne için aradı ki?"
"Babam gelmiş."dediğinde Mina şaşırmıştı."Amcam da beni çağırdı."
"Bence olay çıkmadan git çünkü baban kavgacı birisine benziyor."
